ظرفیت و نقش دیپلماسی زن در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ باتأکیدبر دیپلماسی فرهنگی
محورهای موضوعی : مسائل اجتماعی ایران
نسرین علوینیا
1
,
طیبه زارعی
2
*
1 - گروه معارف اسلامی، واحد داراب، دانشگاه آزاداسلامی، داراب، ایران.
2 - گروه معارف اسلامی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاداسلامی، کرمانشاه، ایران.
کلید واژه: سیاست خارجی, دیپلماسی, دیپلماسی فرهنگی, جمهوری اسلامی ایران, دیپلماسی زن.,
چکیده مقاله :
سیاست خارجى یکى از متعالىترین امور عمومى در زندگى بشر امـروز است و وظیفه خطیر تولید امنیت را برعهده دارد. ابزار دیپلماتیک یکى از عمده ترین مسیرهاى شناختهشده برای تامین صلح و جلوگیرى از تعرض به آب و خاک و سیستم سیاسى یک کشور است. دیپلماسی فرهنگی نیز در واقع تأمین کننده منافع ملی با استفاده از ابزارهای فرهنگی است. از طرفی بانوان در ایران از دیرباز علاقه وافری به حوزه سیاسی نشان دادهاند و دستگاه دیپلماسی یکی از جذابترین آنها برای این قشر به حساب می آید. ریشههای دیپلماسی به قبل از تاریخ برمیگردد. زمانی که اولین قاصدان، پیام های شفاهی را از یک رئیس به رئیس دیگری می-رساندند. پس از آن، دیپلماسی یک ارتباط پراکنده شفاهی بین دول بسیار مجزا، در جهت تجارت و نیز بحث و گفتگو پیرامون سرزمینهای مرزی بود. مـقام معظم رهبرى در اسناد بالادستی مانند سند چشم انداز بیست ساله، سیاستهای کلی برنامه ششم توسعه، برنامه هفتم توسعه، بیانیه گام دوم انقلاب، اسناد ابلاغیه وزارت خارجی، بر سیاست خارجى اهمیت ویژهای دادهاند و از حساسیت، تاثیرگذارى و دشوارى هاى میدان وسیع دستگاه دیپلماسى به مناسبت هاى مختلف بدون اشاره به جنسیت زن یا مرد سخن گفتهاند.
Foreign policy is one of the most elevated domains of public life in contemporary societies, bearing the responsibility for producing and maintaining national security. Diplomacy, as the main instrument of foreign policy, not only secures national interests but also, through various means including cultural diplomacy, contributes to fostering constructive interactions among nations. In the Islamic Republic of Iran, strategic documents such as the 20-Year Vision Plan, the General Policies of Development Plans, and the Second Step of the Revolution Statement have emphasized the importance of foreign policy and the role of diplomacy without gender discrimination between men and women. In this regard, women, owing to their historical interest and competence in social and political arenas, can play an effective role in advancing foreign policy objectives through cultural diplomacy. This study, using a descriptive-analytical approach and library-based data collection, examines the capacities and role of women in the cultural diplomacy of the Islamic Republic of Iran. By analyzing existing documents and experiences, the study demonstrates that strengthening women’s diplomacy, particularly in its cultural dimension, can enhance the country’s international image and increase its soft power.