بررسی تأثیر جهشهای میتوکندریایی بر میزان مقاومت به شیمیدرمانی در سرطان دهانه رحم
محورهای موضوعی : ژنتیکآیت محبی فر 1 , کتایون مایلی 2 , صابر صفی نژاد 3 , کیومرث صفی نژاد 4 *
1 - دانشجوی دکتری، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، گروه زیست شناسی، واحد ورامین ،دانشگاه آزاد اسلامی ، پیشوا، تهران، ایران.
2 - کارشناسی ارشد، واحد تهران شرق ،دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران.
3 - دامپزشک، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4 - استادیار گروه زیست شناسی، واحد بروجرد ،دانشگاه آزاد اسلامی ، بروجرد، ایران
کلید واژه: سرطان دهانه رحم, مقاومت به شیمیدرمانی, DNA میتوکندریایی,
چکیده مقاله :
مقدمه: سرطان دهانه رحم یکی از شایعترین بدخیمیهای زنان است که شیمیدرمانی به عنوان یکی از روشهای اصلی درمان آن به کار میرود. با اینحال، بروز مقاومت دارویی در برخی بیماران، اثربخشی درمان را کاهش میدهد. مطالعات نشان دادهاند که جهشهای DNA میتوکندریایی میتوانند در تنظیم متابولیسم انرژی و پاسخهای سلولی به استرس نقش داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر جهشهای A1555G، A3243G و A7445G در DNA میتوکندریایی بر میزان مقاومت به شیمیدرمانی در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم انجام شد.
مواد و روشها : این مطالعه بر روی 100 بیمار مبتلا به سرطان دهانه رحم که تحت درمان با داروهای شیمیدرمانی قرار گرفتند و 100 فرد سالم بهعنوان گروه کنترل انجام شد. استخراج DNA به روش فنل-کلروفرم انجام شد و جهشهای موردنظر با روش PCR-RFLP بررسی و با توالییابی تأیید شدند. ارتباط جهشها با میزان پاسخ به درمان از طریق آزمونهای آماری ارزیابی شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که جهش A3243G بهطور معناداری با افزایش مقاومت به شیمیدرمانی مرتبط است (P<0.05) درحالیکه جهشهای A1555G و A7445G ارتباط معناداری با مقاومت دارویی نشان ندادند(P>0.05).
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان میدهد که جهش A3243G میتواند بهعنوان یک نشانگر بالقوه برای پیشبینی مقاومت به شیمیدرمانی در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم در نظر گرفته شود. درک بهتر مکانیسمهای دخیل در این فرایند میتواند به توسعه راهکارهای درمانی شخصیسازیشده و افزایش کارایی درمانهای ضدسرطانی کمک کند.
Introduction: Cervical cancer is one of the most common malignancies in women, with chemotherapy serving as a primary treatment modality. However, the emergence of drug resistance in some patients reduces treatment efficacy. Studies indicate that mitochondrial DNA (mtDNA) mutations may play a role in regulating energy metabolism and cellular stress responses. This study aimed to investigate the impact of A1555G, A3243G, and A7445G mtDNA mutations on chemotherapy resistance in cervical cancer patients.
Materials and Methods: This study included 100 cervical cancer patients undergoing chemotherapy and 100 healthy controls. DNA was extracted using the phenol-chloroform method. Target mutations were analyzed via PCR-RFLP and confirmed by sequencing. The association between mutations and treatment response was evaluated using statistical tests.
Results: Results demonstrated that the A3243G mutation was significantly associated with increased chemotherapy resistance (P<0.05). In contrast, A1555G and A7445G mutations showed no significant correlation with drug resistance (P>0.05).
Conclusion: This study suggests the A3243G mutation may serve as a potential biomarker for predicting chemotherapy resistance in cervical cancer patients. A deeper understanding of the underlying mechanisms could facilitate the development of personalized treatment strategies and enhance the efficacy of anticancer therapies.