در مرداد ماه سال 1390 از یک قطعه سارگپه (Buteo buteo) موجود در سازمان محیط زیست استان آذربایجان شرقی که دچار شکستگی بال و خونریزی شده بود، نمونه خون از ورید بالی اخذ شد. پس از تهیه گسترش خونی، لام ها به آزمایشگاه انگل شناسی پلی کلینیک دکترای تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد چکیده کامل
در مرداد ماه سال 1390 از یک قطعه سارگپه (Buteo buteo) موجود در سازمان محیط زیست استان آذربایجان شرقی که دچار شکستگی بال و خونریزی شده بود، نمونه خون از ورید بالی اخذ شد. پس از تهیه گسترش خونی، لام ها به آزمایشگاه انگل شناسی پلی کلینیک دکترای تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران انتقال داده شد و پس از رنگ آمیزی با گیمسا 5 درصد، گسترش ها زیر میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی 1000× مورد بررسی قرار گرفتند. پس از بررسی مشخص شد که نمونه مورد بررسی، آلوده به تک یاخته لکوسیتوزون می باشد. این گزارش اولین مورد آلودگی به این انگل از سارگپه در استان آذربایجان شرقی می باشد.
پرونده مقاله
هدف:پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر دو نوع تمرین (HIIT) بر برخی شاخص‌های ایمنی دختران غیرفعال دارای اضافه‌وزن و چاق پرداخته است.
روش: برای این منظور 24 دختر با میانگین سن1.18±25.75 سال، قد 4.23±161.29 سانتی‌متر، وزن 6.27±74.51 کیلوگرم، درصد‌چربی 2.23&pl چکیده کامل
هدف:پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر دو نوع تمرین (HIIT) بر برخی شاخص‌های ایمنی دختران غیرفعال دارای اضافه‌وزن و چاق پرداخته است.
روش: برای این منظور 24 دختر با میانگین سن1.18±25.75 سال، قد 4.23±161.29 سانتی‌متر، وزن 6.27±74.51 کیلوگرم، درصد‌چربی 2.23±30.70 داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرینی HIIT1 (8=n)، گروه HIIT2 (8=n) و گروه کنترل (8=n) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه HIIT1 در هر جلسه چهار ست 30 ثانیه‌ای دویدن با شدت 19 الی 20 میزان درک‌فشار‌بور‌گ (RPE)، دو دقیقه استراحت بین ست‌ها و گروه HIIT2 چهار ست دویدن 60 ثانیه‌ای با همان شدت و چهار دقیقه استراحت بین ست‌ها را انجام دادند، تمرین سه جلسه در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از تمرین خون‌گیری به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مخلوط بین‌گروهی و درون‌گروهی در سطح معنی‌داری (05/0P<) استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد میانگین درصدی لنفوسیت، نوتروفیل و مقدار نوتروفیل تغییرات معنی‌داری نداشت (p>0.05). میانگین لنفوسیت تنها در گروه HIIT2 (p=0.005) تغییرات معنی‌دار داشت. تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار نبود (p>0.05). هر دو گروه تجربی در مقدار لکوسیت‌ها افزایش معنی‌دار داشتند (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین A در هر دوگروه تجربی افزایش معنی‌داری را نشان داد (p<0.05). در میانگین متغیر وابسته ایمونوگلوبین G، تنها در گروه HIIT1 تغییرات معنی‌داری مشاهده شد (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین M در هیچ‌یک از گروه‌ها تغییرات معنی‌داری نداشت (p>0.05).
نتیجه گیری :به‌نظر می‌رسد تمرینات HIIT کوتاه‌مدت در مقایسه با میان‌مدت تعداد لکوسیت‌ها و ایمونوگلوبین A و G را به میزان بیشتری افزایش می‌دهد.
پرونده مقاله
عارضه دیابت اغلب عملکردهای فیزیولوژیکی شامل خون‌سازی و سیستم ایمنی بدن را درگیر می کند. در این پژوهش ده قلاده سگ ژرمن شیپرد نر و هم سن انتخاب شده، 5 قلاده به عنوان گروه شاهد و 5 قلاده به عنوان گروه آزمایشی (قبل و بعد از القاء دیابت) تفکیک شد. آزمایش با رعایت اصول حقوق ح چکیده کامل
عارضه دیابت اغلب عملکردهای فیزیولوژیکی شامل خون‌سازی و سیستم ایمنی بدن را درگیر می کند. در این پژوهش ده قلاده سگ ژرمن شیپرد نر و هم سن انتخاب شده، 5 قلاده به عنوان گروه شاهد و 5 قلاده به عنوان گروه آزمایشی (قبل و بعد از القاء دیابت) تفکیک شد. آزمایش با رعایت اصول حقوق حیوانات انجام گرفت و قبل از شروع آزمایش از سلامت حیوانات و غیردیابتی بودن آنها (با استفاده از تست تحمل گلوکز) اطمینان حاصل شد. آلوکسان مونوهیدرات در غلظت 100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون وریدی تزریق شد. نمونه خون کامل قبل و بعد از القاء دیابت و قبل از اتلاف حیوان اخذ شده و از نظر تعداد لکوسیت ها (نوتروفیل، لمفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل و بازوفیل) شمارش شد. طبق یافته ها، تعداد ائوزینوفیل ها و بازوفیل ها در بین گروه ها اختلاف معنی داری نداشت. اما تعداد نوتروفیل، لمفوسیت و مونوسیت تفاوت معنی داری بعد از القاء دیابت داشت به طوری که تعداد نوتروفیل ها در سگ های دیابتی 3/82% ( در مقایسه با 38/72% در گروه شاهد و 53/69% در زمان قبل از القای دیابت) بود. لمفوسیت ها و مونوسیت ها در گروه دیابتی کمتر از گروه شاهد و زمان پیش-دیابت بود (لمفوسیت: 79/22، 24/26 و 59/14% و مونوسیت: 05/2، 58/2 و 81/1% به ترتیب برای گروه های شاهد، پیش- و پس-دیابتی). به نظر می رسد عامل کاهش تعداد لمفوسیت ها، اختلال در تکثیر و فعالیت آنها در گروه دیابتی بوده باشد. نتیجه می گیریم که القاء دیابت در سگ های ژرمن شیپرد می تواند سبب کاهش تعداد مونوسیت ها و لنفوسیت ها و افزایش تعداد نوتروفیل ها شود. احتمالاً اختلال در متابولیسم گلوکز و گلوتامین و نیاز بالای نوتروفیل ها به این منابع موجب تغییر و افزایش تعداد نوتروفیل ها در شرایط دیابتی شده باشد. به نظر می رسد مطالعات بیشتر در رابطه با دلایل احتمالی تغییر تعداد لکوسیت ها در سگ های دیابتی ضروری باشد.
پرونده مقاله
