آزمون نرخ مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکت مبتنی بر دو رویکرد سرمایه مبادله‌ای وسرمایه اخلاقی بر احتمال ورشکستگی

محورهای موضوعی : حسابداری مدیریت

آناهیتا زندی ¹ , خسرو فغانی ماکرانی ² , نقی فاضلی ³

1 - دانشجوی دکترای گروه حسابداری، دانشکده علوم انسانی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
2 - دانشیار حسابداری، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
3 - استاد یار حسابداری، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران.

تاریخ دریافت : 1397/07/13 تاریخ پذیرش : 1397/12/10 تاریخ انتشار : 1398/10/01

کلید واژه: مسئولیت اجتماعی شرکت, احتمال ورشکستگی, سرمایه‌ی مبادله‌ای, سرمایه اخلاقی,

چکیده مقاله :

این مطالعه به بررسی رابطه بین نرخ مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکت‌ و ریسک ورشکستگی با استفاده از گزارش های سالانه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره 1390-1396می‌پردازد.جهت آزمون فرضیه‌های پژوهش از رگرسیون خطی چند متغیره مبتنی بر داده‌های تابلویی بهره گرفته شده است.تحقیقات پیشین بیانگر این هستند که مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR)[i] سرمایه‌های اجتماعی[ii] را فراهم می‌کند که موجب ریسک کسب و کار می‌شوند. در این پژوهش ، با ارائه‌ی مستنداتی نشان داده شد که در شرکت‌هایی که سابقه‌ی مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی وجود دارد، کمتر احتمال اعلام ورشکستگی از جانب آنها وجود دارد. گذشته از این، سرمایه‌های اجتماعی فراهم شده از مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکت به سرمایه‌ی اخلاقی[iii] و سرمایه‌ی مبادله‌ای[iv] تقسیم گردید. نتایج حاکی از آن است که بین سرمایه مبادله ای و احتمال ورشکستگی رابطه منفی و معناداری برقرار است و بین سرمایه اخلاقی و احتمال ورشکستگی رابطه‌ای منفی اما به لحاظ آماری غیرمعناداری برقرار است. در نتیجه، تاثیر درگیری CSR بر احتمال ورشکستگی در وهله‌ی نخست ناشی از سرمایه‌ی مبادله‌ای است نه سرمایه‌ی اخلاقی. [i] Corporate Social Responsibility [ii] Social Capital [iii] Moral Capital [iv] Exchange Capital

چکیده انگلیسی:

This study examines the relationship between Corporate social responsibility engagement and their bankruptcy likelihood using annual reports of companies admitted to the Tehran Stock Exchange during the period of 2011-2017. To test the hypotheses of the study, multivariate linear regression based on Panel data is being used. Extant literature suggests that corporate social responsibility (CSR) accrues social capitals that buffers business risk. In this research, it was shown by documentary evidence that companies with a history of CSR engagement are less likely to file a bankruptcy on their behalf. Moreover, the social capital provided by the company's social responsibility was divided into moral capital and exchange capital. The results indicate that there is a negative and significant relationship between exchange capital and the probability of bankruptcy, and there is a negative, but statistically non-dominant relationship between moral capital and the probability of bankruptcy. as a result the effect of CSR engagement on bankruptcy likelihood primarily stems from the exchange capital, rather than moral capital

منابع و مأخذ:

*      لهیاری، عباس، پورزمانی، زهرا، ترابی، تقی. (1397). اثربخشی ابعاد حاکمیت شرکتی بر رابطه مسئولیت اجتماعی و عدالت مالیاتی. حسابداری مدیریت, 11(38), 27-46.

*   احمد پور, احمد, شهسواری, معصومه, عموزاد خلیلی, علیرضا. (1395). بررسی عوامل مؤثر بر ریسک ورشکستگی مالی شرکت ها،13 (51), 9-34. مطالعات تجربی حسابداری مالی,

*      رمضان نیا حسن، رضایی فرزین. بررسی اثر مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت بر ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک: با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها . فصلنامه حسابداری ارزشی و رفتاری. ۱۳۹۶; ۲ (۴) :۱۸۹-۲۱۴

*      زندی, اناهیتا, فغانی ماکرانی, خسرو. (1397). بررسی تاثیر عملکرد اجتماعی، زیست محیطی(محیطی) و اخلاقی بر عملکرد مالی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار. دانش حسابداری و حسابرسی مدیریت, 7(26), 145-158

*      طالقانی غلامرضا ، عباس نرگسیان ، مصطفی گودرزی.(۱۳۹۰).بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها (مطالعه موردی: اداره کل مالیات غرب استان تهران). فلنامه راهبری بازرگانی،۹ (۴۷) :۲۲۹-۲۴۲

*      عظیمی یانچشمه, مجید, رجبی, مصطفی, محمود دهنوی, زهره. (1395). مطالعه اثر بهره وری و راهبرد رهبری هزینه و تمایز بر خطر ورشکستگی. حسابداری مدیریت, 8(27), 71-86.

*      قادری, کاوه, قادری, صلاح الدین. (1396). بررسی تاثیر استراتژی متنوع سازی بر ریسک ورشکستگی شرکت‌ها. دانش حسابداری مالی, 4(4), 119-137.

*      -گرمسیری, صدیقه, وکیلی فرد, حمیدرضا, طالب‌نیا, قدرت‌اله. (1396). بررسی اثر کیفیت گزارشگری مسئولیت اجتماعی شرکتها، ویژگیهای حاکمیت شرکتی، عملکرد مالی، بر شهرت اجتماعی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران. حسابداری مدیریت, 10(35), 31-43.

