مطالعه کیفی ادراک زنانه از وضعیت ترومای اجتماعی و پیامدهای آن (مورد مطالعه شهر تبریز)
محورهای موضوعی : زن و جامعه
فاطمه گلابی
1
*
,
توکل آقایاری هیر
2
,
محمد باقر علیزاده اقدم
3
,
اسماعیل نوروزی
4
1 - استاد گروه علوم اجتماعی و مدیر گروه مطالعات زنان و خانواده موسسه تحقیقات اجتماعی دانشگاه تبریز،گروه علوم اجتماعی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، مدیر گروه پژوهشی مطالعات زنان و خانواده، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2 - دانشیار گروه علوم اجتماعی و مدیر گروه جامعه شناسی سلامت موسسه تحقیقات اجتماعی دانشگاه تبریز، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3 - استاد گروه علوم اجتماعی و مدیر قطب علمی جامعه شناسی سلامت دانشگاه تبریز، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
4 - دانشجوی دکتری جامعه شناسی، گروه علوم اجتماعی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف: این پژوهش با هدف فهم درک زنان از وضعیت ترومای اجتماعی و پیامدهای آن بر زنان، صورت گرفت. ترومای اجتماعی به واقعیت اجتماعی و در عین حال به بازتاب های روان کاوانه تجارب فردی اشاره دارد. در این پژوهش، ترومای اجتماعی، به اختلال خرده نظام ها و آنومی های موجود در جامعه اشاره دارد که بازتاب های روانی نیز به دنبال دارد.
روش: روش مورد استفاده، روش کیفی از نوع نظریه زمینه‌ای است. به منظور جمع آوری داده ها با استفاده از نمونه گیری هدفمند و با رعایت حداکثر تنوع شرکت کنندگان و تا رسیدن به اشباع نظری با 14 نفر از زنان بالای بیست سال ساکن شهر تبریز در سال 1402 ،مصاحبه عمیق انجام شد. داده ها با استفاده از کدگذاری سه مرحله ای باز، محوری وگزینشی مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: مقوله هسته ترومای اجتماعی زنانه و مقولات اصلی و فرعی از میان داده ها، شناسایی شدند. یافته ها نشان داد که وضعیت ترومای اجتماعی در فهم زنان، با مقوله‌های اصلی خفگی ساختاری/نهادی، ناایمنی فضایی و خودکشی سلامتی، معنا می‌شود. آنچه از این پژوهش به عنوان نتیجه برآمد این است که زنان مشارکت کننده در این پژوهش، در قفس های ساختاری /نهادی اسیر شده و در میدان های خصوصی و عمومی خویش، احساس نا ایمنی می‌کنند و با بی توجهی ها نسبت به سلامت شان مواجه شده اند که نگاه مردسالارانه و ضعف اقتصادی شان این وضعیت را بغرنج تر کرده و آن ها را به بیماران روح و روان مبدل کرده و خود را قربانیان اجتماعی می‌دانند. آن ها با وجود نا امیدی و روان رنجوری، فعالیت زنانه، آگاهی و مطالبه گری زنانه و ساختارشکنی را تنها راه نجات از این وضعیت می‌دانند.
Introduction: This research was conducted with the aim of understanding the feminine perception of social trauma and its consequences on them. A qualitative method considering the grounded theory procedure was used.
Method: In order to collect the data, using purposeful sampling method and considering the maximum diversity of participants, in-depth interview was conducted with 14 women over 20-year-old living in Tabriz in 2023. The interview continued until reaching the theoretical saturation. The data were analyzed using three stages of open, axial and selective coding. The core category of feminine social trauma and main and secondary categories were identified from the data.
Findings: The findings showed that the social trauma in women's perception is defined by the main categories of structural/institutional suffocation, spatial insecurity and health suicide. What came out of this research is that the women participating in this research are trapped in the structural/institutional cages and feel insecure in their private and public fields. Their health is being ignored. The patriarchal view and economic weakness made this situation more complicated and led them to be mental and emotional patients so that they call themselves "social victims".
Conclusion: Despite their despair and nervousness, they consider women's activity, awareness and demands, and deconstruction as the only way to get rid of this situation.