اثربخشی خود دلگرم سازی بر بهزیستی روان‌شناختی و خستگی مزمن

محورهای موضوعی : روان کاوی، روان پویشی، روان شناسی شناختی و بهداشت روان

مینا مسیبی ¹ (دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روان‌شناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.)
حسینعلی قنادزادگان ² (استادیار گروه روان‌شناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاداسلامی، ساری، ایران)
بهرام میرزائیان ³ (استادیار، ‌گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.)

تاریخ دریافت : 1401/05/31 تاریخ پذیرش : 1401/05/31 تاریخ انتشار : 1401/05/01

کلید واژه:

چکیده مقاله :

هدف: پژوهش حاضر باهدف اثربخشی درمان خود دلگرم سازی بر بهزیستی روان‌شناختی و خستگی مزمن در افراد مبتلابه سایکوسوماتیک پوستی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی مبتلایان به سایکوسوماتیک پوستی مراجعه‌کننده به بیمارستان بانک ملی شهر تهران در پاییز 1398 بودند. که در بیمارستان بانک ملی دارای پرونده پزشکی بودند سپس30 نفر به‌عنوان نمونه به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و صورت تصادفی، در دو گروه آزمایشی و گواه (15-15) گمارش شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه 40 دقیقه‌ای تحت روش خود دلگرم سازی شوناگر (1980) قرار گرفتند. گروه گواه آموزشی را دریافت نکرد؛ اما در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. جمع‌آوری داده‌ها بر اساس پرسشنامه استاندارد بهزیستی روان‌شناختی و خستگی مزمن انجام شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های توصیفی و آنالیز مانکوا انجام گرفت. یافته ها: یافته‌ها نشان ‌داد که خود دلگرم سازی باعث ایجاد تفاوت در میزان بهزیستی روان‌شناختی و خستگی مزمن در افراد مبتلابه سایکوسوماتیک پوستی پس از مداخله شد. همچنین خود دلگرم سازی بر خستگی مزمن تأثیر بیشتری داشت. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود در کنار درمان‌های دارویی، آموزش خود دلگرم سازی بر روی مبتلایان سایکوسوماتیک پوستی صورت گیرد.

منابع و مأخذ:

ایرانمنش، سیدایمان.، ثابت، مهرداد.، بلیاد، محمدرضا.، و تاجری، بیوک. (1399). بررسی اثربخشی آموزش مهارت جرئت‌مندی و ارتباط موثر بر ترس از ارزیابی منفی در بیماران مزمن پوستی. مطالعات ناتوانی، 10(161): 8-1.

بخشی، شکوفه.، سپهوندی، محمدعلی.، و غلامرضایی، سیمین. (1398). اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنظیم شناختی هیجان در پسوریازیس، پوست و زیبایی،  10(4): 213-201.

بهزادی، الهام.، و عسگری، پرویز. (1397). اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر خستگی مزمن و احساس گرفتاری در زنان شاغل، زن و فرهنگ، 9(36): 85-75.

بیانی، علی‌اصغر.، کوچکی، عاشور، محمد.، و بیانی، علی.(1387). روایی و پایایی مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف. مجله روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران،14(2): 146-151.

ترکاشوند، فاطمه.، رضائیان، محسن.، شیخ‌فتح‌الهی، محمود.، محمدرضاخانی‌نژاد، سمانه.، حاتمی، پروانه.، و بیدکی، رضا. (1393). بررسی شیوع برخی اختلالات روان‌پزشکی در افراد بهبودیافته از بیماری لیشمانیوز جلدی در شهرستان رفسنجان. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، 10(14): 894-879.

جلیلوند، محمد.، سوری، رضوان.، و سلیمانی تبار، مهتاب. (1400). اثربخشی تمرینات یوگاه بر اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به پسوریازیس. شفای خاتم،  9(2): 67-61.

حدادی، محسن.، ذاکریان، سید ابوالفضل.، محمودی، محمود.، نسل سراجی، جبرائیل.، پارسا یکتا، زهره.، و علی یاری، ابوالفضل. (1391). اعتبار و پایایی پرسشنامه سندرم خستگی مزمنCFS (DSQ Revised).  مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی. ۱۲ (۱): ۷۵-۸۴

سهرابی، زهرا.، درتاج، فریبرز.، و لطفی عظیمی، افسانه. (1399). اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی تصوری و بهزیستی روانشناختی، نشریه پژوهش در نظام‌های آموزشی، 14(50): 55-37.