*      مرادی شهدادی, خسرو, انواری رستمی, علی اصغر, رنجبر, محمد حسین, صادقی شریف, سید جلال. (1396). تبیین نقش سرمایه فکری در کاهش احتمال ورشکستگی شرکتها: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران ،پژوهش های مدیریت منابع انسانی ،7(4)،156-178

*      نمازی, محمد, قدیریان آرانی, محمد حسین. (1393). بررسی رابطه سرمایه فکری و اجزای آن با خطر ورشکستگی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران. پژوهش های تجربی حسابداری, 3(3), 115-141.

*      Attig, N., El Ghoul, S., Guedhami, O., & Suh, J. (2013). Corporate social responsibility and credit ratings. Journal of Business Ethics, 117(4), 679–694.

*      Benlemlih, M., Shaukat, A., Qiu, Y., & Trojanowski, G. (2016). Environmental and social disclosures and firm risk. Journal of Business Ethics, 1-14.

*      Borghesi, R., Houston, J. F., Naranjo, A. (2014). Corporate socially responsible investments:

*      CEO altruism, reputation, and shareholder interest. Journal of Corporate Finance, 26, 164-81.

*      Bryan, D., Fernando, G. & Tripath, D. (2013). Bankruptcy risk, productivity and firm strategy.  Journal of Review Accounting and Finance, 12(4): 309-326.

*      Biddle,  G.,  Ma,  M.  &  Song,  F.  (2016).  Accounting  conservatism  and bankruptcy  risk,  Available  at  SSRN:  https://ssrn.com/abstract=1621272  or http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.1621272.

*      Branco, M. C., & Rodrigues, L. L. (2006). Corporate social responsibility and resource based perspectives. Journal of Business Ethics, 69(2), 111–132.

*      Burt, R. S. (1997). A note on social capital and network content. Social Networks, 19(4),355–373.

*      Chang, T. C., Yan, Y. C., & Chou, L. C. (2013). Is default probability associated with corporate social responsibility? Asia-Pacific Journal of Accounting & Economics, 20(4), 457–472.

*      Ernst & Young (2017). Is your financial performance revealing the true value of your business to investors? Web access: ey.com/investorsurvey2017.

*      Freeman, R. E., Harrison, J. S., & Wicks, A. C. (2007). Managing for Stakeholders. New Haven: Yale University Press.

*      Fukuyama, F. (1995). Social capital and the global economy. Foreign Affairs, 74, 89.

*      Godfrey, P. C. (2005). The relationship between corporate philanthropy and shareholder wealth: A risk management perspective. Academy of Management Review, 30(4), 777–798.

*      Godfrey, P. C., Merrill, C. B., & Hansen, J. M. (2009). The relationship between corporate social responsibility and shareholder value: An empirical test of the risk management hypothesis. Strategic Management Journal, 30(4), 425–445.

*      Gupta, K., & Krishnamurti, C. (2016). Does corporate social responsibility engagement benefit distressed firms? The role of moral and exchange capital. Pacific-Basin Finance Journal.

*      Gray, E. R., & Balmer, J. M. (1998). Managing corporate image and corporate reputation.Long Range Planning, 31(5), 695–702.

*      Crifo, P., Forget, V.D. (2015). The economics of corporate social responsibility: A firm‐

*      level perspective survey. Journal of Economic Surveys, 29, 112-130.

*      Kim, Y., Li, H., & Li, S. (2014). Corporate social responsibility and stock price crash risk.Journal of Banking & Finance, 43, 1–13.

*      McWilliams, A., Siegel, D. (2001). Corporate social responsibility: A theory of the firm

*      perspective. Academy of Management Review, 26, 117-127.

*      Mattingly, J. E., & Berman, S. L. (2006). Measurement of corporate social action:Discovering taxonomy in the kinder Lydenburg Domini ratings data. Business & Society, 45(1), 20–46.

 

*      Minor, D., & Morgan, J. (2011). CSR as reputation insurance: Primum non nocere. California Management Review, 53(3), 40–59.

*      Orlitzky, M., & Benjamin, J. D. (2001). Corporate social performance and firm risk: A meta-analytic review. Business & Society, 40(4), 369–396.

*      Peloza, J. (2006). Using corporate social responsibility as insurance for financial performance. California Management Review, 48(2), 52–72.

*      Pfeffer, J. (1998). The human equation: Building profits by putting people first. Harvard Business Press.

*      Prahalad, C. K. (1997). Corporate governance or corporate value added? Rethinking the primacy of shareholder value. In D. Chew (Ed.). Studies in international corporate finance and governance systems (pp. 46–56). New York: Oxford University Press.

*      Perez-Batres, L. A., Doh, J. P., Miller, V. V., & Pisani, M. J. (2012). Stakeholder pressures as determinants of CSR strategic choice: Why do firms choose symbolic versus substantive self-regulatory codes of conduct? Journal of Business Ethics, 110(2), 157–172.

*      Putnam, R. D. (1993). The prosperous community. The American Prospect, 4(13), 35–42.

*      Roberts, P. W., & Dowling, G. R. (2002). Corporate reputation and sustained superior financial performance. Strategic Management Journal, 23(12), 1077–1093.

*      Sharfman, M. P., & Fernando, C. S. (2008). Environmental risk management and the cost of capital. Strategic Management Journal, 29(6), 569–592.

*      Smith, C. W., & Stulz, R. M. (1985). The determinants of firms' hedging policies. Journal of Financial and Quantitative Analysis, 20(4), 391–405.

*      Sun, W., & Cui, K. (2014). Linking corporate social responsibility to firm default risk.European Management Journal, 32(2), 275–287.

*      Vanhamme, J., & Grobben, B. (2009). “Too good to be true!”. The effectiveness of CSR history in countering negative publicity. Journal of Business Ethics, 85(2), 273.

*      Wood, D. J. (1991). Corporate social performance revisited. Academy of Management Review, 16(4), 691–718