پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس رضایت جنسی، تمایزیافتگی و تفکر فطعی نگر در بین زوجین جوان شهر اصفهان

محورهای موضوعی : زن و خانواده

اکرم لطفی سرجینی ¹ , شیوا تقی پور ² , لیلاالسادات میرصیفی فرد ³ , خدیجه مرادی ^{4 *}

1 - کارشناس ارشد، گروه روان شناسی عمومی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکز ، ایران
2 - کارشناس ارشد، گروه روان شناسی عمومی، واحد کاشان، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشان، ایران.
3 - کارشناس ارشد، گروه روان شناسی عمومی، واحد کاشان، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشان، ایران.
4 - استادیار، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان ، سمنان ، ایران (نویسند مسول )[e-mail]

تاریخ دریافت : 1397/11/24 تاریخ پذیرش : 1398/03/25 تاریخ انتشار : 1398/03/01

کلید واژه: رضایت زناشویی, تمایزیافتگی, رضایت جنسی, تفکر قطعی نگر,

چکیده مقاله :

رابطه رضایت زناشویی به عنوان یکی از مهم‌ترین روابط است که مقدمه تربیت نسل آینده، بهزیستی روانی زوجین و استقلال خود افراد محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشوییبر اساس رضایت جنسی، تمایزیافتگی و تفکر قطعی نگر در بین زوجین جوان شهر اصفهان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین جوان شهر اصفهان که کمتر از 10 سال است که ازدواج کردند که 7000 نفر بود. بر اساس جدول مورگان 364 نفر با استفاده از روش نمونهﮔﻴﺮی خوشه ای و در دسترس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های رضایت زناشویی والتر دبلیو هودسن (1992)، رضایت جنسی هادسون-هریسون و کوسکاپ (1981)، تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (1998) و مقیاس تفکر قطعی نگر یونسی و میرافضل (1383) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی رابطه معنی دار وجود داشت ( 0/05 p< 343/0r=)؛ بین تمایزیافتگی و رضایت زناشویی رابطه معنی دار وجود داشت ( 0/05 p< 205/0r=)؛ بین تفکر قطعی نگر و رضایت زناشویی رابطه معنی دار وجود داشت ( 0/05 p< 353/0r=)؛ از سوی دیگر متغیر رضایت جنسی 5/12 درصد تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند؛ هم چنین متغیر تفکر قطعی نگر 2/4 درصد تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند. بر اساس یافته های پژوهش به منظور بهبود رضایت زناشویی زوجین جوان می توان با برگزاری دوره های فردی و گروهی، آموزش های لازم جهت تعدیل تمایزیافتگی و دستیابی به رضایت جنسی فراهم گردد.

چکیده انگلیسی:

Introduction: The relationship of marital satisfaction is one of the most important relationships that introduces the upbringing of the next generation, the psychological well-being of couples, and the independence of individuals themselves. The purpose of this study was to predict marital satisfaction based on sexual satisfaction, differentiation and definitive thinking among young couples in Isfahan. Method: The research method was descriptive-correlational. The statistical population of the study was all young couples in Isfahan who were married for less than 10 years, which was 7000. Based on Morgan's table, 364 people were selected by clustered and available sampling method. For data collection, Walter W. Hudson's marital satisfaction scales (1992), Hadson-Herison & Kouscap's sexual satisfaction (1981), Scorn & Friedlander’s differentiation of self-scales (1998) and the definitive thinking scale of Younesi and Mirafzal (1383) were used. The collected data were analyzed using multiple regression. Findings: Findings showed that there was a significant relationship between sexual satisfaction and marital satisfaction (r = 343/0 p <0.05); there was a significant relationship between differentiation and marital satisfaction (0.05 p <205 / 0r =); There was a significant relationship between definitive thinking and marital satisfaction (r = 353 p <0.05); on the other hand, sexual satisfaction variable explained 12.5% of marital satisfaction changes; also, the definitive thinking variable An average of 4.2% of marital satisfaction changes.  Conclusion: Based on the findings of the research, in order to improve the marital satisfaction of young couples, individual and group courses can be trained to adjust the differentiation and achieve sexual satisfaction.