زمینه و هدف: فسفولیپیدها به عنوان نیاز غذایی در جیره غذایی آبزیان از جمله سخت پوستان مطرح می باشد، اما تاکنون در خصوص نیاز غذایی شاه میگوی آب شیرین به فسفولیپید گزارشی ارائه نشده است. بر همین اساس این مطالعه با هدف ارزیابی نیاز غذایی شاه میگوهای جوان به فسفولیپید به مدت چکیده کامل
زمینه و هدف: فسفولیپیدها به عنوان نیاز غذایی در جیره غذایی آبزیان از جمله سخت پوستان مطرح می باشد، اما تاکنون در خصوص نیاز غذایی شاه میگوی آب شیرین به فسفولیپید گزارشی ارائه نشده است. بر همین اساس این مطالعه با هدف ارزیابی نیاز غذایی شاه میگوهای جوان به فسفولیپید به مدت 12 هفته انجام پذیرفت.
روش کار: شاه میگوهای جوان(میانگین وزنی 1±80/13 گرم) در سیستم پرورش متراکم مداربسته و در 18 مخزن پرورشی با 10% تعویض آب روزانه، هوادهی و پناهگاه ذخیره سازی شدند. هم چنین تصفیه آب توسط فیلترهای مکانیکی و زیستی انجام پذیرفت.شش جیره خالص حاوی 30 % پروتئین و 10 % چربی به همراه شش سطح مکمل تجاری لسیتین(شامل صفر، 25/0 ،5/0، 88/0، 16/1 و 33/1 درصد فسفولیپید) تنظیم شد.کازئین و ژلاتین به عنوان منابع اصلی پروتئین در جیره آزمایشی استفاده گردید.
یافته ها: نتایج آزمایش نشان داد که میانگین شاخص های رشد و فعالیت آنزیم آمیلاز در کلیه تیمارهای آزمایشی نسبت به جیره شاهد به طور معنی داری بالاتر بود(05/0P<) ولی فعالیت آنزیم لیپاز فقط در شاه میگوهای تغذیه شده با 5/0 درصد فسفولیپید با تیمار شاهداختلاف معنی دار داشت. استفاده از سطوح مختلف فسفولیپید باعث افزایش بازماندگی در کلیه تیمارهای آزمایشی نسبت به شاهد گردید ولی اختلاف معنی داری ایجاد ننمود(05/0P>).
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودن 5/0 درصد فسفولیپید به جیره غذایی شاه میگوهای پرورشی در سیستم متراکم متکی به جیره غذایی دستی سبب بهبود شاخص های رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی می گردد.
پرونده مقاله
< p>با توجه به وجود ظرفیت های اقتصادی پرورش گسترده خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus) در دریاچه های هفت برم استان فارس و با در نظر گرفتن زنجیره ارزش و بازاریابی جهانی، مقتضی است تا پایشی بر کیفیت بهداشتی این محصول صادراتی از نظر انباشتگی عناصر سنگین صورت چکیده کامل
< p>با توجه به وجود ظرفیت های اقتصادی پرورش گسترده خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus) در دریاچه های هفت برم استان فارس و با در نظر گرفتن زنجیره ارزش و بازاریابی جهانی، مقتضی است تا پایشی بر کیفیت بهداشتی این محصول صادراتی از نظر انباشتگی عناصر سنگین صورت گیرد. بدین منظور، نمونه های خرچنگ به تعداد مجموعاً 45 نمونه از سه برم (آبگیر) دائمی صید شد و به آزمایشگاه منتقل گردید. آماده‌سازی عضله دمی آنها به‌عنوان بافت خوراکی، از طریق هضم مرطوب و سنجش فلزات سنگین (کادمیوم، مس، نیکل، سرب و روی) از طریق طیف بینی جذب اتمی (AAS) صورت گرفت. یافته های تحقیق نشانگر این بودند که فلزات کادمیوم (003/0 ± 004/0) و روی (747/0 ± 61/2 میکروگرم بر گرم وزن خشک) به‌ترتیب دارای کمترین و بیشترین غلظت در عضله دمی خرچنگ دراز هفت برم بودند. با توجه به این‌که غلظت تمامی عناصر سنگین مورد سنجش در محدوده های مجاز استانداردهای بهداشتی (WHO و FAO) قرار داشتند و همچنین بر اساس ارزیابی خطر بهداشتی (شاخص دریافت روزانه)، خرچنگ های هفت برم فارس از نظر باقیمانده این عناصر از سلامت قابل‌قبولی برخوردار هستند و مصرف روزانه و مداوم این محصولات آبزی توسط مصرف‌کنندگان کاملاً ایمن محسوب می‌شود.
