در این پژوهش، بهبود خواص تراوایی گازهای کربن دی اکسید و متان با استفاده از غشاهای نانوکامپوزیت پلی وینیل الکل اتصال عرضی شده همراه با نانوذرات سیلیکا بررسی گردید و همچنین اثر درصد وزنی نانوذرات سیلیکا بر خواص تراوایی و گزینش‌پذیری گازهای کربن دی اکسید و متان مورد ارزیاب چکیده کامل
در این پژوهش، بهبود خواص تراوایی گازهای کربن دی اکسید و متان با استفاده از غشاهای نانوکامپوزیت پلی وینیل الکل اتصال عرضی شده همراه با نانوذرات سیلیکا بررسی گردید و همچنین اثر درصد وزنی نانوذرات سیلیکا بر خواص تراوایی و گزینش‌پذیری گازهای کربن دی اکسید و متان مورد ارزیابی واقع شد. نتایج تراوش گازها در غشاهای نانوکامپوزیت نشان داد که غشای پلی وینیل الکل با 15 درصد وزنی سیلیکا بهترین خواص جداسازی گاز را ارائه می‌دهد و افزایش تراوایی گازهای متان و کربن دی اکسید به ترتیب 456/1و 548/7 بارر (Barrer) برای غشای 15 درصد وزنی سیلیکا می‌باشد. همچنین با افزایش میزان نانوذره از 0 تا 15 درصد وزنی تراوش‌پذیری گازها افزایش و انتخاب‌پذیری کاهش می‌یابد. طوریکه انتخاب‌پذیری غشاء نانوکامپوزیتی از 0 تا 15 درصد در حدود 55 درصد کاهش یافته و تراوایی دی اکسید کربن در غشاء بدون نانوذره در فشار 4 بار با کمترین تراوایی 4/5 بارر و با 15 درصد نانوذره در فشار 2 بار به بیشترین تراوایی در 548/7 بارر رسید. در نهایت مورفولوژی و ساختار غشای تولید شده طبق شرایط بهینه با آزمایش‌های متعدد طیف‌سنجی مادون قرمز، پراش پرتو ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایشات مشخص شد که غشای پلی وینیل الکل اتصال عرضی شده دارای ضخامت 22/22 میکرومتر می‌باشد که این ضخامت عبورپذیری خوبی را ایجاد خواهد کرد.
پرونده مقاله
هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های مکانیکی، پادباکتری، و سمیت سلولی نانوچندسازه زیست سازگار پلی وینیل الکل (PVOH) اصلاح شده با نانوذره های روی اکسید (ZnO) و مونت موریلونیت (MMT) برای تهیه فیلم به منظور کاربرد در بسته بندی مواد غذایی است. نانوذره های اکسید روی به روش آب چکیده کامل
هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های مکانیکی، پادباکتری، و سمیت سلولی نانوچندسازه زیست سازگار پلی وینیل الکل (PVOH) اصلاح شده با نانوذره های روی اکسید (ZnO) و مونت موریلونیت (MMT) برای تهیه فیلم به منظور کاربرد در بسته بندی مواد غذایی است. نانوذره های اکسید روی به روش آب گرمایی با فرایند کاهش شیمیایی سنتز شد. در این روش، نمک روی استات به عنوان پیش ساز فلز، سود به عنوان کاهنده و آب به عنوان حلال به مدت 1 ساعت در دمای C° 80 به کار رفت. شناسایی نمونه ها با پراش پرتو ایکس (XRD) برای ارزیابی ساختار بلوری، و میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM) برای بررسی اندازه و شکل نانوساختارها انجام شد. ویژگی های مکانیکی نمونه ها بررسی شد و برپایه نتیجه ها در فیلم بهینه، رطوبت به 8-10× 008/1 گرم بر مترمکعب کاهش، استحکام کششی به 492/0 مگاپاسکال و مدول یانگ به 1/24 پاسکال افزایش یافت. فعالیت پادباکتری علیه اشرشیاکلی با روش چاهک آگار ارزیابی شد و نانوچندسازه نهایی بیشترین ویژگی پادباکتری با مساحت هاله عدم رشد 64/0 میلی‌متر را نشان داد. سمیت سلولی نمونه ها با روش سنجش MTT بر رده سلولیHEK293 پس از یک، سه و پنج روز ثبت شد. بیشترین درصد زنده‌مانی سلول‌های نرمال در غلظت 25/0 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر نمونه مشاهده شد و نانوچندسازه نهایی بیشترین زنده‌مانی سلولی را نشان داد. برپایه نتیجه های به دست آمده، نانوچندسازه حاوی نانوذره های روی اکسید و مونت موریلونیت می توانند قابلیت خوبی برای کاربرد در صنایع بسته‌بندی مواد غذایی داشته باشند.
پرونده مقاله
به منظور ترمیم زخم ناشی از سوختگی تحقیقات بسیاری از جمله استفاده از داربستهای زیستی به دلیل قابلیت دستیابی به ویژگیهای مطلوب انجام شده است. به دلیل خواص زیستی مناسب کیتوسان نظیرقابلیت زیست‌سازگاری و خواص ضدمیکروبی و ارتقای التیام زخم در مصارف زیستپزشکیو نیزخصوصیات زیس چکیده کامل
به منظور ترمیم زخم ناشی از سوختگی تحقیقات بسیاری از جمله استفاده از داربستهای زیستی به دلیل قابلیت دستیابی به ویژگیهای مطلوب انجام شده است. به دلیل خواص زیستی مناسب کیتوسان نظیرقابلیت زیست‌سازگاری و خواص ضدمیکروبی و ارتقای التیام زخم در مصارف زیستپزشکیو نیزخصوصیات زیست سازگاری و عدم تحریک سیستم ایمنی پلی وینیل الکل بر آن شدیم تا تاثیر داربست نانولیفی مخلوط این دو پلیمر را روی پوست آسیبدیده در شرایط In vivo بررسی کنیم. 30 سر موش نر نژاد NMRIبطور تصادفی در یک گروه کنترل و سه گروه تجربی (داربست کیتوسان و پلی وینیل الکل با نسبتهای 0/100 ، 20/80 ، 30/70) تقسیم گردید و با رعایت شرایط استریل و تحت بیهوشی، یک زخم به قطر 1 سانتیمتر و با ضخامت کامل پوست در پشت هر موش ایجاد شد. داربستهای نانوالیاف بدست آمده از فرایند الکتروریسی را بصورت زخمپوش در آورده و بر روی محل سوختگی قرار داده، محل سوختگی هر روز استریل و با داربست پانسمان میشدند پس از 21 روز مراحل بافتشناسی مربوطه بر روی زخم صورت گرفت. کاهش معنیدار ضخامت قطر زخم در گروههای تجربی نسبت به گروه کنترل (001/0p) و افزایش ضخامت اپیدرم، درم و هیپودرم نسبت به گروه کنترل (05/0p) دیده شد. نتایج پاتولوژی نشاندهنده اثربخشی بسیار مناسب داربستهای نانولیفی ترکیبی کیتوسان/پلیوینیل الکل نسبت به گروه کنترل است. ضمن اینکه تسریع معنیدار سرعت جمعشدگیزخم در نمونههای حاوی داربست نسبت به کنترل دیده شد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد
