عوامل اجتماعی بالا رفتن سن ازدواج جوانان

محورهای موضوعی : جامعه شناسی

علی محمدپور ¹ ( کارشناسی ارشد پژوهشگری اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز- ایران. )
نعمت‌الله ت قوی ² ( استادیار دانشگاه تبریز، گروه علوم اجتماعی؛ تبریز- ایران (نویسنده مسول). )

تاریخ دریافت : 1394/12/23 تاریخ پذیرش : 1394/12/23 تاریخ انتشار : 1392/08/01

کلید واژه: هزینه فرصت, سن‌ازدواج, بی‌اعتمادی اجتماعی, سطح انتظارات, نظرات خانواده, لذت بردن از دوران تجرد و تحصیلات,

چکیده مقاله :

ازدواج و تأخیر آن امری اجتماعی است. شکل گیری و تغییرپذیری آن در نزد افراد، در فرایند تعامل خود باجامعه و تحت تأثیر سطوح مختلف کلان، میانی و خرد بوده است. تئوری های مطرح دراین خصوص عبارتند از: تئوری بی سامانی اجتماعی مرتن، تئوری کارکردگرایی دورکیم، تئوری مدرنیته گیدنز، تئوری مدرنیزاسیون ویلیام گود و تئوری گزینش معقولانه هکتر. این تحقیق به روش پیمایشی در بین جوانان 40ـ20 ساله شهر تبریز انجام شده است. تعداد آن ها برابر 823450 نفر بودکه بااستفاده از نمونه گیری کوکران، 280 نفر ازآنان برای مطالعه انتخاب و براساس نمونه گیری سهمی گزینش شده اند. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این پژوهش نشانگر آن است که میان متغیرهایی چون سخت گیری و انتظارات بالای خانواده ها، سطح انتظارات جوانان، بی اعتمادی اجتماعی افراد، لذت بردن از دوران تجرد، تحصیلات و جنسیت پاسخگویان، با بالا رفتن سن ازدواج ارتباط معنی داری وجود دارد. در نهایت، نتایج حاصل از رگرسیون نشان می دهد که پنج متغیر مستقل تحصیلات، سطح انتظارات، بی اعتمادی اجتماعی، سخت گیری و انتظارات بالای خانواده ها و لذت بردن از دوران تجرد می توانند 1/51 درصد از واریانس متغیر وابسته (سن ازدواج) را تبیین نمایند.

چکیده انگلیسی:

Marriage and delay of it, is a social affair. Formation and variation of marriage among people is in process of self-interaction with society and it is affected by different level of macro, mid, and micro. Considered theories in this regard are; Robert Merton’s theory of anomie, Durkheim’s theory of Functionalism, modernism theory of Gidenz, modernization theory of William Good and reasonable selection theory of Hector. This research has been done with survey method among young people of 20-40 ages in Tabriz. 280 people are selected by quota sampling method through Cochran formula among 823450 young people. Collected data were analyzed by SPSS. The obtained findings indicate that, there is a meaningful relationship between variables of severity, high expectation of family, expectation level of young people, individuals’ social distrust, enjoying of bachelorhood, education and sex of respondents and rise of marriage age. Finally the obtained findings of regression indicate that, five variables of education, expectation level, social distrust, severity and high expectation of family and enjoying of bachelorhood can determine 51/1 percent of dependent variable (marriage age) variance.

منابع و مأخذ:

  آزاد ارمکی، ت. (1386). جامعه­شناسی خانواده ایرانی. تهران: انتشارات سمت.

  اداره کل ثبت احوال استان آذربایجان‌شرقی. (1392). گزارش تحلیلی رویداد ازدواج و طلاق.شماره چهار، قابل رویت در وب سایت: www.eanocr.ir.

  اسکندری‌چراتی، آ. (1387). بررسی عوامل‌اجتماعی مؤثر بر تأخیر سن ازدواج در ایران با تأکید بر استان گلستان. فصلنامه تخصصی جامعه­شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان. سال چهارم، شماره سوم.

  اعزازی، ش. (1380). جامعه­شناسی خانواده با تأکید بر نقش، ساختار‌ و کارکرد خانواده در دوران معاصر. تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.

  اینگلهارت، ر. (1377). تحول فرهنگی در جوامع پیشرفته صنعتی. ترجمه: م، وتر. تهران:‌ کویر. 

  بحیرانی، ا؛ و دیگری. (1390). عوامل اجتماعی موثر در افزایش سن ازدواج دانشجویان دختر. مطالعات جامعه­شناختی ایران. شماره 4.

  تقوی، ن. (1374). جامعه­شناسی خانواده. تهران: انتشارات دانشگاه پیام‌ نور.

توده فلاح، م؛ و دیگری. (1385). بررسی تاثیر نوسازی بر سن ازدواج با تاکید بر شاخص­های جمعیت­شناختی ازدواج در سطح کشور و 7 استان منتخب. مجله پژوهش اجتماعی. شماره 8.

  تنهایی، ا. (1382). جامعه­شناسی نظری. تهران: انتشارات بهمن برنا.

  حسین­زاده، ر. (1387). بررسی عوامل جامعه­شناختی موثر در تاخیر ازدواج جوانان شهرستان گرمسار. (پایان­نامه کارشناسی ارشد جامعه­شناسی). دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار.

  روشه، گ. ( 1366 ). تغییراتاجتماعی.ترجمه: م، وثوقی. تهران: نشر نی.

  شهروزی، ل. (1386). بررسی پیامد اجتماعی افزایش سن ازدواج دختران دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران. (پایان­نامه کارشناسی ارشد علوم اجتماعی). دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.

  فرهمند بیگی، س. (1387). بررسی رفتارهای فردگرایانه و جمع­گرایانه به تفکیک جنس در تاخیر در ازدواج. (پایان­نامه کارشناسی ارشد روان­شناسی). دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.

  کاظمی­پور، ش. (1383). تحول سن ازدواج در ایران و عوامل جمعیتی موثر بر آن. پژوهش زنان. شماره 3.

  گیدنز، آ. (1381). پیامدهای مدرنیته. ترجمه: م، ثلاثی. تهران: نشر مرکز.

  مجدالدین، ا؛ و دیگری. (1386). بررسی دلایل و اثرات افزایش سن ازدواج دختران روستایی در ایران. فصلنامه تخصصی جامعه­شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان. سال دوم، شماره چهارم.

  محمودیان، ح. (1383). سن ازدواج در حال افزایش و بررسی عوامل پشتیبان. مجله علوم اجتماعی. شماره 24.

  مرادی، گ؛ و دیگری. (1391). عوامل اجتماعی و اقتصادی مرتبط افزایش سن ازدواج جوانان، (مطالعه موردی شهر کرمانشاه).  فصلنامه مطالعات جامعه­شناختی جوانان. سال سوم، شماره هفتم.

  مهدوی، م. (1377). بررسیتطبیقیتغییراتازدواج. تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.

  هیول، م. (1388). بررسی علل افزایش سن ازدواج.  ویژه نامه علمی استانداری مازندران.

Ferguson, S. (2000). Challenging Traditional Marriage: Never Married Chinese and Japanese American Women. Gender and Society. V. 14, No. 1.

Murayama. S. (2001). Regional standardization in the age at marriage: A comparative study of pre Industrial Germany and Japan. The History of the Family. Vol. 6, No. 2.