هدف پژوهش حاضر بررسی اثر برنامه آموزش زندگی خانوادگی [1]F. L. E در کاهش تنیدگی والدینی مادران دارای کودک ADHD می باشد. F. L. E به عنوان متغیر مستقل و تنیدگی والدینی (PSI) به عنوان متغیر وابسته در طرح پژوهش آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل حاضر در نظر گرفته شده چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر بررسی اثر برنامه آموزش زندگی خانوادگی [1]F. L. E در کاهش تنیدگی والدینی مادران دارای کودک ADHD می باشد. F. L. E به عنوان متغیر مستقل و تنیدگی والدینی (PSI) به عنوان متغیر وابسته در طرح پژوهش آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل حاضر در نظر گرفته شدهاند. 80 نفر از مادران دارای کودک 6-4 ساله مبتلا به ADHD خانهدار، 40-30 ساله، حداقل دارای تحصیلات در سطح دیپلم و دارای 1 یا 2 فرزند بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی گمارده شدند. کلیه کودکان از دارو استفاده میکردند. کلیه مادران شاخص تنیدگی والدینی[2] PSI (ابزارتحقیق) را تکمیل نمودند. نتایج به کمک فرمول t استیودنت برای مقایسه دو گروه مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان افزایش مهارت های مادران دارای کودکان مبتلا به ADHD از طریق محتوای برنامه باعث تغییر نگرش مادران در خصوص سازش پذیری، فزون طلبی، خُلق، بیتوجهی و فزون کنشی، پذیرندگی و تقویت گری کودک شده است. گرچه برنامه آموزش زندگی خانوادگی نتوانسته باعث کاهش احساس افسردگی مادر بعنوان بخشی از منبع زاینده تنیدگی والدینی شود امّا توانسته است احساس های مادران دارای کودکان ADHD را در زمینه احساس های منفی صلاحیت، محدودیت نقش، انزوای اجتماعی، روابط با همسر، دلبستگی و سلامت کاهش دهد.
پرونده مقاله
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی والدینی، مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی با اجرای پیشآزمون و پسآزمون بود که از بین کلیه مادران دانشآموزان دختر دوره ابتدایی شهر خمینی شهر (اصفهان) تعداد 60 چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی والدینی، مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی با اجرای پیشآزمون و پسآزمون بود که از بین کلیه مادران دانشآموزان دختر دوره ابتدایی شهر خمینی شهر (اصفهان) تعداد 60 نفر با توجه به ملاکهای ورود به پژوهش و مصاحبه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 مادر) و گروه گواه (30 مادر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد درمانی قرار گرفتند. جهت ارزیابی تنیدگی در نظام والد-کودک از پرسشنامه خود گزار ش دهی آبیدین (1990) استفاده شد. دادهها با استفاه از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافتههای این پژوهش نشان داد که متغیر مستقل در تقویتگری، خلق کودک، پذیرندگی، سازشپذیری اثر دارد. اما مداخله آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد نتوانسته منجر به بهبود عملکرد کودکان در متغیر بیتوجهی/ فزونکنشی گردد (05/0P<). به طور کلی نتیجه این پژوهش نشان داد که برنامه آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به بهبود تنش والدگری مادران شده است.
پرونده مقاله
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی بسته آموزشی والدگری امید محور بر تنیدگی والدینی مادران کودکان پیش دبستانی شهر اصفهان انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به همراه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان پیش دب چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی بسته آموزشی والدگری امید محور بر تنیدگی والدینی مادران کودکان پیش دبستانی شهر اصفهان انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به همراه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان پیش دبستانی شهر اصفهان در سال 1398 بودند. نمونه آماری پژوهش شامل30 نفر از مادران بوده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل بسته آموزشی والدگری امید محور(محقق ساخته) و فرم کوتاه پرسشنامه تنیدگی والدینی آبیدین(1983) بود. شرکت کنندگان هر دو گروه فرم کوتاه پرسشنامه تنیدگی والدینی آبیدین (1983) را در سه مرحله تکمیل کردند. بسته آموزشی والدگری امید محور طی 10 جلسه 90 دقیقه ای برای آزمودنی های گروه آزمایش ارائه گردید. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج حاصل حاکی از تأثیر بسته آموزشی والدگری امید محور بر کاهش تنیدگی والدینی (0.05>P ) در مرحله پس آزمون و پایداری این تأثیر در مرحله پیگیری بود. نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که آموزش بسته والدگری امید محور موجب کاهش تنیدگی والدینی مادران کودکان پیش دبستانی می گردد. این پژوهش میتواند برای روان درمانگران، مشاوران حوزه کودک و نیز انتخاب نوع مداخله برای آموزش به والدین مفید باشد.
