چکیدهمسمومیت آمونیاکی یکی از مسمومیتهای رایج درماهی است که به شکل حاد و مزمن خود را نشان میدهد. آمونیاک از منابع مختلف از جمله پسماندهای صنعتی، روانآبهای کشاورزی، ماحصل تجزیه میکرواورگانیسمهای ساکن درآب و همچنین به عنوان ماده دفعی نهایی حاصل از کاتابولیسم پروتئینه چکیده کامل
چکیدهمسمومیت آمونیاکی یکی از مسمومیتهای رایج درماهی است که به شکل حاد و مزمن خود را نشان میدهد. آمونیاک از منابع مختلف از جمله پسماندهای صنعتی، روانآبهای کشاورزی، ماحصل تجزیه میکرواورگانیسمهای ساکن درآب و همچنین به عنوان ماده دفعی نهایی حاصل از کاتابولیسم پروتئینها و اسیدهای آمینه درجانوران آبزی وارد آب میشود. مسمومیت آمونیاکی بسته به غلظت این ماده با طیف گستردهای از علائم همراه است. این علائم میتواند شامل تغییرات ساده رفتاری تا علائم شدید عصبی و مرگ را شامل شود. ماهیها استراتژیهای مختلفی را به هنگام بروز این مسمومیت در پیش میگیرند؛ کاهش تغذیه، کاهش متابولیسم پروتئینها، سمزدایی آمونیاک و تبدیل آن به موادی با سمیت کمتر ازجمله آنها می باشد. تقریبا تمام اندامهای ماهی به مسمومیت با آمونیاک واکنش نشان میدهند، اما نقش اندامهایی مثل کبد، آبشش، عضلات و مغز در بروز علائم، کنترل شرایط و سمزدایی پررنگتر است. شناخت سازوکارهای بیوشیمیایی این اندامها در مواجه با مسمومیت آمونیاکی و درک پاتوفیزیولوژی این مسمومیت به جلوگیری از بروز یا مدیریت آن در صورت وقوع میتواند کمک شایانی کند. البته همه گونههای ماهی واکنش یکسانی به مسمومیت آمونیاکی نشان نمیدهند و برخی گونهها که مقاومتر هستند میتوانند گزینههای مناسبتری برای پرورش باشند.
پرونده مقاله
این تحقیق به منظور دستیابی به فن آوری، افزایش تولید و سودآوری بیشتر، ترویج و تنوع بخشی در مزارع پروش ماهیان گرمابی و نیز پرورش و مولدسازی و تکثیر ماهیان دریایی دور از سواحل دریا در جهت رهاسازی بچه ماهیان به دریا در جهت بازدهی بیشتر و افزایش ذخایر این گونه و بهتر شدن وضع چکیده کامل
این تحقیق به منظور دستیابی به فن آوری، افزایش تولید و سودآوری بیشتر، ترویج و تنوع بخشی در مزارع پروش ماهیان گرمابی و نیز پرورش و مولدسازی و تکثیر ماهیان دریایی دور از سواحل دریا در جهت رهاسازی بچه ماهیان به دریا در جهت بازدهی بیشتر و افزایش ذخایر این گونه و بهتر شدن وضعیت معیشتی صیادن انجام گرفت. پرورش ماهی کپور دریایی به صورت تک گونه ای و در قالب تراکم یکسان با مقدار 1400 قطعه با میانگین وزنی 05/0± 46/42 گرم در 3 استخر با مساحت 5/0 هکتاری در مزارع پرورش ماهیان گرمابی انجام گرفت. بچه ماهیان مورد نیاز از مرکز سد وشمگیر تامین و در استخرهای پرورشی رهاسازی شدند. آنها از ابتدای دوره پرورش با غذای طبیعی و کنسانتره ماهی کپور پرورشی به میزان 10-5 درصد وزن بدنشان تغذیه شدند. نتایج حاصله در پایان دوره پرورش میانگین وزنی این ماهی برابر 10/0± 49/ 722 گرم، میانگین رشد روزانه 44/3، مقدار ضریب تبدیل غذا معادل 30/2 و میزان بازماندگی آن 83/85 درصد بود که این نشان دهنده قابلیت سازگاری این گونه با شرایط اقلیمی و مزارع پرورشی این استان و پرورش و مولدسازی آن در مناطق دور از سواحل دریابه صورت تک گونه ای و توام با ماهیان گرمابی می باشد. به همین دلیل پرورش این گونه جهت افزایش تولید و سود آوری صنعت آبزی پروری و نیز مولدسازی و تکثیر آن جهت بهبود ذخایر این گونه در دریا، میتوان پرورش آن را در مزارع پرورشی ماهیان گرمابی در استان پیشنهاد داد.
