• فهرست مقالات ماهی کوی

      • دسترسی آزاد مقاله

        1 - تاثیر رنگ‏های مختلف نور بر شاخص‏های رشد و بازماندگی لارو ماهی کوی Cyprinus carpio
        مهرداد علی‏ اصغری شایان قبادی الهه خدابخش
        نور به جهت تاثیر بر فعالیت و متابولیسم بدن ماهیان از فاکتورهای مهم در رشد آنها محسوب می شود. این تحقیق به منظور مطالعه اثرات رنگ های مختلف نور روی رشد و بازماندگی لارو ماهی کوی (Cyprinus carpio L) طی دو ماه انجام گرفت. وزن اولیه لاروها برابر 0016/0±0402/0 گرم بود چکیده کامل
        نور به جهت تاثیر بر فعالیت و متابولیسم بدن ماهیان از فاکتورهای مهم در رشد آنها محسوب می شود. این تحقیق به منظور مطالعه اثرات رنگ های مختلف نور روی رشد و بازماندگی لارو ماهی کوی (Cyprinus carpio L) طی دو ماه انجام گرفت. وزن اولیه لاروها برابر 0016/0±0402/0 گرم بود که در سه تیمار تحت تاثیر نورهای آبی (L1)، سبز (L2) و قرمز (L3) قرار گرفتند. هر تیمار دارای سه تکرار و هر تکرار حاوی 30 لارو ماهی کوی بود. دوره نوری به صورت 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی بود. لاروها روزانه در 2 نوبت با استفاده از غذای تجاری بیومار تغذیه شدند. غذادهی به ماهیان در هر وعده به حد سیری انجام گرفت تا محدودیت تغذیه ای نداشته باشند. تعداد 15 نمونه ماهی هر دو هفته از هر مخزن برداشته و وزن بدن آنها اندازه گیری شد. همچنین نرخ بازماندگی طی آزمایش بررسی گردید. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در شاخص های رشد بین سه تیمار L1، L2 و L3 وجود دارد (05/0p<) به شکلی که نور آبی منجر به بیشترین رشد و نور قرمز موجب کمترین رشد در لاروهای ماهی کوی گردید. با این وجود اختلاف معنی داری در نرخ بازماندگی ماهیان مشاهده نشد (p<0.05). پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از نور آبی طی دوره پرورش می تواند به بهبود رشد ماهیان کوی منجر شود. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        2 - اثر پر بیوتیک ساف‌مانان بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و میزان بقاء ماهی کوی (Koi carp)
        حسین ورشویی
        این تحقیق به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان در جیره بر عملکرد رشد بچه ماهی کوی (Koi carp) انجام شد. در این تحقیق تعداد 120 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۲۰۰ گرم به‌مدت 8 هفته به 4 گروه و هرگروه دارای 3 تکرار بوده است. گروه‌های غذایی شامل گروه شاه چکیده کامل
        این تحقیق به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان در جیره بر عملکرد رشد بچه ماهی کوی (Koi carp) انجام شد. در این تحقیق تعداد 120 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۲۰۰ گرم به‌مدت 8 هفته به 4 گروه و هرگروه دارای 3 تکرار بوده است. گروه‌های غذایی شامل گروه شاهد، تیمار1 (05/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا)، تیمار 2 (01/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا)، تیمار 3 (15/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا) بودند. شرایط پرورش در هر 12 استخر به صورت روزانه کنترل می‌شد. نتایج این مطالعه نشان داد افزودن سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان به جیره ماهی کوی اثر معنی داری بر فاکتورهای رشد دارد. ماهیان تغذیه شده در تیمار 2 در انتهای آزمایش وزن بالاتر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها داشتند. همچنین استفاده از پری بیوتیک ساف مانان در 3 تیمار منجر به افزایش بقاء در آنها در مقایسه با گروه شاهد نشده است. در ترکیب لاشه، پری بیوتیک ساف مانان هیچ تغییری در میزان پروتیین وچربی لاشه‌ها ایجاد نکردند و تنها باعث افزایش خاکستر لاشه وکاهش رطوبت لاشه ماهی کوی شدند. