ارزیابی اولتراسونوگرافی در تشخیصی شکستگی بینی سگ و مقایسه آن با رادیوگرافی ساده
محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکی
1 -
کلید واژه: شکستگی بینی, اولتراسونوگرافی, رادیوگرافی, سگ ها. ,
چکیده مقاله :
یکی از علل مهم شکستگی بینی، تروما میباشد که در معاینات بالینی و تصویربرداری تشخیصی میتوان آن را تشخیص داد اما باید توجه داشت که در رادیوگرافی ممکن است شکستگی‌های کاذب در بینی دیده شوند. در این مطالعه به بررسی ارزش اولتراسونوگرافی در تشخیص شکستگی بینی در مقایسه با رادیوگرافی ساده پرداخته شده است . 12 سگ بیمار مشکوك به شکستگی بینی توسط اولتراسونوگرافی و رادیوگرافی ارزیابی و نتایج حاصله به روش آماری مقایسه شد. حساسیت، اختصاصیت، ارزش اخباری مثبت و منفی، نسبت شانس مثبت و منفی و دقت همراه با فاصله اطمینان 95 درصد و در نهایت دقت هر دو تست محاسبه شد . یافته ها: از ۱۲ سگ بیمار، ۱0 مورد در ارزیابی بالینی، شکستگی داشته و ۲ مورد بدون شکستگی بودند. در تشخیص شکستگی بینی به روش اولتراسونوگرافی، حساسیت 4/ 96 درصد، ویژگی 3/ 93 درصد و دقت 96 درصد بوده و در روش رادیوگرافی، حساسیت 1/ 81 درصد، ویژگی 7/ 86 درصد و دقت 82 درصد بود. بیشترین حساسیت تشخیصی در شکستگی های پل بینی (در اولتراسونوگرافی 100 درصد و در رادیوگرافی 6/ 92 درصد) بوده و بیشترین ویژگی در اولتراسونوگرافی در تشخیص شکستگی دیواره خارجی 100 درصد و در رادیوگرافی در پل بینی 50 درصد بوده است. با توجه به نتایج این مطالعه می توان از اولتراسونوگرافی به عنوان یک روش غیر تهاجمی با حساسیت و اختصاصیت مناسب در تشخیص شکستگی بینی استفاده کرد.
One of the important causes of nasal fracture is trauma, which can be detected in clinical examinations and diagnostic imaging, but it should be noted that false fractures in the nose may be seen in radiography. In this study, the value of ultrasonography in diagnosing nasal fracture compared to plain radiography was investigated. Twelve dogs with suspected nasal fracture were evaluated by ultrasonography and radiography, and the results were compared statistically. Sensitivity, specificity, positive and negative predictive value, positive and negative odds ratio, and accuracy with 95% confidence interval were calculated, and finally the accuracy of both tests was calculated. Results: Of the 12 patient dogs, 10 (33.83%) had fractures in clinical evaluation and 2 (66.16%) had no fractures. In the diagnosis of nasal fractures by ultrasonography, the sensitivity was 96.4%, specificity was 93.3%, and accuracy was 96%. In the radiography method, the sensitivity was 81.1%, specificity was 86.7%, and accuracy was 82%. The highest diagnostic sensitivity was in nasal bridge fractures (100% in ultrasonography and 92.6% in radiography), and the highest specificity in ultrasonography was in the diagnosis of external wall fractures (100%) and in radiography in the nasal bridge (50%). According to the results of this study, ultrasonography can be used as a non-invasive method with appropriate sensitivity and specificity in the diagnosis of nasal fractures.
Belkin PV (1957). Linear fracture of the
cranial floor. J Am Vet Med Assoc 130:353.
2. Brinker W, Archibald J (1974). Canine
Surgery, 2nd ed, pp 1035-1039. Santa
Barbara, American Veterinary Publication.
3. Ettinger, SJ and Feldman, EC (2000). Text
book of veterinary internal medicine. 5th
Edn., Pennsylvania, W. B. Saunders Co., PP:
39- 43.
4. Gage ED(1970). Surgical correction of
fractures involving the nasal and frontal
sinuses in the dog. Vet Med 65:1070, 1970.
5. Hoffman, P; Gari-Toussaint, M; De Bievre,
C; Michiels, JF; d'Horpock, FA and
Loubiere, R (1993). Rhino-orbito-cerebral
mucormycosis caused by Rhizopus oryzae. A
typical case in a cirrhotic patient. Ann.
Pathol., 13: 180-183.
6. Jirava E, Krepelka V.(1988). Facial bone
fractures in dogs. Mod Vet Pract 49:93.
7. Nathan, MD; Keller, AP; Lerner, CJ and
Davis, JC (1982). Diagnostic
ultrasonography of the maxillofacial region.
Laryngoscope. 92: 767- 769.
8. Pollock S (1985). Prosthesis for treatment of
fracture of the canine maxilla. J Am Vet Med
Assoc 147:821, 1965.
9. Stambaugh JE, Nunamaker DM (1982).
External skeletal fixation of comminuted
maxillary fractures in dogs. Vet Surg 2:72,
1982.