مؤلفه¬های فرهنگی و سبك‌شناختی کویر و کویریان در کارنامه سپنج دولت¬آبادی
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
فاطمه نیروی آغمیونی
1
,
یدالله طالشی
2
,
علیرضا جعفرنژاد
3
1 - دانشگاه ازاد اسلامی
2 - دانشگاه ازاد اسلامی
3 - دانشگاه آزاد اسلامی
کلید واژه: کویر, آداب و رسوم, فرهنگ, کارنامه سپنج, کویریان,
چکیده مقاله :
مقاله حاضر در پاسخ به این سؤال است که علت و دلیل تجلی کویر و کویریان و آداب و رسوم مربوط به آن‌ها در آثار دولت¬آبادی بخصوص کارنامه سپنج چیست؟ کارنامه سپنج مجموعه¬ای متشکل از پانزده داستان و یک سفرنامه است. این داستان¬ها حاصل تلاش و تکاپوی فکری و قلمی نویسنده در طی دهه چهل و ابتدای دهه پنجاه خورشیدی است. دلیل پرداختن به این موضوع آشنایی و شناساندن این نویسنده بزرگ از زاویه¬ای دیگر است که به طور قطع همانند هر تحقیق دیگر در ارتباط با دولت¬آبادی هم باعث غنای آثار داستان و هم آشنایی با ایدئولوژی نویسنده خواهد بود. به همین دلیل با روش توصیفی ـ تحلیلی مؤلفه¬های فرهنگی در تمامی داستان‌های کارنامه سپنج فیش¬برداری و با عنوان¬بندی همراه با نمونه¬های متنی مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. برآیند متن چنین است که مؤلفه¬های فرهنگی مرتبط با کویر و کویریان به دلیل هم‌زیستی نویسنده در موقعیت جغرافیایی آن و در میان مردمانش و نیز شناخت کامل آداب مربوط و رسوم آن‌ها با قلمی ساده و رسا تصویری واقعی از جامعه کویری و مردمانش به همراه مؤلفه¬های گوناگون آن ارائه شده است.
The present article answers the question of what is the reason for the manifestation of the desert and desert dwellers and their customs and traditions in Dolatabadi's works, especially in Karnameh Sepanj? Karnameh Sepanj is a collection of fifteen stories and a travelogue. These stories are the result of the author's intellectual and literary efforts during the 1940s and early 1950s. The reason for addressing this topic is to get to know and introduce this great writer from another angle, which, like any other research related to Dolatabadi, will certainly enrich the works of fiction and familiarize him with the author's ideology. For this reason, the cultural components in all the stories in Karnameh Sepanj have been analyzed using a descriptive-analytical method, by identifying and naming them, along with textual examples. The conclusion of the text is that the cultural components related to the desert and its people are presented in a simple and expressive style, due to the author's coexistence in its geographical location and among its people, as well as his complete knowledge of their customs and traditions. A true picture of the desert society and its people, along with its various components, is presented in a simple and expressive style.
• حسینی¬پناه، فرحناز. (1390). مویه¬های کویر: چشم¬اندازی بر زیبایی¬شناسی کلیدر. تهران: اهورا.
• دولت¬آبادی، محمود. (1346). آوسنه باباسبحان. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1353). از خم جنبر. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (50-1347). باشبیرو. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1343). بند. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1345). بیابانی. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1343). پای گلدسته امامزاده شعیب. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1341). ته شب. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1352). روز و شب یوسف. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1344). سایه¬های خسته. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1352). سفر. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1351). عقیل عقیل. تهران: نگاه.
• ــــــــــــــــــــــــ. (1400). کارنامه سپنج. (15 داستان و سفرنامه بلوچ). تهران: نگاه.
• ـــــــــــــــــــــ. (1348). گاواره¬بان. تهران: نگاه.
• ـــــــــــــــــــــ. (1351). مرد. تهران: نگاه.
• ـــــــــــــــــــــــ. (1344). هجرت سلیمان. تهران: نگاه.
• ساعدی، غلامحسین. (1400). عزاداران بیل. تهران: نگاه.
• يونسي، ابراهيم. (1401). هنر داستان‌نویسی. تهران: نگاه.
• واصفی، صبا. (1388). خشونت عليه زنان در آثار محمود دولت‌آبادی. پژوهش زنان، دوره 7، شماره 1، بهار 1388، صص 67 ـ 86.