سیاستگذاری مولفه‌های سرزندگی در مدیریت فضای مابین ساختمان-های بلندمرتبه در راستای سیاست‌های توسعه پایدار: شهرک گلستان سمنان
محورهای موضوعی : شهرسازیامیرحسین تکمیل 1 , مهدی توکلی کازرونی 2 , مهسا قانع 3 , سعید قانع 4
1 - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه تهران، پردیس بین الملل کیش
2 - استادیارگروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، شیراز، ایران
3 - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه تهران، پردیس بین الملل کیش
4 - استادیار گروه مدیریت، واحد مسجد‌سلیمان، دانشگاه آزاد اسلامی، مسجد‌سلیمان، ایران
کلید واژه: بلندمرتبه‌سازی, سیاستگذاری سرزندگی, توسعه پایدار, روش ساختاری-تفسیری, شهرک گلستان سمنان,
چکیده مقاله :
ساختمان‌های بلندمرتبه و به‌طور مشخص بلندمرتبه‌سازی همواره مورد توجه بسیاری از معماران، طراحان و برنامه‌ریزان شهری بوده است؛ بطوریکه سیاست‌گذاری‌های مربوط به استفاده از روش-های بلندمرتبه‌سازی، به تدریج افزون بر کاربری‌های اقتصادی، کاربری‌های مسکونی را نیز در بر-گرفت و به مناطق پیرامونی شهرها گسترش یافت. اما آنچه اغلب نادیده گرفته می‌شود، فضاهای میان ساختمان‌های بلندمرتبه است. بی توجهی به این فضاها منجر به کاهش کیفیت زندگی خواهد شد. بنابراین سعی بر آن است تا با بهره‌مندی از مولفه‌های سرزندگی بتوان به مدیریت این فضاها کمک کرد. از سوی دیگر با توجه به اینکه امروزه سیاست‌های شهری در راستای اهداف و اصول توسعه پایدار هستند، این پژوهش بر آن است تا به تحلیل و بررسی مدیریت فضای مابین ساختمان‌های بلندمرتبه با بهره‌مندی از سیاستگذاری مولفه‌های سرزندگی در راستای توسعه پایدار بپردازد. در این راستا با بررسی مطالعات نظری 18 متغیر در پنج بعد دسترسی، کالبدی و کاربری، زیست‌محیطی، تاسیسات و تجهیزات شهری و بعد اجتماعی تدوین گردیده است. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده گردید که توسط 18 متخصص تکمیل شده است. جهت تحلیل پرسشنامه‌ها از روش ساختاری-تفسیری با کمک نرم افزار میک مک استفاده شد. در این روش متغیرها در چهار گروه متغیرهای دو وجهی (هدف و ریسک)، مستقل، تاثیرگذار و تاثیرپذیر تبیین می‌شوند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد متغیرهای امنیت، روشنایی عملکردی، دسترسی به پارک، مبلمان شهری و فضای سبز بیشترین تاثیرگذاری و متغیرهای متغیرهای خوانایی و ایمنی به ترتیب کمترین میزان اثرگذاری را دارند.
High-rise buildings and specifically high-rise construction have always been the focus of many designers, and urban planners. The widespread Usage policies of high-rise construction methods gradually included residential uses in addition to economic uses (industrial, office and commercial) and spread to the surrounding areas of cities. But what is often ignored are the spaces between high-rise buildings. Neglecting these spaces will lead to a decrease in the quality of life. Therefore, an attempt is made to help the management of these spaces by benefiting from the livability components. On the other hand, considering that today's urban policies are in line with the goals and principles of sustainable development, this research analyzes and examines the management of the space between high-rise buildings by benefiting from the politicisation of livability components in line with sustainable development. In this regard, theoretical studies of 18 variables in five dimensions, including access, physical and user, environmental, urban facilities and equipment, and social dimensions, have been compiled. A questionnaire was used to collect the data. Questionnaires were completed by 18 experts. The analysis of the questionnaires was done using the structural-interpretive method with the help of MicMac software. The structural-interpretive method is a method in which the relationships between variables are analyzed, especially in extensive systems with multiple dimensions. In this method, the variables are explained in five groups: relay variables (stake and target), influent, regulating, depending, and independent. The variables of access to the park, lack of air pollution, and pleasant smell have been identified as influent variables in the system. Relay variables (stakes), including security, functional lighting, and green space, were determined. Relay variables (target) are expressions of urban furniture, recreational use, and social interactions. Readability was also identified as an influential variable in the system. The variables of access to parking, access to public transportation, lack of noise pollution, public toilets, and safety were explained as independent variables in the system. Also, the variables of open theater, flooring, and lack of solid waste contamination have been identified as regulatory variables. Identifying the nature of variables in these five groups helps architects, designers, and urban planners choose policies related to the space between tall buildings. Thus, the results of the research show that the variables of security, functional lighting, access to the park, urban furniture, and green space have the most influence, and the variables of readability and safety have the least influence, respectively.