فهرست مقالات آموزش مهارت های زندگی

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سرمایه روانشناختی نوجوانان
  فاطمه خسروی طهمورث اقاجانی
  هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سرمایه روانشناختی نوجوانان شهر تهران در سال 1397 بود. روش: روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمو چکیده کامل

  هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سرمایه روانشناختی نوجوانان شهر تهران در سال 1397 بود. روش: روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنی‌ها بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموز دختر مقطع اول متوسطه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی مرحله ای تعداد 30 نفراز دانش‌آموزان در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مهارت‌های زندگی دیدند و گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز (2007) استفاده شد. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار این ضریب برای پرسشنامه بالای 0.7 به دست آمد. هم‌چنین به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه پژوهش نشان داد آموزش مهارت های زندگی، 7/19 درصد در تبیین خودکارآمدی، 2/23 درصد در تبیین امیدواری و 1/17 درصد در تبیین تاب آوری گروه آزمایش نقش داشته است. اما در خوش بینی گروه آزمایش موثر نبوده است (904/0=P). نتیجه گیری: نتایج کلی حاکی از آن بود آموزش مهارت های زندگی بر سرمایه روان شناختی نوجوانان موثر بوده است. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - بررسی اثربخشی مدیریت مهارت‌های زندگی به شیوه گروهی بر خودکارآمدی و خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان پایه یازدهم دوره دوم متوسطه مدارس پسرانه شهر ایلام
  مسعود نظرزاده طاهره نکوئیان سبحان مومنی
  خودکار آمدی و خوش‌بینی تحصیلی از موضوعات مهم دوران تحصیل هستند و زمینه موفقیت تحصیلی را نیز در پی دارند. از سوی دیگر، آموزش مهارت‌های زندگی به شیوه‌گروهی می‌تواند زمینه پیشرفت تحصیلی را تسهیل کند. مدیریت مهارت های ازندگی می تواند زمینه موفقیت تحصیلی و رشد دانش‌آموزان را چکیده کامل

  خودکار آمدی و خوش‌بینی تحصیلی از موضوعات مهم دوران تحصیل هستند و زمینه موفقیت تحصیلی را نیز در پی دارند. از سوی دیگر، آموزش مهارت‌های زندگی به شیوه‌گروهی می‌تواند زمینه پیشرفت تحصیلی را تسهیل کند. مدیریت مهارت های ازندگی می تواند زمینه موفقیت تحصیلی و رشد دانش‌آموزان را در پی داشته باشد. بنابراین هدف اصلی پژوهش‌حاضر بررسی اثربخشی‌مدیریت‌مهارت‌های زندگی‌به‌شیوه گروهی بر خودکارآمدی و خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان پایه یازدهم دوره دوم متوسطه مدارس پسرانه شهر ایلام بود. روش مطالعۀ حاضر نیمه‌آزمایشی با گروه آزمایش، کنترل و گواه بود. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پسر پایه دوم متوسطه دوم بودند که تعداد 30 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی(ASEQ) جینگز و مورگان(1999) و مقیاس خوش بینی تحصیلی(AOS) اسچنموران و همکاران(2013) بود که پایایی ابزار با آزمون آلفای کرونباح بررسی شد و مقدار پایایی متغیرها بالاتر از 70 درصد حاصل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در این تحقیق از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و از آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) استفاده شد. همچنین نرم افزار تحلیل داده ها SPSS نسخه 24 بودیافته ها نشان داد آموزش مهارت‌های زندگی به شیوه گروهی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی(550/0) و خوش‌بینی تحصیلی(405/0) در دانش آموزان پایه یازدهم دوره دوم متوسطه مدارس پسرانه شهر ایلام دارای اثرگذاری مطلوب و مثبتی بودند. بر اساس یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های زندگی به شیوه گروهی موجب افزایش نمرات خودکارآمدی و خوش بینی تحصیلی دانش‌آموزان می‌شود لذا برنامه ریزان و متولیان امر آموزش باید بیشتر به آموزش مهارت‌های زندگی توجه نمایند. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  3 - اثربخشی تعاملی هوش معنوی و آموزش مهارت های زندگی بر بهبود نگرش های دانشجویان نسبت به مهارت های زندگی
  کورش گودرزی فرامرز سهرابی نورعلی فرخی
  چکیده اثربخشی تعاملی آموزش مهارت های زندگی و هوش معنوی بر بهبود نگرش های دانشجویان نسبت به مهارت های زندگی در پژوهشی از نوع طرح های جایگزینی تصادفی بلوکی بررسی شد. از بین جامعه آماری تحقیق که شامل11370 نفر از دانشجویان مرد و زن دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد بود، نمون چکیده کامل

