جریان شناسی تاریخی ترجمه واژگان شاعرُ کاهن و مجنون

محورهای موضوعی : تاریخ حدیث

زهره اخوان مقدم ¹ (گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم)
شیرین رجب زاده ² (باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، دماوند دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث علوم و تحقیقات تهران)

تاریخ دریافت : 1398/03/26 تاریخ پذیرش : 1398/03/26 تاریخ انتشار : 1397/04/01

کلید واژه: شاعر, اعجاز ادبی, مجنون, کاهن, ترجمه فارسی قرآن, جریان شناسی,

چکیده مقاله :

لزوم ترجمه قرآن برای آشنایی غیرعرب زبانان امری لازم به نظر می رسد. از جمله آیات قرآن، آیه هایی است که اشاره به جدال مشرکان مکه با پیامبر(ص) در زمان بعثت دارد. آنان اتهامات زیادی به رسول خدا (ص) زدند. برخی از این اتهامات، نسبت دادنِ اوصاف شاعر، کاهن و مجنون به نبی (ص) است. با توجه به معنای این واژگان در عصر نزول که همه به نوعی ارتباط با جن دارند، این سوال مطرح می شود که در ترجمه واژگان شاعر، کاهن و مجنون آیا مترجمان فارسی زبان در طول تاریخ ترجمه به معنای این واژگان در عصر نزول توجه داشته اند؟ آیا توانسته اند واژه متقاربی را در ترجمه آیات مرتبط با این واژگان بیاورند؟ آیا به اصل یکسانی و هماهنگی -که از اصول مهم در ترجمه آیات است - هنگام ترجمه توجه داشته اند؟ با بررسی بیش از پنجاه ترجمه فارسی روشن گردید که مترجمان در طول تاریخ ترجمه دو عملکرد متفاوت داشته اند: رها کردن واژه بدون ترجمه و جایگزین یا ترجمه واژه با معادل صحیح. این دو عملکرد در طول تاریخ ترجمه پراکنده بوده و به زمان یا دوره خاصی منحصر نیست؛ گرچه ترجمه های قرن چهاردهم بیشتر به معنای عصر نزول، بر خلاف انتظار اولیه توجه داشته اند. گفتنی است حتی برخی از مترجمان که به معنای این واژگان در عصر نزول توجه داشته اند، نیز اصل یکسانی در ترجمه را رعایت نکرده و فقط در چند مورد برگردان مناسب آورده و در سایر موارد ترجمه متفاوتی ارائه داده اند.

چکیده انگلیسی:

The necessity of translating the Qur'an into non-verbal acquaintance seems necessary. Among the verses of the Qur'an, there are verses that refer to the struggle of the pagans of Mecca with the Prophet during the time of existence. Some of these allegations are attributing the characteristics of the poet, priest, and demented to the prophet. Given the meaning of these words in the age of descent, all of which are in some way related to jinn, the question is raised in the translation of the words of the poet, priest, and demented, whether Persian translators during the history of translation refer to these words in the age of decline. Is it Have they been able to translate the term into the translation of verses associated with these words? By reviewing more than fifty Persian translations, it became clear that translators had two different functions during the history of translation: abandoning the word without translating and replacing or translating the word with the correct equation. These two functions are scattered throughout the history of translation and are not exclusive to a certain time, although the translations of the fourteenth century more in the sense of the age of decline, in contrast to the initial expectation. It is worth mentioning that even some translators who have considered these words in the age of decline have not followed the same principle in the translation, and only in a few cases brought a proper translation, and in other cases provided a different translation.

منابع و مأخذ:

قرآن کریم.

آذرنوش، آذرتاش، تاریخ ترجمه از عربی به‌فارسی از آغاز تا عصر صفوی،تهران، سروش، 1357ش.

آلوسی، محمود بن عبداللّه، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، محقق: علی عبدالباری عطیه، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1415ق.

ابن تیمیه، احمدبن عبدالحلیم، الفتاوی، چاپ دوم، بیروت، دارالجیل، 1407ق.

ابن خلدون، عبدالرحمن، مقدمه ابن خلدون، تهران، علمی فرهنگی، 1366ق.

ابن عطیه، عبدالحسن بن غالب، المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1422ق.

ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، محقق: هارون عبدالسلام، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، 1404ق.

ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، مراجعه و تدقیق: یوسف البقاعی و...، چاپ اول، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1426ق.

ابوزید، نصرحامد، معنای متن: پژوهشی در علوم قرآن، مترجم: مرتضی کریمی نیا، چاپ سوم، تهران، طرح نو، 1382ش.

ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغه، محقق: عبد السلام هارون و ...، چاپ اول، تهران، موسسه الصادق (ع)، 1382ق.

اسماعیل­زاده، حسن، «چالش­های معادل­یابی واژه مجنون در ترجمه­ آیات قرآن کریم بر اساس نظریه معنا در ترجمه»، پژوهش­های ترجمه در زبان و ادبیات عربی، بهار و تابستان، شماره 12، 1394ش.

اعشی، میمون بن قیس، دیوان الاعشی، بیروت، دارالصعب، 1980م.

باقلانی، محمدبن طیب، اعجاز القرآن، قاهره، دارالمعارف، 1343ق.

بغوی، حسین بن مسعود، تفسیر البغوی المسمی معالم التنزیل، چاپ اول، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 1420ق.

پاکتچی، احمد، ترجمه­شناسی قرآن کریم، چاپ اول، تهران، دانشگاه امام صادق، 1392.

ثابت، طیبه، «شعر در نگاه پیامبر یک هنر فاخر است»، مجله شعر، شماره  55، 1386.

جواهری، محمدحسن، روش­شناسی ترجمه قرآن کریم، چاپ دوم، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1393ش.

جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، محقق: احمد عبدالغفور عطار، بیروت، دارالعلم الملایین، 1376ق.

جین دَمن، مک اولیف، دائره المعارف قرآن، چاپ اول، تهران، حکمت، 1392، 1393ش.

حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق: عبد الکریم العزباوی و ...، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1386ق.

حق بروسوی، اسماعیل بن مصطفی، تفسیر روح البیان، بیروت، دارالفکر، بـــی­تا.

خوری شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، چاپ اول، قم، دارالاسوه للطباعه و النشر، 1416ق.

راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، محقق: صفوان عدنان داوودی، چاپ اول، دمشق – بیروت، دار القلم – الدار الشامیه، 1416ق.

زمخشری، محمدبن عمر، الکشاف، بیروت، دارالکتاب العربی، 2006م.

سبحانی، جعفر، مفاهیم القرآن، قم، موسسه الامام الصادق، 1384.

شریفی نسب، حامد؛ محمود طیب حسینی، «واکاوی مقصود مشرکان از ایراد اتهام کهانت به‌پیامبر اکرم (ص) و تبیین پاسخ زیربنایی قرآن کریم به‌آن»، کلام اسلامی، شماره98، 1394.

ــــــــــــــــ، «معناشناسی واژه مجنون در قرآن کریم»، آموزه­های قرآنی، شماره 23، 1395.

صالح، صبحی، مباحث فی علوم القرآن، بیروت، دار و مکتبه الهلال، 1385ق.

صدر، احمد، دائره المعارف تشیع، تهران، نشر شهید سعید محبی، 1380.

صعیدی، عبدالفتاح، الافصاح فی فقه اللغه، قاهره، دارالکتب المصریه، 1348ق.

طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1390ق.

طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، 1372.

طبری، محمدبن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفه، 1412ق.

طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، چاپ دوم، محقق: احمد الحسینی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1403ق.

علی، جواد، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، چاپ دوم، بغداد، جامعه بغداد، 1413ق.

علیان، مصطفی، «شاعر و تجربه­های شعری او»، مترجم: محمد مهدی رضایی، کیهان اندیشه، شماره 84، خرداد و تیر 1378.

فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، چاپ دوم، قم؛ هجرت، 1409ق.

فخررازی، محمدبن عمر، التفسیر الکبیر(مفاتیح الغیب)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1420ق.

قاسمی، علی، الترجمه و ادواتها، بیروت، مکتبه لبنان ناشرون، 2009م.

قرشی، علی­اکبر، تفسیر أحسن الحدیث، چاپ دوم، تهران، بعثت، 1375.

کریمی­نیا، مرتضی، ساخت­های زبان فارسی و مسئله ترجمه قرآن؛ چاپ اول، تهران، هرمس، 1389.

کلانتری، علی اکبر، «شعر و شاعری از نگاه قرآن و حدیث»، اندیشه دینی، شماره 24، پاییز 1386.

مدنی، علی خان بن احمد، الطراز الاول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول، مشهد، موسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، 1384.

مطرزی، ابی الفتح، المغرب فی ترتیب المعرب، محقق: محمدعثمان، قاهره، مکتبه الثقافه الدینیه، 1428ق.

معلوف، لویس، المنجد فی اللغه، چاپ پنجم، قم، دارالعلم، 1392.

مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، دارالکتاب الاسلامی، قم، 1424ق.

مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1371.

میبدی، احمدبن محمد، کشف الاسرار و عده الابرار، چاپ پنجم، تهران، امیرکبیر، 1371.

میبدی، محمدفاکر، «دفاع قرآن از پیامبر اعظم»، مجله کوثر معارف، سال دوم، شماره1،  1385.

نژاد حقیقی، بهدخت، تفاوت ترجمه­های قرآن از منظر ایدئولوژیک، چاپ اول، تهران، سخن، 1388.