بررسی اثر پلیمر سوپرجاذب بر عملکرد و برخی از فاکتورهای رشدی گیاه نخودفرنگی تحت شرایط تنش خشکی

محورهای موضوعی : آبیاری و زهکشی

بابک کریمیان نعمتی ¹ , داود خدادادی دهکردی ^{2 *} , کامران محسنی فر ³

1 - گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2 - گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
3 - گروه خاکشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

تاریخ پذیرش : 1398/06/17 تاریخ انتشار : 1398/09/25

کلید واژه:

چکیده مقاله :

در این تحقیق اثر پلیمر سوپرجاذب بر عملکرد و برخی از فاکتورهای رشدی گیاه نخودفرنگی تحت شرایط تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. طرح آزمایشی به صورت طرح فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی بود. فاکتورهای آزمایشی شامل: تیمارهای آبیاری، که در دو سطح 100 درصد نیاز آبی گیاه (I1) و 70 درصد نیاز آبی گیاه (I2) بودند. فاکتور دوم سطوح کاربرد سوپرجاذب بود که در سه سطح تیمار کنترل (S0)، 1 درصد وزنی از خاک گلدان (S1) و 2 درصد وزنی از خاک گلدان (S2) بودند. فاکتور سوم محل کارگذاری سوپرجاذب درون گلدان بود که شامل کارگذاری سوپرجاذب در 10 سانتی‎متر اول خاک گلدان (O)، کارگذاری سوپرجاذب در طول محدوده ریشه در گلدان (M) و کارگذاری سوپرجاذب در 10 سانتی‎متر آخر خاک گلدان (U) بودند. با توجه به نتایج این تحقیق، بیشترین مقادیر طول ریشه، وزن خشک ریشه، وزن خشک بوته، وزن خشک دانه و تعداد غلاف در بوته هنگامی که آبیاری به میزان 70 درصد نیاز آبی گیاه (I2) و سوپرجاذب به مقدار 1 درصد وزنی از خاک گلدان (S1) و در 10 سانتی‎متر آخر خاک گلدان (U) بود اتفاق افتاد و نیز بیشترین تعداد دانه در غلاف در تیمار I2S2U بود که همگی در سطح آماری 5 درصد معنی‎دار بودند. هم‎چنین نتیجه‎گیری شد که وجود سوپرجاذب در سطح و وسط گلدان تاثیر چندانی در فراهم‎سازی آب و مواد غذایی برای گیاه نداشت و تنها وجود سوپرجاذب در انتهای گلدان در فراهم‎سازی آب و مواد غذایی برای ریشه گیاه موثر بود.

چکیده انگلیسی:

In this research, the effect of superabsorbent polymer on the yield and some of the growth factors of green pea plant under the drought stress was investigated. The experimental factors included: irrigation treatments at two levels of 100% water requirement (I1) and 70% water requirement (I2) by the plant. The second factor included the levels of superabsorbent application which included three levels of control treatment (S0), potting soil with a weight percentage of 1 (S1) and potting soil with a weight percentage of 2 (S2). The third factor was the location of superabsorbent application which included its application at the upper 10 cm of potting soil (O), the area around the root length within the pot (M), and at the 10 cm lower end of the potting soil (U). According to the results, the largest amounts of root length, root dry weight, plant dry weight, grain dry weight and number of pods per plant were achieved when the irrigation water amount was equal to 70% of the plant water requirement (I2), the superabsorbent amount was equal to 1% of the potting soil (S1) and the superabsorbent was at the 10 cm lower end of the pod (U) and the largest amount of number of grains per pod occurred at I2S2U treatment and their differences were significant at 5% level compared to the control treatment. The presence of the superabsorbent at the surface and middle of the pot had not been much effective in providing water and nutrients for the plant.