بررسی اثر شیرابه کمپوست زباله شهری بر غلظت برخی از کاتیونها و آنیونهای محلول خاک در مدیریتهای مختلف آبیاری
محورهای موضوعی : فیزیولوژی گیاهیابراهیم پناه پور 1 , ابراهیم پذیرا 2 , پیام نجفی 3 , عبدالامیر معزی 4
1 - گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز
2 - استاد، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - دانشیار، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
4 - دانشیار، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر میزان و نحوه کاربرد شیرابه کمپوست زباله شهری اصفهان بر غلظت برخی از آنیونها و کاتیونهای محلول خاک در روشهای مختلف آبیاری بود. آزمایش به صورت طرح آماری اسپلیت اسپلیت در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار اصلی (آبیاری) و دو تیمار فرعی (عمق) و سه تکرار در سه دوره زمانی شش ماهه انجام گرفت. تیمارهای اصلی شامل N: آبیاری با آب چاه به عنوان شاهد، I: آبیاری متناوب با شیرابه و آب چاه، C: اختلاط شیرابه و آب چاه (25 درصد شیرابه + 75درصد آب چاه) و تیمارهای فرعی شامل S و SS به ترتیب آبیاری قطرهای سطحی و زیر سطحی بود. به منظور هدفمند شدن آبیاری، در کرتهای احداث شده تعداد 36 اصله نهال دو ساله چنار (PlatanusOrientalis) و 36 اصله نهال اقاقیا (Robinia Pseudoacacia Umbraculifera) در زمینی به ابعاد 38×10 متر به صورتی که فاصلهی هر نهال از کنارهی زمین و نهالهای دیگر 2 متر بود به طور تصادفی کاشته شد و چهار ماه بعد از استقرار نهالها عملیات اعمال تیمار آغاز گردید. نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری بین تیمارهای تناوب و اختلاط، با تیمار شاهد از نظر مدت زمان، عمق کاربرد شیرابه و مدیریت آبیاری در سطح احتمال 5 درصد آزمون دانکن روی غلظت آنیونها و کاتیونهای محلول خاک وجود دارد. بیشترین مقدار افزایش بیکربنات، سولفات، کلر و سدیم در تیمار اختلاط شیرابه با آب چاه به ترتیب به میزان 8/10، 5/45، 6/56 و 82/25 درصد نسبت به تیمار شاهد به دست آمد. همچنین نتایج آزمایش نشان داد که مقدار پتاسیم در تیمارهای تناوب و اختلاط به ترتیب به میزان 5/3 و 5/1 برابر نسبت به شاهد افزایش یافت. بنا بر نتایج، اختلاط شیرابه کمپوست با آب آبیاری در عمق توسعه ریشه گیاه برای تأمین بهتر شرایط زیست محیطی، نیاز آبی و غذایی در آن عمق و اصلاح کیفیت خاک در فضای سبز کمربندی شهرها با انجام آبیاری قطرهای به روش زیر سطحی مناسبتر به نظر رسید.