مقصود از منبع شرع در قوانین موضوعه ایران از منظر فقهی-کلامی
محورهای موضوعی : نامه الهیات
1 - استادیار و عضو هیات علمی گروه فقه و حقوق اسلامی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
یکی از منابع تقنینی، شرع است. اما این واژه در متون قانونی همواره در هاله ای از ابهام بوده و به طور دقیق مشخص نیست که مقصود از شرع و حیطه آن کدام است. آیا محدود به کتاب خدا یا اعم از کتاب و سنت نبوی یا اعم از کتاب و سنت معصوم ( ع ) و یا اعم از کتاب خدا و سنت معصومین ( ع) و کتب فقهی است ؟ این تحقیق، با جستجو در ادله کتاب و سنت و کلمات فقهای عظام به این نتیجه می رسد که در صدق شارع در وهله نخست بر خدای متعال تردیدی نیست و سپس در صدق آن بر نبی مکرم اسلام ( ص ) نیز اختلاف قابل توجهی میان فریقین نمی باشد و در صدق این واژه بر اوصیاء معصومین نیز بر اساس فقه امامیه که قوانین موضوعه کشور ایران بر آن استوار است، اشکالی وجود ندارد.
One of the legal sources is Sharia. But the term has always been in ambiguity in the legal texts, exactly, it’s unclear what the religion means and its scope. Is it restricted to the Book of God or to the Prophetic Book or Tradition or to the Book and Tradition of the Innocent (AS) or to the Book of God and the Tradition of the Innocent (AS) and Jurisprudence? This research, by searching the arguments of the book , tradition and the words of the great jurists, concludes that the truth of the Shari'ah is not in any doubt about the Almighty God and then in the truth of the Prophet (pbuh). There’s also no significant difference between Farrukhin and the truth of this word is based on both Uzayyah and the infallible on the basis of the Imamiyyah jurisprudence on which the laws of the Iranian state are based.