  چکیده اثربخشی تعاملی آموزش مهارت های زندگی و هوش معنوی بر بهبود نگرش های دانشجویان نسبت به مهارت های زندگی در پژوهشی از نوع طرح های جایگزینی تصادفی بلوکی بررسی شد. از بین جامعه آماری تحقیق که شامل11370 نفر از دانشجویان مرد و زن دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد بود، نمونه ای به تعداد 166 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. گروه نمونه، پرسشنامه های سنجش نگرش نسبت به مهارت های زندگی احدی(1386) و هوش معنوی ناصری (1386)، را در پیش آزمون تکمیل کردند. سپس بر اساس نمره های پرسشنامه هوش معنوی (بالاتر یا پایین تر از میانگین نمره ها) به چهار گروه تقسیم شدند. دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل (در هر دو، یک گروه با هوش معنوی بالا و گروه دیگر با هوش معنوی پایین). گروه های آزمایشی، در 16 جلسه 3 ساعته از آموزش مهارت های زندگی در خلال 8 هفته شرکت کردند و در پایان آموزش برای بار دوم پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به مهارت های زندگی را در پس آزمون کامل کردند. بعد از گذشت چهار ماه جهت بررسی استمرار یا تغییرات ایجاد شده در نتایج، در یک مطالعه پی گیرانه، مجدداً به پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به مهارت های زندگی پاسخ دادند. نتایج آزمون آماری t نشان داد که آموزش مهارت های زندگی، منجر به بهبود نگرش های دانشجویان گروه آزمایش نسبت به مهارت های زندگی شده، اما در تعامل با هوش معنوی اثر معنی داری بر بهبود آنها ندارند. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  4 - اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی و خودکارآمدی دانش آموزان
  سونا اسمعیلی محمدجواد عزتی نیا
  هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی و خودکارآمدی دانش آموزان شهر تهران در سال 1397 بود. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنی چکیده کامل

  هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی و خودکارآمدی دانش آموزان شهر تهران در سال 1397 بود. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنی‌ها بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموز دختر مقطع دوم دوره متوسطه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی تعداد 24 نفراز دانش‌آموزان در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه آموزش مهارت‌های زندگی دیدند و گروه کنترل هیچ‌گونه درمانی دریافت نکردند. به منظور گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه خودتنظیمی پینتریچ و همکاران (1991) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه‌ از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار این ضریب برای هر دو پرسشنامه بالای 0.7 به‌دست آمد. هم‌چنین به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه‌ به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه‌ و تحلیل اطلاعات به‌دست آمده از اجرای پرسشنامه‌ها از طریق نرم‌افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته‌ها نشان داد، آموزش مهارت‌های زندگی باعث افزایش خودتنظیمی دانش آموزان شده، هم‌چنین براساس نتایج یافته‌ها، آموزش مهارت‌های زندگی باعث افزایش خودکارآمدی در دانش‌آموزان شد. بنابراین به نظر می‌رسد، آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند باعث ارتقا خودتنظیمی دانش‌آموزان شده و تکنیک‌های موثری را برای افزایش خودکارآمدی ارایه کند. پرونده مقاله