اثربخشی واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان

محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی

رامونا شاملی ¹ , فریبا حسنی ²

1 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
2 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1396/02/04 تاریخ پذیرش : 1396/02/04 تاریخ انتشار : 1396/01/01

کلید واژه: سرطان, واقعیت‌درمانی, نظریه ی انتخاب, تاب‌‌آوری, مادر,

چکیده مقاله :

معمولا، همه ی کودکان به بیماری های مختلفی در طول دوره ی نوزادی و کودکی خود دچار می شوندولی، برخی بیماری ها نظیر سرطان شرایطی را تحمیل می کند که زندگی روزمره و خانواده ی این کودکان را مختل می سازد. از آنجایی که تاب آوری، توانایی فعالانه عمل کردن و موثر بودن به جای واکنشی عمل کردن و منفعل بودن در پاسخ به موقعیت های استرس آمیز است، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، 20 مادر داوطلب دارای فرزند مبتلا به سرطان بستری در بخش خون و آنکولوژی به صورت در دسترس در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 10 نفر)، کاربندی شدند. گروه آزمایش، به مدت 10 جلسه ی 45 دقیقه ای به صورت انفرادی تحت مداخله ی مبتنی بر واقعیت درمانی قرار گرفتند ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله، از نظر تاب آوری مورد آزمون قرار گرفتند و نتایج تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد ک، تاثیر واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان معنا دار است. به نظر می رسد آموزش های واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان موثر است.

چکیده انگلیسی:

All children, usually, are affected by different illnesses during the period of infancy and childhood; however, some sicknesses such as cancer impose conditions that afflict the daily lives of children and their families. Since resiliency is the ability to be proactive and effective instead of being reactive and passive in response to stressful situations, the aim of this study is to evaluate the effectiveness of reality therapy on resilience in mothers with children afflicted by cancer. For this purpose, in a semi-experimental study with pre-test, post-test, and control group design, 20 volunteer mothers of children with cancer, hospitalized in Haematology/Oncology ward, were selected through convenience sampling method and assigned to experimental and control groups (n = 10). The subjects in the experimental group received ten sessions of individual reality therapy. The control group received no intervention. Subjects in both groups were evaluated for resiliency before and after the intervention. The analysis of data using analysis of covariance showed that the impact of reality therapy on resilience in mothers was meaningful and significant. It seems that teaching reality therapy is effective on resilience in mothers of children diagnosed with cancer.