تاثیر ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اتیسم آسپرگر
محورهای موضوعی : علوم ورزشندا رضوان خواه 1 * , عابدین صالحی گلسفیدی 2 , حسین نظری شریف 3
1 - دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 - دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - تربیت بدنی و علوم ورزشی، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان،
کلید واژه:
چکیده مقاله :
کودکان مبتلا به اتیسم دارای مشکلاتی چون نقص در تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی، پردازش حسی و نیز اختلال در عملکردی حرکتی و تعادلی هستند. تعادل یکی از توانایی های پایه زندگی روزمره است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اوتیسم آسپرگر است. جامعه تحقیق این مطالعه نیمه تجربی، کودکان سنین بین 8 تا 10 سال مبتلا به اتیسم آسپرگر رشت بودند. 20 کودک در تحقیق حاضر شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 24 هفته و هفته ای 3 جلسه در برنامه تمرینی ویبریشن کل بدن شرکت کردند. پیش و پس از برنامه تمرینی، آزمون لک لک برای اندازه گیری تعادل ایستا و آزمون راه رفتن پاشنه – پنجه برای اندازه گیری تعادل پویا به کار برده شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد، پس از تمرین گروه تجربی افزایش معنادار در تعادل ایستا و تعادل پویا در مقایسه با گروه کنترل داشته است (05/0p<). تغییرات درون گروهی نشان می دهد اختلاف معنادار بین تعادل ایستا و تعادل پویا در پیش و پس آزمون گروه تجربی وجود دارد (05/0p<). اما در گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد(05/0P>). بر اساس نتایج به نظر می رسد که تمرین ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویا تاثیر داشته و کودکان مبتلا به اتیسم می توانند از این روش برای بهبود تعادل خود بهره مند شوند.
AbstractChildren with autism have difficulties such as impaired social interaction and communication skills, sensory processing, and impaired motor function and balance, which balance is one of the basic abilities of daily life. This study aimed to study the effect of whole-body vibration on static and dynamic balance in children with Asperger's autism. The population of this quasi-experimental study was 20 juniors aged 8 to 10 years with Asperger's autism in Rasht city, who were randomly divided into control and experimental groups. These children took part in the whole-body vibration training program 3 sessions per week for 6 months. There were two balance tests to investigate balance disorders of the subjects before and after the training program. The flamingo test was used to measure static balance, and likewise, the heel-toe walking test was used to measure dynamic balance. The results of the independent t-test showed that the experimental group had a significant increase in static and dynamic balance compared to the control group (p<0.05). Intragroup changes showed that there was a significant difference between static and dynamic balances in the pre-test and posttest of the experimental group (p <0.05), but no significant difference was observed in the control group (p> 0.05). In conclusion, whole-body vibration training seems to affect static and dynamic balances, and children with autism can use this technique to improve their balance beneficially.