فهرست مقالات موش های کوچک آزمایشگاهی

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - تاثیرگیرنده های موسکارینی ناحیه هیپوکامپ پشتی بریادگیری وابسته به وضعیت کانابینوئیدها در مدل یادگیری اجتنابی مهاری
  مرتضی پیری محمدرضا زرین دست مریم السادات شاهین
  در این مطالعه اثر آگونیست و آنتاگونیست گیرنده موسکارینی در یادگیری وابسته به وضعیت القاء شده توسط WIN55, 212-2 مورد بررسی قرار گرفت . روش اجتنابی مهاری (غیر فعال) با مدلStep- downبرای بررسی حافظه در موش های آزمایشگاهی بکار گرفته شد و حافظه جانور 24 ساعت بعد از آموزش مور چکیده کامل

  در این مطالعه اثر آگونیست و آنتاگونیست گیرنده موسکارینی در یادگیری وابسته به وضعیت القاء شده توسط WIN55, 212-2 مورد بررسی قرار گرفت . روش اجتنابی مهاری (غیر فعال) با مدلStep- downبرای بررسی حافظه در موش های آزمایشگاهی بکار گرفته شد و حافظه جانور 24 ساعت بعد از آموزش مورد بررسی قرار گرفت . تزریق درون مغزی آگونیست گیرنده های کانابینوئیدیWIN55, 212-2 (andmicro;g/mouse1 ، 5/0 ) در روز آموزش به تخریب حافظه حیوانات منجر شد . تخریب حافظه ای که با بکاربردن مقدار موثر WIN55, 212-2 (andmicro;g/mouse1 ) در روز آموزش ایجاد شد با بکار WIN55, 212-2(andmicro;g/mouse1 ، 5/0 ) در روز آزمون از بین رفت و حافظه به حالت عادی برگشت که نشان دهنده این می باشد که WIN55, 212-2 می تواند یادگیری وابسته به وضعیت ایجاد کند . بکار بردن فیزوستیگمین ( مهار کننده استیل کولین استراز ) به تنهایی در روز آزمون تاثیری برروی حافظه نداشت ، اما بکاربردن آنتاگونیست گیرنده موسکارینی ، اسکوپولامین (andmicro;g/mouse4 ) در روز آزمون به تنهایی می تواند باعث تخریب حافظه شود. تخریب حافظه ای که با بکاربردن مقدار موثر WIN55, 212-2 (andmicro;g/mouse1 ) در روز آموزش ایجاد شده بودبطور کامل با بکاربردن فیزوستیگمین (andmicro;g/mouse4 ، 1 ) و اسکوپولامین (andmicro;g/mouse4 ) در روز آزمون برگردانده می شود . بعلاوه استفاده همزمان از مقادیر غیر موثر WIN55, 212-2 (andmicro;g/mouse25/0 ) و اسکوپولامین (andmicro;g/mouse1) قادر به برگرداندن حافظه تخریب شده با WIN55, 212-2 (andmicro;g/mouse1 ) در روز آموزش می باشند . نتیجه گیری : این یافته ها نشان می دهند که گیرنده های موسکارینی ناحیه هیپوکامپ در یادگیری وابسته به وضعیت القاء شده توسط WIN55, 212-2 نقش دارند پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - اثر بهبودبخشی پیکنوژنول بر اختلال حرکتی و رفتار اضطرابی در مدل تجربی بیماری پارکینسون القا شده با 6- هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) در موش نر نژاد NMRI
  فرج اله جعفری مهدی گودرزوند رامین حاجی خانی مصطفی قربانی جلال صولتی
  10.22034/ascij.2021.684779
  با توجه به نقش عوامل اکسیدان در پاتوژنز بیماری پارکینسون، در این مطالعه اثر تجویز ترکیب پیکنوژینول، به عنوان آنتی اکسیدان، بر بهبود عملکرد حرکتی و رفتار اضطرابی در مدل تجربی بیماری پارکینسون بررسی شد. چهل سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI به صورت تصادفی در 5 گروه 8 ن چکیده کامل

  با توجه به نقش عوامل اکسیدان در پاتوژنز بیماری پارکینسون، در این مطالعه اثر تجویز ترکیب پیکنوژینول، به عنوان آنتی اکسیدان، بر بهبود عملکرد حرکتی و رفتار اضطرابی در مدل تجربی بیماری پارکینسون بررسی شد. چهل سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI به صورت تصادفی در 5 گروه 8 نایی تقسیم شدند: گروه کنترل سالین 3 میکرولیتر محلول نرمال سالین حاوی 1/0 درصد اسید آسکوربیک، به عنوان حلال 6-OHDA، را به صورت یک طرفه در داخل استریانوم چپ دریافت کردند. گروه تیمار که سم 6-OHDA حاوی 1 درصد اسید اسکوربیک به میزان 3 میکروگرم/میکرولیتر را به صورت داخل استریاتوم سمت چپ دریافت نمودند، سپس آب مقطر، به عنوان حلال پیکنوژنول، را به مدت 7 روز به صورت گاواژ دریافت کردند (گروه لیژن یا ضایعه). گروه های تیمار ترکیب پیکنوژنول را با دوز های 10، 20 و 30 میلی گرم/کیلوگرم به صورت گاواژ به مدت 7 روز دریافت کردند. 7 روز بعد از تزریق توکسین 6-OHDA در استریاتوم چپ با روش استرئوتاکسی و ایجاد مدل پارکینسون، جهت تایید آسیب نورون های ناحیه استریاتوم از تست آپومورفین و اندازه گیری میزان چرخش حیوانات استفاده شد. همچنین میزان کاتالپسی یا سختی عضلانی با روش تست بار و رفتار اضطرابی با تست ماز صعودی (EPM) سنجیده شدند. بررسی تعداد کل چرخش در تست آپومورفین، کاهش معنی داری را گروه های دریافت کننده پیکنوژینول نشان دادند. تجویز ترکیب پیکنوژینول موجب کاهش معنی دار کاتالپسی شد. نتیجه آزمون رفتار اضطرابی نشان داد که درصد مدت زمان حضور در بازوی باز (OAT) در گروه دریافت کننده پیکنوژینول افزایش معنی داری را نشان داد. تعداد دفعات ورود به بازوهای باز و بسته افزایش معنی داری را در گروهی که ترکیب پیکنوژینول دریافت کردند نشان داد. پیکنوژینول با اثر آنتی اکسیدانی خود موجب بهبودی عملکرد حرکتی و کاهش رفتار اضطرابی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون می شود. پرونده مقاله