تدوین برنامه درمانی مبتنی بر الگوی پویشی تجربه‌ای و اثربخشی آن بر افزایش ابرازگری هیجانی در افراد مبتلا به افسردگی
محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
عابدین جواهری کامل
1
,
احمد برجعلی
2
,
فرامرز سهرابی
3
,
محمد عسگری
4
,
حسین اسکندری
5
1 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2 - استاد عضو هیئت علمی دانشگاه علامه
3 - دپارتمان روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
4 - دانشیار گروه سنجش و اندازهگیری، دانشگاه عالمه طباطبائی، تهران، ایران
5 - دانشکده روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
کلید واژه: افسردگی, ابرازگری هیجان, برنامه درمانی پویشی تجربه‌ای,
چکیده مقاله :
شواهد روزافزونی وجود دارد که افراد مبتلا به افسردگی مشکلاتی در ابرازگری هیجان دارندکه ممکن است نقش کلیدی در سبب شناسی و تداوم این اختلال داشته باشد. به باور برخی متخصصان هیجانات سرکوب شده می توانند به نشانگان آسیب زا از جمله افسردگی منجر شوند. هدف این پژوهش، تدوین برنامه درمانی مبتنی بر الگوی پویشی تجربه ای و تعیین اثربخشی آن بر ابرازگری هیجانی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل 30 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی به صورت نمونه ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه درمانی در طی 20 جلسه بر روی گروه آزمایشی اجرا شد. گروه‌ها در ابتدا، انتها و دو ماه بعد از اتمام پژوهش، از نظر ابرازگری هیجانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که برنامه درمانی موجب افزایش ابرازگری هیجانی در افراد مبتلا به افسردگی می شود. نتایج آزمون اندازه گیری مکرر نشان داد که این تأثیر در دوره پیگیری دو ماهه ماندگار بوده است. این پژوهش از لزوم یادگیری و ابرازگری هیجان در افراد مبتلا به افسردگی حمایت می کند.
There is increasing evidence that people with depression disorder have emotional expressiveness problems that may play a key role in the pathology and continuity of this disorder. Some experts say suppressed emotions can lead to traumatic symptoms, including depression. So, the aim of this study was to develop of treatment program based on dynamic experiential model and determine its effectiveness on emotional expressiveness in depressed patients. Disorder. To this purpose, in a pretest–posttest semi- experimental research with control group, 30 patients with depression disorder were selected through convenience sampling method and randomly divided into experimental and control group. The experimental group underwent 20 sessions of treatment program and the control group did not receive any treatment. Score of emotional expressiveness in experimental and control groups was evaluated at beginning, after the treatment, and at 2-month follow-up. The results of covariance analysis showed treatment program improves emotional expressiveness in depressed patients. Also, results of repeated measure test showed a persistent effect over a two-month follow-up period. Overall, this study emphasizes on necessity of training and emotional expressiveness in depressed patients.
_||_