حل و فصل اختلافات در رویه دیوان داوری بین المللی ورزش
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوقی بین المللی
1 - استادیار دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران. رایانامه: mortezashoaei1360@gmail.com
کلید واژه: داوری, حل و فصل اختلافات, اختلافات ورزشی, دیوان داوری ورزش, رای داوری,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: حل و فصل اختلافات از طریق داوری در عرصه داخلی و بین‌المللی نظام حل اختلافات را متحول ساخته است. در این میان اختلافات ورزشی نیز از این امر مستثنی نیست و محکمه‌ای بین‌المللی این ساختار را مورد حمایت قرار داده است. بر این اساس در این مقاله به بررسی این امر می‌پردازیم که حل و فصل اختلافات در رویه دیوان داوری بین‌المللی ورزش از چه جایگاهی برخوردار است؟ روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ گردآوری اطلاعات به روش اسنادی و از طریق مطالعه قوانین و منابع معتبر انجام شده و اطلاعات به دست آمده به صورت توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. یافته‌ها: ایجاد یک مرجع تخصصی برای حل و فصل اختلافات بین‌المللی و ارائه یک رویه انعطاف‌پذیر، سریع و کم‌هزینه موجب شکل‌گیری دیوان داوری ورزش شد. از همان ابتدای تاسیس مشخص شد که صلاحیت دیوان به هیچ وجه نباید بر ورزشکاران یا فدراسیون‌ها تحمیل شود، بلکه باید آزادانه در اختیار طرفین باشد. اساسنامه و مقررات دیوان فقط یک نوع دادرسی اختلافی را صرفنظر از ماهیت اختلاف پیش‌بینی کرده است. رویه دیوان ابتدا مبتنی بر سازش و در صورت عدم حصول صلح، رسیدگی به منظور صدور رای داوری انجام می‌پذیرد. در سال 1994 این ساختار دچار تغییرات شد واین تغییرات شامل ایجاد دو بخش داوری (بخش داوری عادی و بخش داوری تجدیدنظر) به منظور ایجاد تمایز واضح بین اختلافات نمونه و اختلافات ناشی از تصمیم اتخاذ شده توسط یک هیئت ورزشی بود. همچنین در قوانین این دیوان مواردی که دیوان صلاحیت رسیدگی به آن را دارد احصاء شده است.
Field and Aims: Dispute resolution through arbitration in the domestic and international arena has revolutionized the dispute resolution system. In the meantime, sports disputes are not excluded from this and an international court has supported this structure. Based on this, in this article, we will examine what is the position of dispute resolution in the procedure of the International Court of Arbitration for Sport. Method: This research was carried out in terms of practical purpose and in terms of gathering information by documentary method and through the study of valid laws and sources, and the obtained information was analyzed in a descriptive-analytical manner. Findings and Conclusion: Creating a specialized authority to resolve international disputes and providing a flexible, fast and low-cost procedure led to the formation of the Sports Arbitration Court. From the very beginning of its establishment, it was clear that the jurisdiction of the court should not be imposed on athletes or federations, but should be freely available to the parties. The statutes and regulations of the court have provided only one type of dispute proceedings, regardless of the nature of the dispute. The procedure of the court is first based on compromise, and if no peace is reached, proceedings are carried out in order to issue an arbitration award. In 1994, this structure underwent changes, and these changes included the creation of two arbitration divisions (regular arbitration division and appeal arbitration division) in order to create a clear distinction between exemplary disputes and disputes resulting from a decision taken by a sports body. Also, in the rules of this court, the cases that the court has the jurisdiction to deal with have been enumerated.
- صلح چی، محمد علی؛ نژندی منش، هیبت اله. (1396). حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات بین‌المللی. نشر میزان.
- موسی زاده، رضا. (1395). بایسته‌های حقوق بین‌الملل عمومی. چاپ بیست و ششم. نشر میزان
- فن گلان، گرهارد. (1371). درآمدی بر حقوق بین‌الملل عمومی. ترجمه محمد حسین حافظیان. جلد دوم. نشر میزان.
