هویت و خیر از نظر چارلز تیلور
محورهای موضوعی : فلسفه هنر
1 - واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی
کلید واژه: چارلز تیلور, هویّت, خیر, طبیعت‌گرایی, اصالت, فردگرایی,
چکیده مقاله :
چارلز تیلور جایگاه ویژه‌ای در میان فلاسفۀ معاصر دارد. دغدغۀ او، هویّت انسان مدرن و فقدان معنا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ست. تیلور فلسفۀ اخلاق مدرن را واجد ارزش‌های قوی برای هویّت انسان نمی‌داند. به عقیدة او، در دورۀ مدرن، دیدگاه طبیعت‌گرایانه حاکم شده است و از بین رفتن معنا در زندگی بشر، محصول آن است؛ فردگرایی و عقل ابزاری هم، از تبعات چنین دیدگاهی است. تيلور با بررسي سيری تاريخي، بر آن است فردگرایی، آرمان اصالت را شکل می‌دهد و به نسبی‌گرایی می‌انجامد. به زعم او، هویّت شخص، همان فهم اوست از اینکه کیست و خصوصیّاتی است که از او یک انسان متمایز می‌سازد. همچنین، آنچه هویّت ما را شکل می‌دهد، ویژگی گفتگویی و اجتماعی ماست؛ مفاهیمی مانند خیر نیز، در گفتگو و تعامل با دیگران شکل می‌گیرد. یکی از دغدغه‌های تیلور، بازگرداندن معنا به زندگی انسان است؛ به این منظور، او از چارچوب‌هایی نام می‌برد که معنا را به زندگی انسان باز می‌گرداند. اینکه آیا می‌توان با توجّه به بنیادهای تفکر تیلور، میان هویّت و خیر نسبت برقرار کرد، از موضوعات مطرح در این مقاله است. نقد اساسی به تیلور این است که شان گفتگویی مورد ادعای تیلور با آنچه او خیر می‌نامد همخوانی ندارد. به عبارت دیگر نمی‌توان هم به دیدگاه دیدگاه تیلور درباره شکل‌گیری هویت قایل بود و هم از شهودهای اخلاقی یکسان سخن گفت.
Charles Taylor has a distinctive status among contemporary philosophers. Taylor’s important concerns are “identity” and the “lack of meaning”. He thinks that modern moral philosophy is lacking in strong evaluation of “identity”. What is dominant in the modern age is a naturalistic view, which, as Taylor puts it, destroys the meaning of life; individualism and instrumentalism are consequences of this view. In his historical account, Taylor shows that individualism leads us to authenticity and relativism. Taylor thinks that “identity” is to know who I am and where I stand. Our identity is defined by commitments and identifications. Moreover, identity is formed by our dialogical and social character. Also the Good is shaped in association and dialogue. One of Taylor’s concerns is restoration the meaning to our life. He speaks of frame or horizon within which human beings receive meaning for living. According to Taylor, it is possible to make a relation between “identity” and “good”. One major criticism against Taylor’s thought is that there is an inconsistency between “identity” and “good” in it. In other words, we cannot believe in an identity as formed by dialogue and, at the same time, speak of similar moral intuitions.
# تیلور، چارلز ( 1393). زندگی فضیلت‌مند در عصر سکولار، ترجمه فرهنگ رجایی، انتشارات آگاه، تهران. #
# تیلور، چارلز؛ هابرماس، یورگن و ولف سوزان (1390). چند فرهنگ گرایی، ترجمه طاهر خدیو و سعید ریزوندی. تهران: انتشارات رخداد نو. #
# حسینی بهشتی، علیرضا (1380). بنیاد نظری سیاست در جوامع چند فرهنگی. تهران: انتشارات بقعه. #
# Bell, Daniel (2013). “Communitarianism”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2013 Edition), Edward N. Zalta (ed.), URL: http://plato.stanford.edu/archives/fall2013/entries/communitarianism. #
# Taylor, Charles (1985). Philosophy and the Human Sciences: Philosophical Papers 2, Cambridge: Cambridge University Press. #
# Taylor, Charles (1989). Sources of the Self. The Making of the Modern Identity, Cambridge: CUP. #
# Taylor, Charles (1991). The Ethics of Authenticity, Cambridge: Harvard University Press. #
# Taylor, Charles (1992). “The Politics of Recognition”. in Multiculturalism: Examining the Politics of Recognition, A. Guttmann (ed.), Princeton: Princeton University Press, pp. 25–73 #
# Taylor, Charles (1997). Philosophical Argument, Cambridge Massachusetts, Harvard University Press. #
# Williamson, Timothy (2016). 'Identity'. Routledge Encyclopedia of Philosophy 1998: Accessed (February 28, 2016). https://www.rep.routledge.com/articles/identity/v-1/ #