فهرست مقالات کورتیکوتروپین

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - بررسی اثرات سینرژیستی گیرنده های کورتیکوتروپینی و ملانوکورتینی با دوز تحت اثر فوئنکسین- 14 بر اخذ غذا در جوجه های نوزاد
  سحر رجایی مرتضی زنده دل مهدی رهنما شاهین حسن پور معصومه اصل روستا
  زمینه و هدف: در مغز پرندگان و پستانداران پپتیدهای متنوعی در تنظیم اخذ غذا نقش دارند. ملانوکورتین و کورتیکوتروپپن نقش مهمی در کنترل اخذ غذا دارند. از طرفی فوئنکسین- 14 اخذ غذا را افزایش می دهد. مطالعه حاضر به ‌منظور بررسی گیرنده های سینرژیستی کورتیکوتروپین و ملانوکورتین چکیده کامل

  زمینه و هدف: در مغز پرندگان و پستانداران پپتیدهای متنوعی در تنظیم اخذ غذا نقش دارند. ملانوکورتین و کورتیکوتروپپن نقش مهمی در کنترل اخذ غذا دارند. از طرفی فوئنکسین- 14 اخذ غذا را افزایش می دهد. مطالعه حاضر به ‌منظور بررسی گیرنده های سینرژیستی کورتیکوتروپین و ملانوکورتین با دوز تحت اثر فوئنکسین- 14 بر اخذ غذا در جوجه های نوزاد صورت گرفته است.مواد و روش ها: تعداد 192 جوجه‌ بطور تصادفی در چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار بود. در تمام آزمایشات، پرندگان پس از 3 ساعت محرومیت از غذا ‎با تزریق داخل مغزی بطنی ‎دسترسی بدون محدودیت به غذا و آب داشتند. مصرف غذا بر اساس درصد وزن بدن ‎اندازه گیری شد. تیماراول: محلول کنترل، فوئنکسین- 14 ، Astressin-B و فوئنکسین- 14 + Astressin-B ، تیمار دوم: محلول کنترل، فوئنکسین- 14 ، Astressin-2B و فوئنکسین- 14 + Astressin-2B و تیمار سوم: محلول کنترل، فوئنکسین- 14 ، SHU9119 و فوئنکسین- 14 + SHU9119 و در تیمار چهارم: محلول کنترل، فوئنکسین- 14 ، MCL0020و فوئنکسین- 14 + MCL0020 تزریق شد.نتایج: تزریق هم‌زمان فوئنکسین- 14 + Astressin-B و فوئنکسین- 14 + Astressin-2B بطور معنی داری موجب افزایش اخذ غذا شد(05/0 > p )، درحالیکه تزریق هم‌زمان فوئنکسین- 14 با SHU9119 و فوئنکسین- 14 با MCL0020 نتوانست اخذ غذا را تغییر دهد(05/0<p).نتیجه گیری: با توجه به نتایج تزریق هم‌زمان فوئنکسین- 14 و Astressin-2B بطور معنی داری موجب افزایش اخذ غذا شد. احتمالا یک اثر سینرژیستی بین فوئنکسین- 14 و سیستم کورتیکوتروپینی در کنترل اخذ غذا در جوجه ها وجود دارد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - اثرات هم افزایی لپتین با هیستامین، ملانوکورتین و کورتیکوتروپین بر اخذ غذا در جوجه های گوشتی
  مصطفی شالیکار مرتضی زنده دل بیتا وزیر احمد اصغری
  زمینه و هدف: تعدیل اشتها مجموعه ای از مکانیسم های پیچیده فیزیولوژیک است که نواحی مختلف دستگاه عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سیستم‌های ملانوکورتینی، کورتیکوتروپینی و هیستامینرژیک نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان ایفا می‌کنند. از سوی دیگر، لپتین اخذ غذا چکیده کامل

  زمینه و هدف: تعدیل اشتها مجموعه ای از مکانیسم های پیچیده فیزیولوژیک است که نواحی مختلف دستگاه عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سیستم‌های ملانوکورتینی، کورتیکوتروپینی و هیستامینرژیک نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان ایفا می‌کنند. از سوی دیگر، لپتین اخذ غذا در پرندگان را کاهش می دهد. مطالعه حاضر به ‌منظور بررسی اثرات سینرژیستی سیستم‌های ملانوکورتینی، کورتیکوتروپینی و هیستامینرژیک با لپتین بر رفتار تغذیه‌ای در جوجه‌ های گوشتی 5 روزه صورت گرفته است.مواد و روش ها: تعداد 132 جوجه‌ بطور تصادفی در سه گروه آزمونی تقسیم شدند. هر آزمون شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار بود. در تمام آزمایشات، پرندگان پس از 3 ساعت محرومیت غذایی تزریق داخل بطنی مغزی، ‎محلول رقیق کننده یا محلول دارویی را دریافت کردند. در آزمون اول: سرم فیزیولوژی، لپتین(5/2 میکروگرم)، هیستامین(75 نانومول) و لپتین به همراه هیستامین تزریق شد. آزمون‌های بعدی مطابق با آزمون اول انجام شدند، با این تفاوت که در آزمون دوم، به جای هیستامین، MTII (آگونیست گیرنده‌های MC3/MC4 ملانوکورتینی) (45/2 پیکومول) و در آزمایش سوم، Urocortin (آگونیست گیرنده‌های CRF1/CRF2 کورتیکوتروپینی) (1/0میکروگرم) به تنهایی و همراه با لپتین تزریق شدند. سپس پرندگان بدون محدودیت به آب و غذا دسترسی داشتند و مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن ‎اندازه گیری شد.نتایج: نتایج نشان داد که تزریق همزمان لپتین و هیستامین، لپتین و MTII و همچنین لپتین و Urocortin به کاهش معنی‌دار اخذ غذا منجر شد (001/0p< ).نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها، به نظر می‌رسد احتمالا یک اثر سینرژیستی میان سیستم‌های ملانوکورتینی، کورتیکوتروپینی و هیستامینرژیک با لپتین در کنترل اخذ غذا در جوجه‌های گوشتی وجود دارد. پرونده مقاله