مطالعه نقش هوش هیجانی، سبک زندگی و سلامت معنوی در شادکامی
مهرداد حاجی حسنی
1
(
استادیار گروه مشاوره، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد. ایران.
)
کلید واژه: شادکامی, هوش هیجانی, سبک زندگی, سلامت معنوی,
چکیده مقاله :
شادکامی از جمله متغیرهای مورد علاقه روان‌شناسانی است که توانمندی‌ها و جنبه‌های مثبت انسانی را مورد مطالعه قرار می‌دهند. این پژوهش با هدف بررسی نقش پیش‌بینی‌کننده هوش هیجانی، سبک زندگی و سلامت معنوی در شادکامی انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل مردم استان چهارمحال و بختیاری بود. تعداد 532 نفر در محدود سنی 18 تا 65 سال پرسشنامه‌های اعتباریابی شده را تکمیل کردند که شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد (Hills & Argyle, 2002)، هوش هیجانی (Petrides and Furenham, 2000) سبک زندگی(Miller & Smith, 1988) و سلامت معنوی (Paloutzian & Ellison, 1982) بود . جهت تحلیل داده‌های پژوهش از رگرسیون چند متغیره به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد متغیرهای پیش‌بین در مجموع 1/44 از واریانس شادکامی را تبیین می‌کنند. هوش هیجانی (001/0=P و 49/0-=β)، سبک زندگی (001/0=P و 19/0-=β)، سلامت معنوی (03/0=P و 07/0-=β)، و جنسیت (001/0=P و 15/0-=β) می‌توانند شادکامی را پیش‌بینی کنند. به طور کلی نتایج بیانگر اهمیت هوش هیجانی، سبک زندگی، سلامت معنوی و جنسیت در پیش‌بینی شادکامی بود استراتژی‌های روا‌ن درمانی با هدف قرار دادن این جنبه‌ها می‌توانند به افزایش شادکامی در افراد کمک نمایند.
چکیده انگلیسی :
Happiness is one of the favorite variables of psychologists who study human abilities and positive aspects. The aim of this study was to investigate the predictive role of emotional intelligence, lifestyle and spiritual health in happiness. The research method was descriptive and correlational. Statistical Population included the people of Chaharmahal and Bakhtiari province. A total of 532 people in the 18- to 65-year-old age group in Chaharmahal and Bakhtiari province completed a range of validated questionnaires, including the Oxford Happiness Questionnair (2002), Petrides and Furenham Emotional Intelligence (2000), Miller and Smith Lifestyle Scale (1988), and Paloutzian & Ellison Spiritual Health Questionnaire (1982). Multiple linear regression in stepwise manner was used to analyze the research data. Results showed that the model is able to predict 44/1% of the variance of happiness. Regression coefficients indicate that emotional intelligence (β = 0.49, P = 0.001), lifestyle (β = 0.16; P = 0.001), spiritual health (β = 0.07; P = 0.001) and gender (β = 0.15; P = 0.001) are able to predict the variance of happiness. In general, the results showed the importance of emotional intelligence, lifestyle, spiritual health and gender in predicting happiness. Psychotherapy strategies can help increase happiness in people by targeting these aspects