فهرست مقالات رنگ پذیری

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - مقایسه اثر استفاده از کاروتنوئید های طبیعی گیاه پنیرک ((Malva neglecta و گشنیز (Coriandrum sativum L.) به صورت جداگانه بر میزان رنگ پذیری پوست ماهی گورامی طلایی Trichogaster trichopterus))
  الهه رنجبر مژگان خدادادی مهران آوخ کیسمی عبدالله صالح پور
  رنگدانه هایی که در آبزیان مورد استفاده قرار می گیرند دارای تنوع زیادی هستند و از این رو کارهای زیادی در این زمینه انجام گرفته است. این رنگدانه ها نقش اساسی در بازار پسندی ماهیان زینتی بر عهده دارند. گورامی ها به دلیل مقاومت زیاد، زیبایی، تنوع بالا و صلح جویی و سازگاری ش چکیده کامل

  رنگدانه هایی که در آبزیان مورد استفاده قرار می گیرند دارای تنوع زیادی هستند و از این رو کارهای زیادی در این زمینه انجام گرفته است. این رنگدانه ها نقش اساسی در بازار پسندی ماهیان زینتی بر عهده دارند. گورامی ها به دلیل مقاومت زیاد، زیبایی، تنوع بالا و صلح جویی و سازگاری شان با سایر ماهیان بسیار مورد توجه می باشند. هدف از این بررسی تهیه یک فرمول غذایی ارزان قیمت جهت ایجاد رنگ مناسب در پوست ماهی گورامی طلایی می باشد. تعداد 210 عدد ماهی گورامی طلایی با میانگین وزنی 5 گرم (بدون در نظر گرفتن جنسیت) به صورت تصادفی در 21 آکواریوم مستقر شدند. این آزمایش در 3 تیمار با 3 تکرار انجام گردید. این ماهیان با گیاهان پنیرک و گشنیز که حاوی رنگدانه بتاکاروتن طبیعی می باشند، در غلظت های مختلف 6درصد،4 درصد،2 درصد، به میزان 4درصد وزن بدن و در مدت 60 روز تغذیه گردیدند. میزان کاروتنوئید موجود در پوست ماهیان توسط آزمایشات طیف سنجی مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات فیزیکو شیمیایی آب شامل درجه حرارت، اکسیژن محلول (میلی گرم در لیتر) و pH بر اساس استاندارد تعیین شد. طرح آزمایشی به صورت تصادفی و آنالیز آماری به کمک آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه میانگین ها توسط آزمون چند دامنه دانکن انجام شد. در پایان دوره آزمایش ماهی های تغذیه شده با جیره پنیرک(در همه غلظت ها) در کنار جیره تجاری بیومار حداکثر تجمع رنگدانه را در پوست نشان دادند(05/0 >P). اگر چه بین این تیمار و تیمار گشنیز تفاوت معنی داری مشاهده نگردید(05/0 >P). نتایج نشان داد که رنگدانه های طبیعی پنیرک و گشنیز در ایجاد تغییرات رنگ در پوست ماهی گورامی طلایی، تأثیر به سزایی دارد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - بررسی اثر رنگدانه آستاگزانتین روی رشد، رنگ پذیری و فاکتورهای خونی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
  مائده طالبی حسین خارا جلیل ذریه زهرا شایان قبادی آرزو خدابنده لو الهام میررسولی
  در این تحقیق، اثر رنگدانه آستاگزانتین بر روی رشد، رنگ پذیری و فاکتورهای خونی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی(64/0±93 گرم) در مزرعه پرورش ماهی سرشار در ارتفاعات جاده سه هزار واقع در شهرستان تنکابن به مدت 8 هفته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در 2 تیمار و 3 تکرار چکیده کامل

  در این تحقیق، اثر رنگدانه آستاگزانتین بر روی رشد، رنگ پذیری و فاکتورهای خونی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی(64/0±93 گرم) در مزرعه پرورش ماهی سرشار در ارتفاعات جاده سه هزار واقع در شهرستان تنکابن به مدت 8 هفته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در 2 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمار 1: تغذیه با غذای تجاری معمولی (تیمار شاهد)، تیمار 2: mg/kg41 آستاگزانتین. هر یک از تیمارهای مورد آزمایش به ترتیب در ساعات 8، 12، 16 تغذیه شدند. لازم به ذکر است که نرخ غذادهی براساس وزن توده زنده بعد از هر بار زیست سنجی صورت گرفت. در پایان دوره، خونگیری از ماهیان انجام شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن ماهیان اختلاف معنی دار آماری مشاهده می گردد (05/0p<) و هیچ اختلاف معنی داری در طول بدن ماهیان، پارامترهای عملکرد رشد و مصرف غذایی شامل FCR ، SGR ، GR ، BWI%, CF و بازماندگی بین تیمارهای مختلف وجود نداشت (05/0<p). درجه صورتی شدن گوشت با استفاده از SalmoFanTM تعین شد که در پایان دوره به درجه 28 رسید. نتایج بین تیمارهای مورد بررسی از نظر فاکتورهای خونی گلبول قرمز، گلبول سفید، لنفوسیت و IgM اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0p<)، اما از نظر فاکتورهای مونوسیت و نوتروفیل اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت (05/0<p). بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که جیره mg/kg41 آستاگزانتین به دلیل صرفه اقتصادی، جیره مناسب در پرورش قزل آلای رنگین کمان است. پرونده مقاله