مثله کردن اسراء توسط جریانهای تکفیری؛ بدعت یا سنت، از دیدگاه فریقین
محورهای موضوعی :
فقه و مبانی حقوق
سید حسن عابدیان
1
,
احمد مرادخانی
2
,
سید محمدمهدی احمدی
3
,
زینب محمدی
4
1 - استادیار، گروه فقه و مبانی حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران
2 - استادیار، گروه فقه و مبانی حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد قم، قم، ایران
3 - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم،ایران
4 - دانشجوی دکترا، گروه فقه و مبانی حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران
تاریخ دریافت : 777/12/14
تاریخ پذیرش : 778/03/17
تاریخ انتشار : 777/10/11
کلید واژه:
جریان تکفیری,
مثله کردن,
بیحرمتی به میت,
اسیر,
چکیده مقاله :
مثله کردن، یکی از فجیعترین و غیر انسانیترین اقداماتی است که بعد و یا حتی قبل از کشتن اسیران توسط برخی گروههای تکفیری، انجام میشد. این در حالی است که آنها این عمل را مانند سایر اقدامهای خود به دین نسبت داده و چهره منفوری از اسلام در نزد افکار عمومی ایجاد میکردند و اسلام را به عنوان یک دین خشن به جهانیان معرفی مینمودند. هدف پژوهش حاضر، بررسی حکم فقهی مثله کردن اسراء از دید گاه فریقین میباشد. این تحقیق، به روش توصیفی و تحلیلی و با مطالعه آیات و روایات و بارویکرد فقهی، نشان داد که دین مقدس اسلام، همواره بر احترام به مقام انسان و کرامت انسانی خواه در صلح یا در جنگ، سفارش کرده و برممنوعیت مثله کردن، شکنجه و هر شکل دیگری از رفتار تحقیرآمیز در مقابل جایگاه والای انسان حکم نموده است، لذا چنین عملی را نه تنها تایید نکرده، بلکه آن را خلاف قوانین اسلامی میداند و حکم به بطلان آن مینماید.
چکیده انگلیسی:
Mutilation is one of the most heinous and inhumane acts committed after or even before the killing of prisoners by some takfiri groups. However, they attributed this act to religion, like their other actions, and created a hated image of Islam in the public opinion, and introduced Islam to the world as a violent religion. The purpose of the present study is to examine the jurisprudential ruling on mutilation of captives from the perspective of the two sects. This research, by descriptive and analytical methods and by studying verses and hadiths and jurisprudential practice, showed that the holy religion of Islam has always recommended respect for human dignity and human dignity whether in peace or war, and the prohibition of mutilation, torture and Any other form of humiliating behavior has ruled against the high position of man, so not only has he not approved of such an act, but he considers it against Islamic law and rules that it is invalid.
منابع و مأخذ:
ابن ابی شیبه، عبدالله بن محمد (1409ق). المصنف. ریاض: مکتبة الرشد، ج3.
ابن حجر عسقلانی، شهابالدین احمد بن علی (1417ق). فتح الباری فی شرح البخاری. مدینه: مکتبة الغرباء، ج9.
ابن حجر عسقلانی، شهابالدین احمد بن علی (بیتا). فتح الباری فی شرح البخاری.مدینه: مکتبة الغرباء،ج3.
ابن ماجه قزوینی، محمد بن یزید(بیتا).سنن ابن ماجه.تحقیق محمد فؤاد عبدالباقی.قاهره:داراحیاءالکتب العربیة، ج1.
ابن منظور، محمد بن مکرم (1414ق). لسان العرب. بیروت: دار صادر، ج11.
امین، محسن (بیتا). کشف الارتیاب. قم: کتابخانه بزرگ اسلامی، ج1.
بخاری، محمدبن اسماعیل (1410ق). صحیح بخاری. بیروت: دارالفکر، ج7.
بناء، حسن (1388). مجموعه رسائل. تهران: انتشارات احسان.
جوادی آملی، عبدالله (بیتا). تفسیر تسنیم. قم: انتشارات اسراء، ج9.
حر عاملی، محمد بن حسن (1416ق). وسائل الشیعه. قم: موسسه آل البیت، ج15، 29.
حلی، حسن بن یوسف (1413ق). قواعد الاحکام. قم: موسسه نشر الاسلامی، ج4.
خرازی، سید محسن (1380). بحث فی حکم التشریع. اهل البیت، شماره 25، ص 21 ـ 58.
خمینی، روح الله (1366). تحریر الوسیله. ترجمه علی اسلامی. قم: دفتر انتشارات اسلامی، ج5.
دلشاد تهرانی، مصطفی (1386). سیره نبوی ـ سیره اجتماعی. تهران: نشر دریا.
دهخدا، علی اکبر (1377). لغتنامه. تحقیق محمد معین. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412ق). مفردات الفاظ قرآن. تهران: المکتبة الرضویة، چاپ سوم.
زبیدی، محمد بن محمد مرتضی (1360). تاج العروس من جواهر القاموس. بیروت: دارالفکر، ج18، 8، 3.
ستوده، حمید (1390). کالبدشکافی جنایی. فقه پزشکی، سال سوم، شماره 9، ص 221.
سجستانی، أبوداود سلیمان بن اشعث (1410ق). سنن ابن داود. بیروت: المکتبة العصریة، ج3.
سیوطی، جلال الدین (1416ق). الاتقان فی علوم القرآن. لبنان: دارالفکر، ج1.
شوکانی، محمد بن علی (1419ق). ارشاد الفحول الی تحقیق الحق من علم الاصول.بیروت:دارالکتاب العربی.
طریحی، فخرالدین (1408ق). مجمع البحرین. تهران: چاپ احمد حسینی، ج6، 1.
طوسی، محمد بن حسن (1364). تهذیب الاحکام. تهران: دارالکتب الاسلامیة، ج10.
طوسی، محمد بن حسن (1407ق). الخلاف. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین.
عاملی، زینالدین بن علی (1413ق). مسالک الافهام. قم: المعارف الاسلامیه، ج12، 1.
عاملی، سید محسن امین (1403ق). اعیان الشیعه. تحقیق حسن امین. بیروت: دارالتعاریف للمطبوعات، ج1.
عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه (1412ق). تفسیر نورالثقلین. قم: موسسه اسماعیلیان، ج3.
علم الهدی، شریف مرتضی (1405ق). وسائل. قم: دارالقرآن الکریم.
فراهیدی، خلیل بن احمد (بیتا). کتاب العین. قم: نشر هجرت، ج2.
قرباننیا، ناصر (1381). حقوق بشر و حقوق بشر دوستانه. قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
مجلسی، محمدباقر (1404ق). بحار الانوار. بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج64، 74.
محمدی اشتهاردی، محمد (1372). نگاهی بر زندگی پیامبر اسلام(ص). قم: انتشارات ناصر.
معین، محمد (1363). فرهنگ معین. تهران: انتشارات امیرکبیر، ج3.
مکارم شیرازی، ناصر (1373). مسائل مستحدثه درس خارج فقه. قم: بینا.
مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الاسلامیة، ج11.
نجفی، محمدحسن (1404ق). جواهر الکلام. بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج21، 43.
نراقی، ملا احمد (1375). عواید الایام. قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
نووی، ابوزکریا محیالدین (1416ق). تهذیب الاسماء و اللغات. بیروت: دار الفکر، ج3.
نیشابوری، مسلم بن حجاج (1412ق). صحیح مسلم. بیروت: دارالفکر، ج3.
هیئه الکبار العلماء (1423ق). ابحاث هیئة کبار العلماء بالمملکة العربیة السعودیة. عربستان سعودی:بینا، ج7.
_||_