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        3 - تاثیر سطوح مختلف ویتامین C بر برخی پارامترهای رشد و تعدادی از شاخص های هماتولوژی سرم خون ماهی کوی(Cyprinus carpio )
        فاطمه میرشاه ولد محمد کاظمیان
        مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از ویتامین C در جیره غذایی، بر میزان بازماندگی، کارایی رشد و تعدادی از شاخص های هماتولوژی سرم خون ماهی کوی (Cyprinus carpio) به منظور افزایش تولید ماهیان زینتی در کارگاه های تکثیرو پرورش در بازه زمانی کوتاه تر و هزینه تمام شده کمتر چکیده کامل
        مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از ویتامین C در جیره غذایی، بر میزان بازماندگی، کارایی رشد و تعدادی از شاخص های هماتولوژی سرم خون ماهی کوی (Cyprinus carpio) به منظور افزایش تولید ماهیان زینتی در کارگاه های تکثیرو پرورش در بازه زمانی کوتاه تر و هزینه تمام شده کمتر، انجام شده است. در این بررسی تعداد 144 عدد ماهی کوی در 4 گروه (شامل یک گروه شاهد و سه گروه تیمار ) به مدت دو ماه با جیره غذایی حاوی سطوح مختلف ویتامین C ( به میزان 200 ، 400 و 600 میلی گرم در کیلوگرم در جیره خشک) غذا دهی شدند. زیست سنجی بچه ماهیان (وزن کل و طول استاندارد) هر دو هفته یک بار و محاسبه شاخص های رشد، هماتولوژی و تغذیه ماهیان در پایان دوره دو ماهه انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از ویتامین C در جیره غذایی سبب افزایش رشد وزنی در گروه شاهد که جیره غذایی آنها بدون ویتامین C بود به طور میانگین 58/1 گرم، تیمار 1 به طور میانگین 73/1 گرم، تیمار 2 به طور میانگین 13/2 گرم و تیمار 3 به طور میانگین 4/4 گرم گردید و افزایش وزن بین گروه ها دارای اختلاف معنی دار بود. درصد بازماندگی در گروه شاهد به طور میانگین 84 درصد، در تیمار 1 ، 95 درصد، در تیمار 2 ، 95 درصد و در تیمار 3 ، 97 درصد مشاهده شد ولی اختلاف معنا داری بین گروه ها بدست نیامد. در ماهیان بررسی شده بیشترین درصد افزایش وزن بدن با 71/39 درصد در تیمار 3 بدست آمد که با سایر گروه ها اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین نرخ رشد ویژه نیز در تیمار 3 ارزیابی گردید ( 58/0 ) و تنها با گروه شاهد اختلاف معنی دار داشت. نسبت کارآیی پروتئین در تیمار 3 به طور میانگین 2 گرم بدست آمد و با سایر گروه ها به طور معنی داری اختلاف داشت. در میان گروه ها اختلاف معنی داری در تعداد گلبول های سفید وجود نداشت و بیشترین میزان گلبول های سفید در گروه شاهد ارزیابی گردید و تعداد لنفوسیت ها با افزایش میزان ویتامین C در جیره غذایی، افزایش یافت و در تیمار 3 به بیشترین میزان 70 عدد رسید ولی تعداد لنفوسیت ها اختلاف معنی داری بین گروه ها نداشت. در نهایت بر اساس نتایج بدست آمده در تحقیق حاضر، به منظور افزایش کارایی رشد و شاخص های هماتولوژی در ماهیان کوی، ویتامین Cبا غلظت 600 میلی گرم در کیلوگرم در جیره خشک غذایی، پیشنهاد می شود. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        4 - تاثیر سطوح مختلف نانواکسید روی (ZnO NPs)بر شاخص های هماتولوژی ماهی کوی Cyprinus carpio))