طاهری سارا، سجادیان ایلناز. اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خستگی, اضطراب و افسردگی کارکنان دارای سندرم خستگی مزمن. دست آوردهای روانشناختی، 2(25): 150-129.

علی صوفی، اله نظر.، فرنام، علی.، و شیرازی، محمود.(1397). اثربخشی آموزش خوددلگرم‌سازی مبتنی بر روش شوناکر بر سلامت معنوی دانشجویان. فصل‌نامه طب انتظامی. ۱۳۹۷; ۷ (۴) : 159-153.

قدم‌پور، عزت‌اله.، منصوری، لیلا.، خلیلی گشنیگانی، زهرا.، و امرایی، فروزان. (1397). تاثیر آموزش خود دلگرم‌سازی بر احساس تنهایی و بهزیستی روان‌شناختی. فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، 9(35): 170-147.

نسائیان، عباس.، جنیدی، منصور.، اسدی گندمانی، رقیه.، و امیری، محسن. (1396). مقایسه اختلا‌ل‌های روانی و سلامت عمومی در افراد با و بدون ویتیلیگو، مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، 9 (2): 278-271.

 

 

Bright, J. (2018). Opinion more support and less shouting. Sydney Morning Herald Retrieved from.

Ayala-Fontánez, N., Soler, D.C., and McCormick, T.S. (2016). Current knowledge on psoriasis and autoimmune diseases. Psoriasis (Auckl).6: 27–32.

Birlea, S.A., Serota, M., and Norris, D.A. (2020). Nonbullous skin diseases: alopecia areata, vitiligo, psoriasis, and urticaria. In: Rose NR, Mackay IR, editors. The autoimmune diseases. 6th ed. Academic Press.

Boehm, J. K., and Kubzansky, L. D. (2012). The heart's content: the association between positive psychological well-being and cardiovascular health. Psychological bulletin, 138 (4),648- 655.

Deveci, E., Kocacenk, T., Yılmaz, O., Öztürk, A., and Kırpınar, I. (2019). Oxidative stress and inflammatory response in patients with psoriasis; is there any relationship with psychiatric comorbidity and cognitive functions. Psychiatry and Clinical Psychopharmacology. 29(4): 682-695.

Farid Hosseini, F., Turkmen, M., Layegh, P., Nahidi, Y., and Nahidi, M. (2016). The Effectiveness of Cognitive-Behavioral Stress Management on Anxiety, Depression and Quality of Life in Patients with Psoriasis. Mashhad School of Medical Sciences. 59(5): 337-344.

Horwood, S., & Anglim, J. (2019). Problematic smartphone usage and subjective and psychological well-being. Computers in Human Behavior. 97: 44-50.

Iorizzo, M., and Tosti, A. (2019). alopecia areata and alopecia areata incognita. In: Miteva M, editor. Alopecia. Clinics,66(8), 59–66.

Kim, S., and Hyung-Sun, S. (2019). The Moderating Effect of Self-Encouragement on the Relationship between Socially Prescribed Perfectionism and Social Anxiety. Child welfare and development, 17(1): 1-18.

Manga, P., and Arowojolu, O.A. (2014). Vitiligo. In: Reference module in biomedical sciences. Contact dermatitis, 13(2), 124-135.

Mariana, M., Matheus, U.C., Guilherme, E., Furtado, L., Guerra, M., Fátima, R., et al. (2017). Influence of chair-based yoga on salivary anti-microbial proteins, functional fitness, perceived stress and well-being in older women: A randomized pilot-controlled trial. European Journal of Integrative Medicine.12: 44-52.

Mavrogiorgou, P., Bader, A., Stockfleth, E., et al. (2015). Obsessive-compulsive disorder in dermatology. Journal of The German Society of Dermatology (JDDG). 13(10): 991-999.

Sang Ho, J., Dae Ok Kang.,Seong Cheol Kim. (2018). The Influence of Educare Teachers’ Self-encouragement and Social Support on Psychological Burnout.  Korean Journal of Child & Education. 18(4): 51-63.

Sizoo, B., and Kuiper, E. (2017). Cognitive behavioural therapy and mindfulness-based stress reduction may be equally effective in reducing anxiety and depression in adults with autism spectrum disorders. Res Dev Disabil. 64: 47-55.

Won-Hee, J., and Ju-Yeon, K. (2020). The effect of gratitude and self-encouragement on depression in psychiatric inpatients in Korea. Archives of Psychiatric Nursing ,35(3): 323-328.

Yong-Hee, Ch. (2018). The Examination of Mediation Effect that Self-encouragement has on Relationship between Parent-Adolescents Communication Styles and Subjective Well-being. 18(10): 637-654.