مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی فردی و خانواده محور، با و بدون درمان حمایتی، در کاهش نشانگان بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی
محورهای موضوعی : مطالعات اسلامی ایرانی خانواده
کیانوش عزیزی
1
(دانشجوی دکتری مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.)
مختار عارفی
2
(دانشیارگروه روانشناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.)
امید مرادی
3
(استادیارگروه مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.)
کلید واژه: درمان حمایتی, طرحواره درمانی خانواده محور, طرحواره درمانی فردی, اختلال شخصیت مرزی,
چکیده مقاله :
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی فردی و خانواده محور با درمان حمایتی بر نشانگان بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی انجام شد .روش شناسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش اجرا نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون است . جامعه آماری بیماران با تشخیص قطعی اختلال شخصیت مرزی بودند که به بیمارستان قدس شهر سنندج در سالهای 1399 و1400 مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری هدفمند بود که در نهایت 60 نفر مرد به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند و به‌صورت تصادفی در گروه های درمانی مورد نظر تقسیم شدند.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین نشانگان اختلال شخصیت مرزی در گروه های مورد نظر در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 > P). همچنین نتایج کوواریانس چند متغییره نشان می دهد که طرحواره درمانی فردی، خانواده محور با درمان حمایتی باعث بهبود در مؤلفه‌های اختلال شخصیت مرزی شده است (05/0>p ) .بر اساس ضریب اتا بیشترین تأثیر بر روی تهی بودن با 41 درصد و کمترین تأثیر را بر روی خشم انفجاری با 22 درصد وجود داشته است.نتیجه گیری: در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که طرحواره درمانی های استفاده شده در کاهش مؤلفه های اختلال شخصیت مرزی از کارایی لازم برخوردار است بنابراین می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مؤثر در بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی به کار گرفته شود.
Aim: The present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of individual and family-centered schema therapy with supportive treatment on the symptoms of patients with borderline personality disorder. Method: The current research is applied in terms of purpose and in terms of method it is semi-experimental with a pre-test and post-test type. The statistical population contained patients with a definite diagnosis of borderline personality disorder who visited Quds Hospital in Sanandaj city in 2020 and 2021. The sampling method was purposeful and finally 60 men were examined as a sample and randomly divided into the desired treatment groups. Results: The findings of the research indicated that there is a significant difference between the performance of the control and experimental groups in reducing the symptoms of borderline personality disorder in the post-test (P < 0.05). Also, the results of the multivariate covariance analysis indicated that the individual and family-centered schema therapy with supportive treatment improved the components of borderline personality disorder in patients with this disorder. According to the eta coefficient, there was the greatest effect on emptiness with 41% and the least effect on explosive anger with 22%. Conclusion: The results of the present study indicate that the schema therapies used in the research are effective in reducing the components of borderline personality disorder, so it can be used as an effective intervention method in patients with borderline personality disorder.
_||_