cortisol

دسترسی آزاد مقاله

1 - The effect of aerobic-resistance exercise on body composition, physical fitness, resting metabolism rate, serum cortisol and leptin of female with hypothyroidism
masoumeh amani mohadeseh dadmanesh

Introduction: Hypothyroidism is a common condition where the thyroid doesn’t create and release enough thyroid hormone into your bloodstream. This makes your metabolism slow down. So, the purpose of this study was to compare the effect of aerobic-resistance traini چکیده کامل

Introduction: Hypothyroidism is a common condition where the thyroid doesn’t create and release enough thyroid hormone into your bloodstream. This makes your metabolism slow down. So, the purpose of this study was to compare the effect of aerobic-resistance training on body composition, physical fitness, resting metabolism rate, cortisol and leptin of female with hypothyroidism. Material & Methods: This research was a clinical trial with a statistical sample of 20 volunteers with hypothyroidism who were referred to a 17th shahrivar hospital clinical in Rasht city, and were randomly divided into two groups of exercise (EG) and control (CG). Before and after 8 weeks of resistance aerobic exercise (3Session, 75Min). Serum cortisol, leptin and body composition indices and physical fitness components were measured. Analysis of the obtained data was done through SPSS version 26. Results: The results of the present study showed that 8 weeks of aerobic-resistance training caused a significant decrease in waist-to-hip ratio, increased anaerobic power, agility, balance, and muscle strength (P<0.05), but no significant were seen on resting metabolism rate, serum cortisol and leptin of female with hypothyroidism (P<0.05). Conclusions: It seems that aerobic-resistance training may improve some of physical fitness and body composition of females with hypothyroidism, but it has no effect on resting metabolism rate, serum cortisol and leptin of these patient. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - Comparison of small-sided games and sprint training program on the testosterone, cortisol, blood cell count, and physical fitness indices in teenage soccer players
Mona Sebghati Shiraz Ramin Shabani Mojtaba Mohammadi

Introduction: The purpose of this study was to comparison of SSG and sprint on testosterone, cortisol, blood cell count, and physical fitness indices in teenage soccer players. Material & Methods: In this experimental study, thirty-six teenage athletes (13.55±0.53) wer چکیده کامل

Introduction: The purpose of this study was to comparison of SSG and sprint on testosterone, cortisol, blood cell count, and physical fitness indices in teenage soccer players. Material & Methods: In this experimental study, thirty-six teenage athletes (13.55±0.53) were randomly divided into control, SSG, and sprint groups. The subjects in the sprint group underwent 45-minutes short bursts of sprinting. The SSG group exercise program 45-minutes consisted of 8×3 minutes with 3 minutes of active recovery between sets was performed on a small Football pitch without a goalkeeper. In contrast, the control group continued their usual routine activities for 4 weeks (3days/week). Basal levels of K-TEST, RSA, and YO-Y0 tests, as well as blood indices of testosterone and cortisol and blood cells, were measured before commencement and after 4 weeks of training. Results: The results indicate that sprint training led to a significant increase in testosterone, T/C ratio, RBC, and WBC compared to the control group and significantly decrease in cortisol and agility performance. SSG also caused a significant increase in testosterone, testosterone to cortisol ratio, RBC, WBC, SII, and aerobic performance, with a significant decrease in cortisol and agility performance. Additionally, in the control group, cortisol showed a significant increase, and the testosterone to cortisol ratio was significantly decreased (p<0.05). Conclusion: The present study revealed that both sprint and SSG training individually can have desirable effects on testosterone, cortisol, T/C ratio, WBC, and RBC and agility test. Sprint and SSG were found to be effective for these factors. The SSG training program increases WBC, SII and aerobic performance. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - Comparison of two methods of high-intensity aerobic and strength training on the levels of testosterone, cortisol, insulin-like growth hormone (IGF1) and immunoglobulin (IgG) in professional taekwondo athletes
kaveh babaei mohadeseh dadmanesh مهتاب دهقان زاده

Introduction: The purpose of this study was to determine the difference between two methods of high-intensity aerobic and strength training on the levels of testosterone, cortisol, (IGF1) and immunoglobulin (IgG) in professional taekwondo athletes. Material & Methods: چکیده کامل

