صلاحیت و نحوه رسیدگی کمیسیون موضوع ماده 56 قانون جنگل ها و مراتع

محورهای موضوعی : تحقیقات حقوقی بین المللی

کیومرث کمری ¹ , داود قاسمی ²

1 - دانشجوی دوره دکتری تخصصی حقوق عمومی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
2 - استادیار، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، گروه علمی حقوق، دانشگاه غیر دولتی- غیر انتفاعی شمال، آمل، ایران (نویسنده مسئول)

تاریخ دریافت : 1398/07/04 تاریخ پذیرش : 1398/08/04 تاریخ انتشار : 1399/06/01

کلید واژه: سلب مالکیت, منفعت عمومی, مراجع تخصصی, کمیسیون ماده 12 قانون زمین شهری, کمیسیون ماده 56 قانون جنگلها و مراتع کشور,

چکیده مقاله :

مقاله حاضر به بررسی صلاحیت و آیین دادرسی کمیسیون تخصصی موضوع ماده 56 قانون جنگل ها و مراتع پرداخته است. آنچه سبب شده بررسی کمیسیون موضوع ماده 56 قانون جنگل ها و مراتع از اهمیت بالایی برخوردار باشد این است که موضوعات مورد اختلاف در کمیسیون از یک سو به جنگل‌ها و مراتع به عنوان ثروت ملی اختصاص دارد و از سوی مربوط حقوق و مالکیت خصوصی است که ناضر بر حقوق شهروندی افراد است. سوال اساسی که در این خصوص مطرح و مورد بررسی قرار گرفته این است که کمیسیون تخصصی موضوع ماده 56 قانون جنگل ها و مراتع داری چه صلاحیتی بوده و آیین دادرسی در این کمیسیون چگونه قابل ارزیابی است و تا چه اندازه با دادرسی عادلانه مطابقت دارد؟ مقاله حاضر توصیفی تحلیلی بوده وبا استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی سوال مورد اشاره پرداخته است. نتایج تحقیق نشان داد که کمیسیون ماده 56 قانون جنگلها و مراتع کشور صلاحیت رسیدگی به اعتراض زارعین صاحب اراضی نسقی و مالکین و صاحبان باغات و تاسیسات در خارج از محدوده قانونی شهرها و حریم روستاها دارد. در خصوص آیین دادرسی کمیسیون نیز نتایج تحقیق بیانگر این امر است که در برخی موارد همچون مستند و مستدل بودن آراء اصل دادرسی عادلانه رعایت شده اما در برخی موارد نظیر علنی بودن دادرسی و بی طرفی آن گونه که باید با دادرسی عادلانه مطابقت ندارد.

منابع و مأخذ:

- جعفری، امیرحسین (1395). حدود صلاحیت محاکم نسبت به آرای کمیسیونهای قانونی در رابطه با کاربری اراضی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قدس.

- حاجیان، علی، (1384). مفاهیم و اصطلاحات جنگل و پاره‌ای از قوانین مهم جنگل، نشریه کارشناس، (51).

- خدری، صالح، (1394). دادرسی منصفانه در داوری تجاری بین‌المللی، مطالعات حقوق تطبیقی، 6(2): 540-519.

- رئیسی، فاطمه؛ شهریاری، عبدالنعیم (1397). تعییم مالکیت خصوصی اشخاص در ماده 64 قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگلها، اولین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ایران.

- سودمندی، عبدالمجید (1397). مستدل و مستند بودن آرای هیأت عمومی دیوان عدالت اداری؛ ایراد در استناد به قانون اساسی، فصلنامه حقوق عمومی، 20(61): 289-261.

- صالحی، حسین (1383). الزامات قانونی دولت و شهرداری در تملک اراضی و امالک، ماهنامه‌ی شهرداریها، (64).

- طجرلو، رضا؛ تقوی زین‌العابدین و پشتدار، حسین (1394). نقش و کارکرد کمیسیون رسیدگی به اختلافات ناشی از اراضی ملی از منظر اصول دادرسی منصفانه، فصلنامه پژوهش حقوق عمومی، 17(49): 177-155.

- قاسمی، احمد (1388). استقلال و بی‌طرفی مقام قضایی با تکیه بر آراء و اندیشه‌های امام خمینی (ره)، فصلنامه علمی پژوهشی متین، 11(44): 98-76.

- عراقی، عزت‌الله، غمامی، مجید (1386). حقوق منابع طبیعی، اصل حفاظت از منابع طبیعی، نشریه جنگل و مراتع، (29).

- کاتوزیان، ناصر (1382). اموال و مالکیت، چاپ ششم، تهران: نشر میزان.

- مرادی، قاسم (1379). اصول حاکم بر روند دادرسی عادلانه، فصلنامه جستارهای حقوق عمومی، 4(2).

- هاشمی، سیدمحمد (1387). حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، جلد دوم، نشر دادگستر.

- هاشمی، سیدمحمد (1382). حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران (اصول و مبانی کلی نظام)، جلد اول، چاپ پنجم، تهران، نشر میزان.

- یاوری، اسدالله (1383). حق برخورداری از یک دادرسی منصفانه و آیین دادرسی نوین، نشریه حقوق اساسی، (2).