تطور روایت عبدالله بن ابی سرح در متون دینی و ادبی
محورهای موضوعی : تاریخ حدیث
صدیقه سلیمانی
1
,
یوسف عالی عباس آباد
2
,
حسین آریان
3
*
1 - دانشیار دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2 - دانشیار دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
3 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
کلید واژه: قرآن, تحریف, عدم تحریف, عبدالله بن ابی سرح.,
چکیده مقاله :
در این مقاله نخست به عبدالله بن ابی السرح و واکنش او در برابر آیات تـــوصیف خلقت انسان در سورة مؤمنون میپردازیم، سپس به نقل اخباری دربارة او و نوع توصیفی که نویسندگان و ادیبان مختلف دربارة عملکرد او داشتهاند. آیا آن را تأیید کرده و انسان را مجاز به انجام چنین کاری و ابراز چنین واکنشی کردهاند یا رفتار او را نقد کرده، نشان از بیخبری و غلبة نفس شیطانی دانستهاند. دو فرضیة مهم در پژوهش حاضر وجود دارد: 1. شخصی به نام عبدالله ابن مسعود وجود داشت و پس از شنیدن آیات زیبای قرآن به وجد آمده و چنین عملی از وی سر زده است، پیامبر با درایت کامل، مانع چنین عملی شده و اجازه نداده است تا قرآن براساس خواستههای فردی قرائت شود؛ 2. عبدالله بن ابیسرح چنین کاری را انجام نداده است؛ اما پژوهشگران و مفسّران قرآن کریم برای نشاندادن تهدیدهایی که برای ثبت قرآن وجود داشت و مبارزة پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) با این نوع اقدامات، آن را در تاریخ ثبت کردهاند. یافتههای تحقیق پیرامون فرضیههای پژوهش است و آنها را تأیید یا رد میکند. شیوة پژوهش، تحلیل محتوایی (Content Analysis) است. در این روش با استفاده از مطالعة منابع موجود و کسب آگاهیهای لازم دربارة موضوع مورد بحث به تحلیل و بررسی آن میپردازیم.
This article first examines Abdullah ibn Abi Sarh and his reaction to the verses describing the creation of humans in Surah Mu’minun. It then explores the reports about him and the type of description various writers and literary figures have provided regarding his actions. The question is whether these accounts have endorsed his actions, allowing humans to behave in such a manner and express such reactions, or whether his behavior has been criticized, seen as a sign of ignorance and the dominance of the evil self. Two key hypotheses are present in this study: 1. A person named Abdullah ibn Mas’ud existed, and after hearing the beautiful verses of the Qur’an, he was inspired and engaged in such actions. The Prophet (pbuh) wisely prevented such behavior, not allowing the Qur’an to be recited based on personal desires; 2. Abdullah ibn Abi Sarh did not engage in such actions; however, Qur’anic scholars and commentators recorded this in history to show the threats to the preservation of the Qur’an and the struggle of the Prophet (pbuh) and Imam Ali (as) against such actions. The findings of this research support or reject these hypotheses. The research method is content analysis. In this approach, the existing resources are studied and the necessary information on the topic is gathered to analyze and examine it.