Introduction: The purpose of this study was to determine the difference between two methods of high-intensity aerobic and strength training on the levels of testosterone, cortisol, (IGF1) and immunoglobulin (IgG) in professional taekwondo athletes. Material & Methods: The present research method was semi-experimental and had a pre- and post-test approach. The statistical population of this research was the professional taekwondo athletes of Rasht city with an average age of 22 ± 1.5 years. To collect information on testosterone and cortisol levels by immunoassay method (GMB kit; (IGF1) by ELISA method and serum immunoglobulin G (IgG) values by nephlometry method (blood sampling) in three stages and three consecutive weeks (24 One hour after specialized Taekwondo training (pre-test), 24 hours after high-intensity strength training and 24 hours after high-intensity aerobic training (post-tests) in the fasting state from the subjects' brachial vein by a laboratory science specialist. was received and then two aerobic exercise protocols (80% Vo2Max) and high intensity strength (80% 1RM) were implemented on the sample people during two different sessions and for 45 minutes. Results: The findings showed that there is a difference between the effect of two methods of high-intensity aerobic training and high-intensity strength training on the levels of testosterone, cortisol, insulin-like growth hormone ( IGF1) and immunoglobulin (IgG) of professional Taekwondo athletes, there is a significant difference (p < 0.05). Conclusions: According to the findings, serum testosterone levels may increase slightly after high-intensity strength training and then high-intensity aerobic training. find Serum cortisol levels decrease after high-intensity aerobic training but increase after high-intensity strength training, and it is possible that insulin-like growth factor-1 (Igf1) serum levels decrease after high-intensity strength training. But after the high-intensity aerobic training test, there should not be many changes. Serum levels of immunoglobulin G have little changes and decrease after high-intensity aerobic and strength training. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - مقایسه‌ی اثربخشی معنویت درمانی و درمان شناختی‌‌ رفتاری بر کاهش سطح کورتیزول خون در زنان مبتلا به سرطان پستان
زهرا جمشیدی فر فرح لطفی کاشانی

ابتلا به سرطان، از استرس بالایی برخوردار است. استرس بالا در افراد مبتلا به سرطان، از طریق هورمون کورتیزول باعث پیچیده شدن مشکلات جسمی دیگری در این بیماران می‌شود. درمان‌های روان‌شناختی مختلفی برای مداخله در کاهش سطح استرس و به طبع آن کمک به بهبودی این بیماران معرفی شده چکیده کامل

ابتلا به سرطان، از استرس بالایی برخوردار است. استرس بالا در افراد مبتلا به سرطان، از طریق هورمون کورتیزول باعث پیچیده شدن مشکلات جسمی دیگری در این بیماران می‌شود. درمان‌های روان‌شناختی مختلفی برای مداخله در کاهش سطح استرس و به طبع آن کمک به بهبودی این بیماران معرفی شده است. هدف پژوهش حاضر،‌ مقایسه‌ی اثربخشی معنویت‌درمانی و درمان شناختی‌‌ رفتاری بر کاهش سطح کورتیزول خون در زنان مبتلا به سرطان پستان بود. بدین منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه کنترل و پیگیری، 60 نفر (20 نفر آزمایش اول و 20 نفر گروه آزمایش دوم و 20 نفر گروه کنترل) از زنان مبتلا به سرطان پستان بیمارستان شهدای تجریش شهرتهران به روش نمونه‌ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. دوگروه آزمایش طی 8 جلسه‌ی 90 دقیقه ای تحت درمان معنوی و درمان شناختی‌‌ رفتاری قرار گرفتند ولی گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. گروه‌ها قبل، بعد و 2 ماه پس از اتمام مداخله، از نظر سطح کورتیزول خون مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد هر دو درمان معنوی و شناختی‌‌ رفتاری بر کاهش سطح کورتیزول بیماران تحت آموزش، موثر بوده و درمان معنوی موثرتر ارزیابی شده است و همجنین این تاثیر درآزمون پیگیری پایدار بوده است. این پژوهش از تاثیر بیشتر مداخلات معنوی در کاهش سطح استرس بیماران حمایت می‌کند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - اثرات هم افزایی مرکزی هیستامین و آدرنالین بر اخذ غذا و کورتیزول پلاسما در جوجه های گوشتی
مصطفی دانشور مرتضی زنده‌دل بیتا وزیر احمد اصغری

زمینه و هدف: سال‌ها پژوهش پیرامون مسیرهای فیزیولوژیک تنظیم‌کننده اشتها، منجر به شناسایی ده‌ها میانجی عصبی دخیل در این فرآیند شده است. بر پایه این مطالعات، نقش سیستم‌های هیستامینرژیک و آدرنرژیک در تنظیم اخذ غذا نیز به اثبات رسیده است. هدف از مطالعه کنونی، بررسی اثرات هم چکیده کامل