- والاس، ربکا. (1387) حقوق بین‌الملل عمومی. ترجمه دکتر سید قاسم زمانی. نشر شهر دانش.
- بختیاری، حمیده. (1399). بی‌اعتباری رأی داوری در قانون داوری تجاری بین‌المللی ایران و قانون حکمیت تجارتی افغانستان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی.
- شیروی، حسین. (1394). داوری تجاری بین‌المللی. چاپ پنجم. انتشارات سمت.
- ره پیک، سیامک؛ عزیزیانی، مجید. (1397). امکان سنجی انتقال شرط و موافقتنامه داوری. فصلنامه دیدگاه‌های حقوق قضایی، 23(82)، 163 – 135.
https://www.sid.ir/paper/217854/fa
- رئیسی، مریم؛ ساعدی، بهزاد. (1392) استقلال شرط داوری در قراردادهای تجاری بین‌المللی. تحقیقات حقوقی آزاد، 6(19)، 24 – 1.
https://www.sid.ir/paper/491928/fa
- آناهید، فاطمه؛ اسدی چلک، علی. (1401). داوری در حقوق ایران. کنفرانس بین‌المللی یافته‌های پژوهشی در حقوق و علوم قضایی، 2.
https://civilica.com/doc/1496768/
- مسعودی لمراسکی، علی. (1401). جستاری بر دسترسی به دادرسی عادلانه در دیوان داوری ورزش. تحقیقات حقوقی، 25(97)، 420 – 395.
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1888348/
- میر عباسی، سید باقر؛ سادات میدانی، سید حسین. (1393). دادرسی‌های بین‌المللی: دیوان بین‌المللی دادگستری در تئوری و عمل. نشر جنگل.
- افروزنده، رقیه؛ تفاح، سیده زهرا. (1398). دوپینگ ورزشی یک آسیب اجتماعی جدی. همایش ملی آسیب‌های اجتماعی، 2.
https://civilica.com/doc/1035566/
- سبحانی، محمدرضا؛ جعفری، جلال؛ تیموری، جلال. (1400). جرم‌زدایی و قضازدایی در پرتو حل و فصل اختلافات کیفری از طریق میانجیگری: با نگاهی به نقش پلیس. پژوهش‌های جرم شناختی پلیس، 2(4)، 65 – 47.
https://www.magiran.com/paper/2360822
- Beach, Adam. (2012). The Court of Arbitration for Sport–a Supreme Court for the Sports World?. The Student Journal of Law, (4).
http://www.sjol.co.uk/issue-4/-the-court-of-arbitration-for-sport-a-supremecourt- for-the-sports-world
- De Oliveira, L.V.P. (2017). Lex sportiva as the contractual governing law, Int Sports Law. The International Sports Law Journal, (17), 101 – 116.
https://link.springer.com/article/10.1007/s40318-017-0116-5
- Duval, A. (2013). Lex sportiva: a playground for transnational law. European law journal, 19(6), 822-842.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/eulj.12067
- Foster, K. (2006). The Court of Arbitration for Sport’s Jurisprudence, in Ian Stewart Blackshaw. The Hague: TMC Asser Press.
- Hasler, Erika. (2018). Back to the Future: The First CAS Arbitrators on CAS’s First Award and Its Evolutions Since then. YISA The Hague: TMC.
- Reilly, L. (2012). Introduction to the Court of Arbitration for Sport (CAS) & the Role of National Courts in International Sports Disputes. Journal of Dispute resolution, (1), 63 – 81.
https://scholarship.law.missouri.edu/jdr/vol2012/iss1/5/
- Mayer. P. (1998). Les limites de la séparabilité de la clause compromissoire. Revue critique de droit international privé, 3(3), 533 – 579.
https://www.cairn.info/revue-critique-de-droit-international-prive-2011-3-page-553.htm
- Zhao, X., Lynch, J. G., & Chen, Q. (2010). Reconsidering Baron and Kenny: Myths and Truths about Mediation Analysis. Journal of Consumer Research, 37(2), 197 – 206.
https://psycnet.apa.org/record/2010-22938-001
_||_