عفونت های ریوی از جمله بیماری های با اهمیت در شتر بوده که نه تنها سببتهدید سلامت حیوان بلکه باعث کاهش تولید نیز می گردند. از آنجا که مقابله بامشکلات تنفسی و درمان آنها نیازمند شناخت کافی نسبت به مشکلات تنفسیموجود بوده و با توجه به اطلاعات محدود در این مورد در گونه شتر، چکیده کامل
عفونت های ریوی از جمله بیماری های با اهمیت در شتر بوده که نه تنها سببتهدید سلامت حیوان بلکه باعث کاهش تولید نیز می گردند. از آنجا که مقابله بامشکلات تنفسی و درمان آنها نیازمند شناخت کافی نسبت به مشکلات تنفسیموجود بوده و با توجه به اطلاعات محدود در این مورد در گونه شتر، مطالعهحاضر با هدف شناخت ضایعات ریوی شترهای کشتار شده در چند کشتارگاه مهمشتر با استفاده از روش هیستوپاتولوژی به انجام رسید. دستگاه تنفسی شترها(تعداد= 447 ) پس از کشتار به طور کامل مورد معاینه قرار گرفت و نمونه های بافتیدر فرمالین 10 % قرار داده شدند. سپس از نمونه ها مقاطع بافتی تهیه و مقاطع بااستفاده از رنگ هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شده و مورد ارزیابی قرارگرفتند. در مطالعه حاضر در79/6% (236 از 447 نمونه)از نمونه ها حداقل یک ضایعه ریوی مشاهده گردید. نرخ پنومونی بینابینی حاد، پنومونی بینابینی مزمن،برونکوپنومونی، برونشیولیت، التهاب پرده جنب و آتلکتازی به ترتیب 52/8% (236 از 447 نمونه) 5/4% (24 از 447 نمونه)، 7/8 (35 از 447 نمونه)، 6/7% (30 از 447 نمونه)، 3/4% (15 از 447 نمونه) ,15/2% (8 از 447 نمونه) بود. میزان ضایعات ریوی، پنومونی بینابینی حاد و برونکوپنومونی در فصول پاییز ودر نتیجه، مطالعه حاضر نشان دهنده .(P<0/05) زمستان بیشتر از بهار و تابستان بود نرخ بالای ضایعات ریوی در جمعیت شترها بود. نتایج بالاتر بودن ضایعات درفصول سرد (پاییز و زمستان) را نشان میدهد
پرونده مقاله
دانش ما در مورد توسعه و رشدپرزهای قارچی جنین شتر یک کوهانه بسیار اندک می باشد. بنابراین در این مطالعه چگونگی توسعه ی پرزهای قارچی و همچنین جوانه های چشایی آن از منظر بافت‌شناسی مورد مطالعه قرار گرفت که در مجموع 25 جنین شتر از هر دو جنس بررسی شدند. جنین ها به پنج گروه با چکیده کامل
دانش ما در مورد توسعه و رشدپرزهای قارچی جنین شتر یک کوهانه بسیار اندک می باشد. بنابراین در این مطالعه چگونگی توسعه ی پرزهای قارچی و همچنین جوانه های چشایی آن از منظر بافت‌شناسی مورد مطالعه قرار گرفت که در مجموع 25 جنین شتر از هر دو جنس بررسی شدند. جنین ها به پنج گروه با سنین تقریبی 7-6 هفته، 11 هفته، 13-12 هفته، 16-15 هفته و 18-17 هفته تقسیم بندی شدند. جهت بررسی های بافت‌شناسی جنین ها، پس از ثبوت و پاساژ توسط روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین ـ ائوزین رنگ آمیزی شده و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. شواهدی مبنی بر افزایش ضخامت اپیتلیوم به 4 تا 6 لایه در هفته 6-7 مشاهده گردید. در حدود هفته 11 الگوهای ابتدایی پرزهای قارچیو سلول‌های عضلانی پدیدار گردید. در جنین های 12-13 هفته ای وجود لامینا پروپریا و بافت همبند به همراه عروق خونی در زیر پرزها گواهی بر تمایز بیشتر آن ها بود. تمایز اپیتلیوم تا هفته 16-15 یعنی در زمانی که الگوهای ابتدایی جوانه های چشایی مشاهده گردید، ادامه یافت. در جنین 17-18 هفته ای جوانه های چشایی به خوبی توسعه یافته و سلول‌های چشایی نیز قابل تشخیص بودند. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که مراحل تمایز پرزهای قارچی شکل در جنین شتر یک کوهانه در یک دوره ی 6 تا 18 هفته ای و با ضخیم شدگی اپیتلیوم زبان آغاز شده و در ادامه بافت همبند و عروق خونی توسعه می یابد و در نهایت نیز تمایز سلول‌های جوانه های چشایی بر روی پرزهای قارچی صورت می گیرد.
پرونده مقاله
در این مطالعه روند تکاملی مری در طول دوران بارداری و پس از بارداری در شتر یک کوهانه مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی ساختار بافتی مری شتر در طول دوران بارداری و پس از آن درمقایسه با تکامل بافتی مری در سایر حیوانات اهلی می باشد. برای مطالعه هیستوژنز مر چکیده کامل
در این مطالعه روند تکاملی مری در طول دوران بارداری و پس از بارداری در شتر یک کوهانه مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی ساختار بافتی مری شتر در طول دوران بارداری و پس از آن درمقایسه با تکامل بافتی مری در سایر حیوانات اهلی می باشد. برای مطالعه هیستوژنز مری در شتر یک کوهانه، تعداد 20 جنین از سن 86 روزگی تا 13 ماهگی انتخاب شدند، پس از محاسبه سن، جنین ها در فرمالین بافر 10% نگهداری شدند و از تمام نواحی مختلف مری (گردنی- سینه ای و شکمی) برش هایی با ضخامت 5 میکرون تهیه و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و پریودیک اسید شیف رنگ آمیزی شدند. با توجه به تغییرات بافتی مشاهده شده، دوران تکاملی مری به سه مرحله تقسیم گردید: مرحله اول (5-13 سانتی متری، 86-110 روزگی حاملگی)، مرحله دوم (13-16 سانتی متری، 110-119 روزگی حاملگی) و مرحله سوم (35-40 سانتی متری، 175-190 روزگی حاملگی). در 110 روزگی، اپیتلیوم به بافت پوششی سنگفرشی مطبق تغییر پیدا می کند. در 119 روزگی، مراحل ابتدایی شکل گیری مجاری غدد مری و گانگلیون های عصبی مشاهده می گردد. در 175 روزگی، در ناحیه شکمی مری ماهیچه مخاطی نازک و پراکنده ای در لایه بافت همبندی زیر اپیتلیوم مشاهده گردید. نتایج این مطالعه مشخص نمود که تکامل بافتی جدار مری ، با توجه به طول دوران بارداری در شتر یک کوهانه دیرتر از سایر نشخوارکنندگان اهلی اتفاق می افتد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد
