« مدارا »در اندیشه رام موهن روی و ابوالکلام آزاد
محورهای موضوعی : مسیحیت
1 - ندارد
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مدارا و همزیستی دوستانه با پیروان ادیان و مکاتب دیگر از ویژگ یهای بارز فرهنگ هندی به شمارمی رود. عنصر مدارا حاصل ژرف اندیشی در باطن هستی و درک حقیقت ادیان است و از اینروست که عارفان و حکیمان هندو، و صوفیان مسلمان این سرزمین پیشتاز این منش متعالی بوده اند.علاوه بر این، پادشاهان مغولی هند به جز چند استثناء، بر این راه و روش سلوک می کردند واکبرشاه امپراطور خردمند، بهترین نمونة مدارا و تساهل با پیروان ادیان مختلف است. در دورانجدید نهضت برهموسماج و بنیانگذار آن، یعنی رام موهن روی، بر اصل مدارا و اهمیت آن انگشتتأکید نهادند. مدارا در اندیشة مولانا ابوالکلام آزاد را نیز باید ادامة همین سنت دانست و اهمیت اینمفهوم را در منظومة فکری او به عنوان یک عالم برجستة مسلمان مورد توجه قرار داد.
Tolerance and peaceful coexistence with adherents of other religions isone of the conspicuous features of Indian culture. Meditating on theinner core of the existence and appreciating the true nature of religionleads to religious tolerance, therefore Hindu mystics and sages andMuslim Sufis of India were the leading figures of this transcendentbehavior. Moreover, most of the Mongol kings of India tried toestablish religious tolerance, Akbar (1542-1605), emperor of India inthe Timurid, or Mughal, dynasty is the best example of this policy andconduct. In the modern age, Ram Mohan Roy (1772-1833) and hismovement, known as Brahmo Samaj, again insisted on and promotedthe idea of religious tolerance. In fact the concept of tolerance in theteachings of Abu al-Kalām Āzād (1888-1958) is the continuation of thesame tradition which reflected in the mind of a prominent Muslimscholar.