پرونده مقاله
ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) از ماهیان باارزش دریای خزر می باشد که سالانه به رودخانههای ایران همچون رودخانه شیرود مهاجرت میکند. در این پژوهش اثر سن مولدین نر روی برخی پارامترهای اسپرمشناختی (حجم، تراکم، درصد اسپرماتوکریت و درصد تحرک) و روند تکثیر مصنوعی ماهی سفی چکیده کامل
ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) از ماهیان باارزش دریای خزر می باشد که سالانه به رودخانههای ایران همچون رودخانه شیرود مهاجرت میکند. در این پژوهش اثر سن مولدین نر روی برخی پارامترهای اسپرمشناختی (حجم، تراکم، درصد اسپرماتوکریت و درصد تحرک) و روند تکثیر مصنوعی ماهی سفید مهاجر به رودخانه شیرود بررسی شد. به این منظور اسپرمهای استحصالی از 30 مولد نر (2، 3، 4، 5 و 6 ساله) با تخمکهای 30 مولد ماده لقاح داده شدند. بهطوریکه بیشترین وزن (975 گرم) و طول کل (25/47 سانتیمتر) در مولدین نر 6 ساله و کمترین وزن (33/373 گرم) و طول کل (6/35 سانتیمتر) در مولدین نر 2 ساله دیده شد. بیشترین حجم اسپرم (22/5 میلیلیتر)، تراکم اسپرم 109×45 اسپرم در میلیلیتر)، درصد اسپرماتوکریت (3/39 درصد) و درصد تحرک اسپرم (4/77 درصد) بهترتیب در مولدین 5، 2، 2 و 4 ساله مشاهده گردید. همچنین کمترین حجم اسپرم (03/3 میلیلیتر)، تراکم اسپرم 109×30 اسپرم در میلیلیتر)، درصد اسپرماتوکریت (3/30 درصد) و درصد تحرک اسپرم (74 درصد) بهترتیب در مولدین 2، 6، 4 و 6 ساله مشاهده گردید. بیشترین درصد لقاح (2/95 درصد) و درصد ظهور لارو (83 درصد) در مولدین 4 ساله و کمترین درصد لقاح (5/88 درصد) و نرخ ظهور لارو (6/77 درصد) بهترتیب در مولدین 6 و 2 ساله دیده شده است. بین سنین مختلف از نظر میانگین، حجم اسپرم (323/0= P)، تراکم اسپرم (539/0P=)، درصد اسپرماتوکریت (187/0P=) و درصد تحرک اسپرم (164/0P=) اختلاف معنیدار مشاهده نشد، اما از نظر میانگین درصد لقاح اختلاف معنیدار (016/0P=) مشاهده شد. بنابراین از بعد اقتصادی برای تکثیر مصنوعی مولدین نر 4 ساله بهترین گزینه می باشند.
پرونده مقاله
چکیدهاین پژوهش بهمنظور سنجش تأثیر سطوح متفاوت پریمیکس ویتامین C جیره بر برخی از شاخصهای رشد، بقاء و مقاومت در برابر برخی از عوامل محیطی (دما و شوری) روی بچهماهی سفیدfrisii kutum Rutilusاجرا شد. برای انجام این آزمایش، بچهماهیان سفید 1 گرمی از مرکز تکثیر و پرورش ماهیا چکیده کامل
چکیدهاین پژوهش بهمنظور سنجش تأثیر سطوح متفاوت پریمیکس ویتامین C جیره بر برخی از شاخصهای رشد، بقاء و مقاومت در برابر برخی از عوامل محیطی (دما و شوری) روی بچهماهی سفیدfrisii kutum Rutilusاجرا شد. برای انجام این آزمایش، بچهماهیان سفید 1 گرمی از مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی، واقع در سیجوال تهیه شدند. چهار جیره غذایی شامل؛ میزانهای 0، 200، 500 و 1000 میلیگرم در کیلوگرم غذا پریمیکس ویتامین C در 3 تکرار و بهمدت 8 هفته برای تغذیه بچهماهیان سفید در نظر گرفته شدند. تعداد 480 نمونه بچهماهی سفید با وزن متوسط 1 گرم به 12 عدد وان پلاستیکی (هر وان 40 عدد ماهی) معرفی گردیدند. ماهیان روزانه بهمیزان 4 درصد وزن بدن تغذیه شدند. در پایان، ماهیان هر یک از تیمارها تحت استرسهای دمایی (31 درجه سانتیگراد) و شوری (ppt 14) قرار گرفتند و بازماندگی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بالاترین متوسط (± انحراف استاندارد) وزن کسب شده در تیمار 1000 میلیگرم در کیلوگرم پریمیکس ویتامین C و کمترین آن در تیمار شاهد (بدون پریمیکس ویتامین C) ملاحظه گردید که این اختلاف از نظر آماری معنیدار نبود. بررسی شاخصهای رشد نشان داد که درصد افزایش وزن (PBWI)، ضریب رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و بقاء در ماهیان تغذیه شده با پریمیکس ویتامین C 1000 میلیگرم بر کیلوگرم جیره بهطور معنیداری بالاتر از دیگر تیمارها بوده است (05/0P<). نتایج استرس دمایی و شوری نشان داد که ماهیان تغذیه شده با سطوح متفاوت پریمیکس ویتامینC بازماندگی بیشتری نسبت به ماهیان تغذیه شده بدون پریمیکس ویتامینC داشتند. براساس نتایج بهدست آمده میتوان بیان نمود که پریمیکس ویتامین C میتواند نقش مهمی را در افزایش عملکرد رشد و مقاومت در برابر عوامل محیطی (دما، شوری) در بچهماهی سفید ایفا نماید.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد