اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر رفتار جامعه‌پسند بر شادکامی معلمان
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
حمزه احمدیان
1
,
مجید صفاری نیا
2
,
ستار صیدی
3
1 - استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
2 - گروه روان شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب، تهران، ایران
3 - دانشجوی دکتری روان‌شناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
کلید واژه: رفتار جامعه‌پسند, برنامه آموزشی, شادکامی, معلمان,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر رفتار جامعه‌پسند بر شادکامی معلمان انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش-آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل معلمان شاغل در مدارس شهر سنندج در سال 1396 بود که 32 نفر از آنان به صورت هدفمند انتخاب شدند و در دوگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در برنامه آموزشی مبتنی بر رفتار جامعه‌پسند در 10 جلسه یک و نیم ساعته شرکت کردند. هر دوگروه پرسشنامه شادکامی آکسفورد را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از نرم-افزار آماری SPSS و روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمرات شادکامی معلمان پس از مداخله در پس‌آزمون در گروه آزمایش (85/4±12/37) نسبت به گروه کنترل (43/3±31/31) افزایش یافته است و این افزایش از لحاظ آماری معنادار است (01/0P
the aim of this study was to evaluate the efficacy of teaching program based on pro-social behavior on happiness in teachers. The research design was a quasi-experimental and a pretest-posttest with a control group. The statistical population of the study consisted of teachers working in the schools of Sanandaj in 2017, 32 people of whom were selected for specific purpose, and were randomly assigned to experimental and control. The experimental group was based on a curriculum Participated in pro-social behavior in 10 sessions. Both groups completed the Oxford Happiness Questionnaire before and after the intervention. The data were analyzed by SPSS-22 software with covariance (MANCOVA). The results showed that the mean happiness scores of teachers after intervention in post-test was increased in the experimental group (37.12 ± 4.85) compared to the control group (31.31 ± 3.43) and this increase was statistically significant (P
_||_