پرونده مقاله
پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین تنیدگی والدینی و سلامت عمومی در مادران دارای فرزندان خردسال و آزمودن رویآورد ضربهگیر اشتغال در یک بافت پر تنیدگی حرفهای (پرستاری) اجرا شد. بدین منظور گروه نمونهای به حجم 140 نفر (70 پرستار، 70 خانهدار) از مادران شهر رشت با روشهای چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین تنیدگی والدینی و سلامت عمومی در مادران دارای فرزندان خردسال و آزمودن رویآورد ضربهگیر اشتغال در یک بافت پر تنیدگی حرفهای (پرستاری) اجرا شد. بدین منظور گروه نمونهای به حجم 140 نفر (70 پرستار، 70 خانهدار) از مادران شهر رشت با روشهای نمونهگیری سهمیهای (گروه پرستار) و در دسترس (گروه خانهدار) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شاخص تنیدگی والدینی (PSI)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و یک پرسشنامه حاوی گزارههایی برای کنترل برخی از متغیرها بودند. آزمودنیها در دو نوبت ابتدا به شاخص تنیدگی والدینی پاسخ دادند و سپس پرسشنامه سلامت عمومی را تکمیل کردند. نتایج نشان دادند که بین میزان سطوح تنیدگی والدینی دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد، اما تفاوت بین میزان سلامت عمومی دو گروه فقط در زیر ـ مقیاس افسردگی معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که اثر اصلی تنیدگی والدینی بر سلامت عمومی معنادار است. اشتغال در سلامت عمومی هیچ اثر معناداری ایجاد نمیکند در حالی که اثر متقابل بین اشتغال و تنیدگی والدینی بر سلامت عمومی معنادار است. بدین صورت که اشتغال اثر منفی تنیدگی والدینی بر سلامت مادر را تعدیل میکند. این یافتهها با توجیه اهمیت دوره خردسالی در تجربه تنیدگی مادران خانهدار، بر پیامدهای روانشناختی و جسمانی زیانآور این تنیدگی و ضرورت طرح برنامههای پیشگیرانه حمایتی تأکید میکنند و نقش تعدیلکننده اشتغال حتی در وضعیتهای تنیدگیزای حرفهای مانند پرستاری را مورد تأیید قرار میدهند.
پرونده مقاله
هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی برنامة آموزش مدیریت رفتاری والدین درکاهش تنیدگی والدینی مادران کودکان درخودمانده بود. براساس یک طرح شبهتجربی، 30 مادر کودک درخودمانده انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. گروه¬ها از نظر سن و جنس کودک، و سن و تحصیلات م چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی برنامة آموزش مدیریت رفتاری والدین درکاهش تنیدگی والدینی مادران کودکان درخودمانده بود. براساس یک طرح شبهتجربی، 30 مادر کودک درخودمانده انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. گروه¬ها از نظر سن و جنس کودک، و سن و تحصیلات مادر همتا شدند. پرسشنامة¬ تنیدگی والدینی (آبیدین، 1990) در پیش‎آزمون، پس‎آزمون و پیگیری به دو گروه داده شد.‘گروه آزمایش، به مدت شش هفته (هر هفته یک جلسة دو ساعته) در جلسه‎های آموزش والدین شرکت کردند و گروه گواه مداخله‎ای دریافت نکرد. یافته‎های تحلیل واریانس با استفاده از اندازه¬های مکرر نشان دادند که این برنامه برکاهش تنیدگی والدینی اثر دارد و به افزایش توانایی مقابله با تنیدگی والدینی منجر می‎شود. استلزام‎های بالینی برای پیشگیری و درمان تنیدگی والدینی در مادران کودکان درخودمانده مورد بحث قرار گرفتند.
