اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نستوهی و کیفیت زندگی زنان قربانی خشونت خانگی
محورهای موضوعی : زن و جامعهفاطمه ذبیحی ولی آباد 1 , حسین اکبری امرغان 2 , مسعود خاکپور 3 * , معصومه مهرآفرید 4 , غلامرضا کاظمی 5
1 - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره و روان‌شناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
2 - استادیار روان‌شناسی، گروه مشاوره و روان‌شناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
3 - استادیار مشاوره، گروه مشاوره و روان‌شناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران.
4 - کارشناس ارشد مشاوره، گروه مشاوره و روان‌شناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
5 - عضو هیئت علمی، گروه ادبیات فارسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نستوهی و کیفیت زندگی زنان قربانی خشونت خانگی انجام شد. این پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری را تمامی زوجین جوان زیر پوشش کمیته امداد شهرستان قوچان تشکیل می‌داد. نمونه آماری این گونه تهیه شد که پس از اعلان عمومی و فراخوان، 91 خانم به صورت داوطلبانه شرکت کردند. در ابتدا پرسش‌نامه خشونت خانگی(Mohseni Tabrizi et al, 2013) بمنظور غربالگری اجرا و از بین زنانی که دارای بالاترین مقدار خشونت خانگی بودند (37 زن انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (19 نفر) و گروه کنترل (18 نفر) قرار گرفتند و هم‌چنین، آزمودنی‌ها به پرسش‌نامه نستوهی و کیفیت زندگی(SF-36) پاسخ دادند و درمان شناختی رفتاری گروهی، برای گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد و گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. یافته‌های پژوهش نشان دادند که درمان گروهی شناختی رفتاری بر نستوهی و کیفیت زندگی زنان قربانی خشونت خانگی، تأثیر دارد. از آن‌جا که خانواده درمانی شناختی رفتاری بر نستوهی و کیفیت زندگی زنان قربانی خشونت خانگی اثربخش و مطلوب بود، اجرای این روش مداخله را بمنظور بهبود روابط زوجین و بهبود عملکرد خانواده توصیه می‌شود.
This study examined the effectiveness of cognitive behavioral therapy on hardiness among victims of domestic violence. The method of the study included quasi-experimental pre-test, post-test with two experimental and control groups, respectively. The sample covers all young couples in Emdad Committee in Ghochan. The sample subjects chosen after the public announcement and call included 91 women who voluntary participated. In the beginning of the experiment, domestic violence screening questionnaire to identify women with the highest rate of domestic violence were conducted.The women who had the highest rate of domestic violence included 37 women randomly put into experimental group (n=19) and control group (n=18).They responded to the questionnaires of hardiness and quality of life and cognitive behavior therapy groupwas conducted for the experimental group and the control group in 8 sessions of 90 minutes without any intervention. The results showed that cognitive behavioral group therapy was effective on the hardiness and quality of life amongfemale victims of domestic violence. Implementation of this intervention is recommended to improve couples’ relationships and the performance of their families because the cognitive behavior therapy was effective and satisfactory on quality of life and family hardiness offemale victims of domestic violence.