        مرجان بخشی محمد کاظمیان
        روند صعودی مصرف نانو ذرات در صنعت،احتمال ذخیره ی آنها در اکوسیستم های آبی و به خطر افتادن حیات موجودات آبزی را افزایش داده است، لذا هدف این مطالعه، بررسی اثر سمی نانو ذره اکسید روی(0، 1، 2، 4 و 8 میلی گرم بر لیتر) به روش ساکن بر پارامترهای مشخص هماتولوژی ماهی کوی Cyprin چکیده کامل
        روند صعودی مصرف نانو ذرات در صنعت،احتمال ذخیره ی آنها در اکوسیستم های آبی و به خطر افتادن حیات موجودات آبزی را افزایش داده است، لذا هدف این مطالعه، بررسی اثر سمی نانو ذره اکسید روی(0، 1، 2، 4 و 8 میلی گرم بر لیتر) به روش ساکن بر پارامترهای مشخص هماتولوژی ماهی کوی Cyprinus carpio))در یک دوره 2 و 10 روزه بود.اختلاف معنی داری در کاهش میزان هموگلوبین(Hb)19/0±3/7، تعداد گلبول های قرمز(RBC)03/0±41/1و سفید((WBC19/0±/1، هماتوکریت(Hct)66/0±22، حجم متوسط گلبول قرمز(Mean Corpuscular Volume)29/5±35/155 و مقدار وزن متوسط هموگلوبین در یک گلبول قرمز (Mean Corpuscular Hemoglobin)07/2±2/51(به جز دز 4 میلی گرم بر لیتر) در دوره ده روزه ی مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد ثبت شد(05/0p<). در مقابل غلظت متوسط هموگلوبین در گلبولهای قرمز (Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration)23/0±4 در طول این بررسی افزایش یافته بود. نتایج حاصل حاکی از آن است که در محیط های آبی با غلظت های بالای ZnO NPs می تواند اثرات نامناسبی داشته و پارامترهای خونی ماهی کوی را دچار تغییرات شدید نماید. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        5 - بررسی تاثیر آب مغناطیسی بر فاکتورهای رشد، آنزیم های کبدی و بافت کبد در ماهی کوی ماده
        ملوک السادات سیرانی شهلا روزبهانی علیرضا نظری
        در تحقیق حاضر، تاثیر آب مغناطیسی بر فاکتورهای رشد، آنزیم های کبدی و بافت کبد در ماهی کوی جنس ماده، به منظور ارزیابی امکان تاثیر میدان های مغناطیسی بر ویژگی های زیستی ماهیان بررسی شد. در این تحقیق تعداد 72 عدد ماهی کوی ماده (در 4 گروه 6 تایی و هریک با 3 تکرار) به مدت 90 چکیده کامل
        در تحقیق حاضر، تاثیر آب مغناطیسی بر فاکتورهای رشد، آنزیم های کبدی و بافت کبد در ماهی کوی جنس ماده، به منظور ارزیابی امکان تاثیر میدان های مغناطیسی بر ویژگی های زیستی ماهیان بررسی شد. در این تحقیق تعداد 72 عدد ماهی کوی ماده (در 4 گروه 6 تایی و هریک با 3 تکرار) به مدت 90 روز (هر 48 ساعت 1 بار) تحت تاثیر نیروی مغناطیسی با شدت های مختلف (0، 015/0، 025/0 و 045/0 تسلا) قرار گرفتند. طول دوره روشنایی 12ساعت، تغذیه هر 12ساعت با غذای پلت حاوی 30% پروتئین و به میزان 3 درصد وزن بدن ماهی انجام شد. نتایج نشان داد که پارامترهای رشد، آنزیم های کبدی و بافت کبد در ماهیان گروه های تیمار با گروه شاهد اختلاف معنی داری داشت (05/0p <). همچنین فعالیت آنزیم های کبدی SGOT و LDH در گروه (025/0 تسلا) و SGPT و ALP در گروه شاهد بیشترین میزان بود. هورمون کورتیزول نیز در گروه (025/0 تسلا) نسبت به سایر گروه ها تفاوت معنی داری داشت و در گروه (045/0 تسلا) هم کمترین میزان بود. بیشترین تخریب بافتی در گروه سوم (045/0 تسلا) که بالاترین مغناطیس را دریافت کرده بود دیده شد. در نهایت نتایج این پژوهش تاثیر میدان های مغناطیسی مختلف بر روی بدن ماهی را اثبات نمود. پرونده مقاله