پرونده مقاله
چکیده: هدف اساسی این پژوهش بررسی اثر آموزش زندگی خانوادگی [1](FLE) بر کاهش تنیدگی مادران دارای کودکان اختلال یادگیری خواندن و نوشتن ‎می‎باشد. برای به‎دست آوردن داده‎های مورد نیاز تحقیق از طرح آزمایشی پیش‎آزمون و پس‎آزمون با گروه کنترل استفاده شده چکیده کامل
چکیده: هدف اساسی این پژوهش بررسی اثر آموزش زندگی خانوادگی [1](FLE) بر کاهش تنیدگی مادران دارای کودکان اختلال یادگیری خواندن و نوشتن ‎می‎باشد. برای به‎دست آوردن داده‎های مورد نیاز تحقیق از طرح آزمایشی پیش‎آزمون و پس‎آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. بدان معنا که 60 نفر از مادران دارای کودکان اختلال یادگیری [2](LD) که به‎طور تصادفی از جامعه آماری 154 نفر، مادرانی که از تاریخ 10/7/86 لغایت 1/10/87 به هنگام اجرای پژوهش به مراکز اختلال یادگیری در شهرستان رشت مراجعه کرده بودند و اختلال یادگیری کودکانشان توسط این مراکز تأیید شده بود، انتخاب گردیده و در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارش تصادفی شدند. کلیه مادران قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل (آموزش زندگی خانوادگی) 33 سؤال مربوط به تنیدگی والد را در چهار زیر مقیاس افسردگی، احساس صلاحیت، انزوای اجتماعی و سلامت والدینی از شاخص تنیدگی والدینی [3] (PSI) متغیر وابسته را تکمیل کرده و برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از آزمون پارامتریک t استیودنت برای مقایسه دو گروه مستقل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داده است به کمک برنامه و مدل آموزشی زندگی خانوادگی در پژوهش حاضر، میتوان ویژگی‎های مربوط به والد را که علت افزایش تنیدگی والدینی می‎شوند، تغییر داد. بدین معنا که افزایش مهارت‎های مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال یادگیری از طریق محتوای برنامه‎ای برای آشنایی مادر با فنون فرزندپروری از یکسو و با تغییر ادراک مادر از طریق محتوایی جهت آشنایی با اختلال یادگیری و ویژگی‎های آن می‎توان باعث کاهش تنیدگی، افسردگی و انزوای اجتماعی و بهبود احساس صلاحیت و سلامت مادران دارای کودک اختلال یادگیری خواندن و نوشتن شد.
پرونده مقاله
این تحقیق با هدف بررسی کارکردهای خانوادگی و تنیدگی والدینی مادران دارای کودک با اختلال نقصتوجه/ بیشفعالی از طریق مقایسه ویژگیهای آنان با گروهی از مادرانی که فاقد چنین کودکی هستند اجرا شده است. به همین منظور با استفاده از روش توصیفی علی - پس رویدادی از جامعه آماری ماد چکیده کامل
این تحقیق با هدف بررسی کارکردهای خانوادگی و تنیدگی والدینی مادران دارای کودک با اختلال نقصتوجه/ بیشفعالی از طریق مقایسه ویژگیهای آنان با گروهی از مادرانی که فاقد چنین کودکی هستند اجرا شده است. به همین منظور با استفاده از روش توصیفی علی - پس رویدادی از جامعه آماری مادران مراجعه کننده به مرکز مشاوره احیا در شهر رشت در سه ماهه اول سال 1402، 60 نفر (30 مادر دارای کودک با اختلال نقصتوجه/ بیشفعالی و 30 مادر فاقد کودک با اختلال نقصتوجه/بیشفعالی) به صورت نمونهگیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. دو گروه از لحاظ سن مادر، تحصیلات مادر، شغل مادر و جنسیت کودک همتا سازی شدهاند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد سنجش عملکرد خانواده اپشتاین و همکاران، (1950) و تنیدگی والدینی آبیدین (1990) بود. داده ها با استفاده از آزمون t برای مقایسه میانگین دو گروه مستقل در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین کارکردهای خانوادگی (05/33 t= ، 01/0) و تنیدگی والدینی (54/29 t= ، 01/0) مادران دارای کودک دارای اختلال نقصتوجه/ بیشفعالی به طور معناداری بیشتر از میانگین کارکردهای خانوادگی و تنیدگی والدینی (قلمرو کودک، قلمرو والد و تنیدگی کل) مادران فاقد کودک با اختلال نقصتوجه / بیشفعالی بوده است.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد