«دین حداقلی انگاران» و «دین حداکثری انگاران» دوگانه اندیشه‌های سیاسی جدید در جهان اسلام

محورهای موضوعی : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)

خدیجه محمدپورمرزبالی ¹ (کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.)
فرزاد حسینی ² (دانشجوی دکتری اندیشه سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.)

تاریخ دریافت : 1397/12/22 تاریخ پذیرش : 1397/12/22 تاریخ انتشار : 1397/12/01

کلید واژه:

چکیده مقاله :

هدف پژوهش حاضر طرح طبقه‌بندی‌های‌ اندیشه‌های سیاسی جهان اسلام براساس میزان سهم و جایگاه دین در دولت مدرن به عنوان مبدأیی برای تقسیم‌بندی اندیشه‌های جدید در جهان اسلام، و با تکیه بر سه شاخص نسبت شریعت و قانون در دولت، اعتبارسنجی معرفت سیاسی و میراث‌گرایی است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و نتایج حاکی از آن است که دین حداقلی‌انگاران نقشی اقلی را برای دین و سنت‌های دینی در عرصه دولت قائلند و دین و دولت مدرن را مانع‌الجمع می‌پندارند و در مدیریت امور این جهانی اولویت را به نهاد دولت می‌دهند، دین حداکثری‌انگاران سهمی بسیط برای دین و سنن الهی در عرصه دولت قائلند، و قائل به گسست این جهان و جهان دیگر نیستند تا مدیریت آن دو را به دو نهاد جداگانه واگذار کنند.

چکیده انگلیسی:

The present research aims to investigate the categorizations plan of political thoughts in the Islamic world based on the proportion and position of “religion” in “modern government” as a basis for classifying the new thoughts in the Islamic world. The categorizations include the ratio of Sharia to rule in the government, the validation of political wisdom and legacy integration. A descriptive-analytical research method is applied. The results show that “religious minimalists” consider the minimal role for religion and religious traditions for the government and take the modern religion and government as a barrier to aggregate and give the priority to the government to manage these world's affairs. “Religious maximalists” consider widely proportion for religion and divine traditions in the government and they don't separate current and second world that manage them by two distinct institutions.