پرونده مقاله
این تحقیق از شهریور ماه سال 1389 تا مرداد ماه سال 1390 به مدت یکسال به منظور بررسی رابطه طول و وزن خرچنگ دراز Astacus leptodactylus رها سازی شده در سد شیان استان کرمانشاه انجام گرفت . نمونه برداری به صورت ماهانه صورت پذیرفت و در مجموع 182 عدد خرچنگ شامل 126 عدد نر و 56 چکیده کامل
این تحقیق از شهریور ماه سال 1389 تا مرداد ماه سال 1390 به مدت یکسال به منظور بررسی رابطه طول و وزن خرچنگ دراز Astacus leptodactylus رها سازی شده در سد شیان استان کرمانشاه انجام گرفت . نمونه برداری به صورت ماهانه صورت پذیرفت و در مجموع 182 عدد خرچنگ شامل 126 عدد نر و 56 عدد ماده صید گردید. نسبت جنسی نربه ماده درخرچنگ های صید شده 25/2به1(نر ، ماده= 69/0، 31/0)محاسبه گردید. میانگین طول کل خرچنگهای دراز ماده و نر به ترتیب 99/12 86/133و93/13 80/137 میلی متر بدست آمد و اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد بین آنها مشاهده گردید (05/0>P) حداکثرطول خرچنگ نروماده به ترتیب 182و160میلی مترثبت شد.همچنین میانگین وزن خرچنگ های دراز ماده و نر به ترتیب 15/24 21/75 و 57/33 98/91 گرم اندازه گیری گردید که اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد بین آنها وجود داشت (01/0>P).حداکثر وزن خرچنگ نر و ماده به ترتیب 244و120گرم بود. در این تحقیق طول و وزن خرچنگ های نر بیشتر از ماده ها بود.
رابطه طولی و وزنی خرچنگهای صید شده در سدشیان 14/2L52/256 W=بدست آمد.
این تحقیق از شهریور ماه سال 1389 تا مرداد ماه سال 1390 به مدت یکسال به منظور بررسی رابطه طول و وزن خرچنگ دراز Astacus leptodactylus رها سازی شده در سد شیان استان کرمانشاه انجام گرفت . نمونه برداری به صورت ماهانه صورت پذیرفت و در مجموع 182 عدد خرچنگ شامل 126 عدد نر و 56 عدد ماده صید گردید. نسبت جنسی نربه ماده درخرچنگ های صید شده 25/2به1(نر ، ماده= 69/0، 31/0)محاسبه گردید. میانگین طول کل خرچنگهای دراز ماده و نر به ترتیب 99/12 86/133و93/13 80/137 میلی متر بدست آمد و اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد بین آنها مشاهده گردید (05/0>P) حداکثرطول خرچنگ نروماده به ترتیب 182و160میلی مترثبت شد.همچنین میانگین وزن خرچنگ های دراز ماده و نر به ترتیب 15/24 21/75 و 57/33 98/91 گرم اندازه گیری گردید که اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد بین آنها وجود داشت (01/0>P).حداکثر وزن خرچنگ نر و ماده به ترتیب 244و120گرم بود. در این تحقیق طول و وزن خرچنگ های نر بیشتر از ماده ها بود.
رابطه طولی و وزنی خرچنگهای صید شده در سدشیان 14/2L52/256 W=بدست آمد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد
