اثر بسترهای مختلف کشت بر برخی صفات فیزیکوشیمیایی گیاه همیشهبهار (Calendula officinalis L.) تحت تنش خشکی
محورهای موضوعی : ژنتیک
مهسا بهرام پور
1
,
مریم دهستانی اردکانی
2
*
,
مصطفی شیرمردی
3
,
جلال غلام نژاد
4
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، یزد
2 - استادیار گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، یزد
3 - استادیار گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، یزد
4 - استادیار گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، یزد
کلید واژه: شاخصهای رشد, بستر کشت, کوکوپیت, روناس, پالم پیت, نانو کود پتاسیم,
چکیده مقاله :
خشکی یکی از مهمترین تنشهای محیطی است که موجب کاهش تولید و عملکرد گیاه خصوصا در مناطق خشک و نیمهخشک میگردد. هدف از پژوهش حاضر کاربرد برخی مواد آلی اصلاحی در خاک جهت افزایش مقاومت گیاه همیشهبهار (Calendula officinalis L.) به تنش خشکی بود. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل شش ماده اصلاحی (شاهد (فقط خاک)، یک و دو گرم نانو کود پتاسیم به ازای یک کیلوگرم خاک، 30 درصد حجمی گلدان کوکوپیت، پالم پیت و بقایای گیاه روناس) در سه سطح خشکی (40، 60 و 80% ظرفیت مزرعه) بودند. بر اساس نتایج بهدست آمده با افزایش سطح تنش خشکی وزن تر و خشک گل و ریشه به طور معنیداری کاهش یافت. در حالیکه فعالیت آنزیم پراکسیداز به طور معنیداری افزایش یافت. بیشترین میزان وزن تر و خشک گل و ریشه در گیاهان تیمار شده با بقایای روناس حاصل شد. همچنین کمترین وزن تر و خشک ریشه و گل در تمام سطوح خشکی در گیاهان تیمار شده با پالم پیت بهدست آمد. گیاهانی که با پالم پیت تیمار شده بودند در هر سه سطح تنش خشکی وارد فاز زایشی و تولید گل نشدند. وزن تر گل با وزن خشک گل، وزن تر و خشک ریشه و جذب فسفر همبستگی معنیدار نشان داد. بهطورکلی، نتایج به دست آمده نشان داد که بقایای گیاه روناس در مقایسه با سایر تیمارها، به خوبی توانست مقاومت گیاه همیشهبهار را به تنش خشکی افزایش دهد و می-تواند به عنوان بستر کشت جدید معرفی شود.
Drought is one of important environmental stresses that cause decreasing of production and yield in arid and semi-arid areas. Aim of this study was using of some amendment compounds in soil to increase marigold plant (Calendula officinalis L.) resistance to drought stress. Experiments were performed in factorial according a completely randomized design with three replications. Treatment were consisted of six amendment compounds (control (only soil), 1 and 2 g/kg nano- potassium fertilizer, 30% of vase volume cocopeat, 30% of vase volume palm peat and 30% of vase volume madder plant residues) in three levels of drought stress (40, 60 and 80% of field capacity). According to the results by increasing the drought level, fresh and dry weight of flower and root significantly decreased. While peroxidase enzyme activity significantly increased. The highest fresh and dry weight of flower and root was obtained in plants were treated by madder plant residues. The lowest fresh and dry weight of flower and root in all drought levels obtained in plants were treated by palm peat. Plants were treated by palm peat in all three levels of drought did not show reproductive phase and flower. Fresh weight of flower had significant correlation by dry weight of flower, fresh and dry weight of root and phosphorus uptake. Generally, results showed that madder plant residues in compare to other treatments increased marigold resistance to drought stress and could be introduce as a suitable organic compound of media culture.