زمینه و هدف: سال‌ها پژوهش پیرامون مسیرهای فیزیولوژیک تنظیم‌کننده اشتها، منجر به شناسایی ده‌ها میانجی عصبی دخیل در این فرآیند شده است. بر پایه این مطالعات، نقش سیستم‌های هیستامینرژیک و آدرنرژیک در تنظیم اخذ غذا نیز به اثبات رسیده است. هدف از مطالعه کنونی، بررسی اثرات هم افزایی مرکزی هیستامین و آدرنالین بر اخذ غذا و کورتیزول پلاسما در جوجه‌های گوشتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: به منظور دستیابی به این هدف، سه آزمایش هر یک شامل یک گروه کنترل و سه گروه تیمار طراحی گشت. در آزمون اول محلول کنترل و هیستامین با دوزهای 75، 150 و 300 تجویز شد. در آزمون دوم محلول کنترل و آدرنالین با دوزهای 75، 150 و 300 نانومول تزریق گشت و در آزمون سوم علاوه بر محلول کنترل، هیستامین (75 نانومول)، آدرنالین (75 نانومول) و هیستامین + آدرنالین تزریق شد. سپس، جوجه‌ها به قفس‌هایشان بازگردانده شدند و میزان اخذ غذای آن‌ها به عنوان درصدی از وزن بدن ثبت گشت. پس از پایان آزمایشات، از طریق بریدن سر، خونگیری انجام و سطح کورتیزول پلاسما در تمامی گروه‌ها ارزیابی شد. نتایج: بر اساس یافته‌ها، تجویز همزمان دوزهای تحت اثر هیستامین و آدرنالین سبب کاهش معنی دار اخذ غذا (P≤ 0.05) و افزایش معنی دار سطح کورتیزول پلاسما گشت (P≤0.01). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، به نظر می‌رسد یک اثر هم‌افزایی میان هیستامین و آدرنالین در کنترل اخذ غذا و سطح کورتیزول پلاسما وجود دارد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

6 - تعامل تمرین تناوبی و پروتئین وی بر نسبت تستوسترون به کورتیزول
ضیاء عبدالله کریم الشماری عبدالعلی بنائی فر اردشیر ظفری سجاد ارشدی

اگرچه مکانیسم اثر پروتئین‌ها یا مکمل‌های پروتئینی نظیر پروتئین وی بر فرایند سنتز پروتئین عضلانی در خلال یا متعاقب تمرینات ورزشی مشابه است، اما سوال اینجاست که آیا مکمل سازی پروتئین وی به عنوان یک مکمل پروتئینی مهم در روزهای پس از فعالیت مقاومتی شدید توسط افراد غیر ورزشک چکیده کامل

اگرچه مکانیسم اثر پروتئین‌ها یا مکمل‌های پروتئینی نظیر پروتئین وی بر فرایند سنتز پروتئین عضلانی در خلال یا متعاقب تمرینات ورزشی مشابه است، اما سوال اینجاست که آیا مکمل سازی پروتئین وی به عنوان یک مکمل پروتئینی مهم در روزهای پس از فعالیت مقاومتی شدید توسط افراد غیر ورزشکار قادر به تغییر یا بهبود نسبت تستوسترون بر کورتیزول است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تعامل هشت هفته تمرین تناوبی توام با مصرف پروتئین وی بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در مردان جوان غیر ورزشکار انجام گرفت. در این مطالعه نیمه تجربی، 48 مرد جوان غیر ورزشکار به شیوه تصادفی در چهار گروه 12 نفری کنترل، پروتئین وی، تمرین تناوبی و ترکیبی قرار گرفتند. پس از اندازه‌گیری شاخص‌های آنتروپومتریکی، از آزمودنی‌ها، بعد از 10 تا 12 ساعت ناشتایی و 15 دقیقه استراحت، مقدار 5 سی سی خون از ورید بازویی چپ جهت اندازه‌گیری تستوسترون و کورتیزول گرفته شد. مداخله‌های مذکور برای مدت 8 هفته روی گروه‌های مورد مطالعه انجام گرفت. آنالیز داده‌ها توسط آزمون آنکوا آشکار نمود که در مقایسه با گروه کنترل، تمرینات تناوبی توام با مصرف پروتئین وی به افزایش نسبت تستوسترون به کورتیزول در گروه ترکیبی نسبت به گروه کنترل منجر شد. اجرای تمرینات تناوبی توام با مصرف پروتئین وی با اثرات آنابولیکی بیشتری نسبت به اثر هر یک از آنها به تنهایی در مردان جون غیر ورزشکار همراه است. با این وجود، درک بیشتر مکانیسم‌های عهده دار اثر انابولیکی تمرینات تناوبی و پروتئین وی نیازمند مطالعات بیشتر است. پرونده مقاله

فهرست مقالات cortisol

سکوی نشر دانش

پیوندهای سایت

مراکز مرتبط

پشتیبانی

صفحات رسمی