مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سلنیوم آلی و معدنی در جیره غذایی بچه ماهیان قزل‌آلای رنگین‌کمان بر میزان تغییرات مالون دی آلدهید (MDA) و برخی از آنزیم‌های آنتی اکسیدانی کبد شامل آسپارتات ترانس آمیناز (AST) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) انجام شد. برای این منظور 810 عدد بچه چکیده کامل
مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سلنیوم آلی و معدنی در جیره غذایی بچه ماهیان قزل‌آلای رنگین‌کمان بر میزان تغییرات مالون دی آلدهید (MDA) و برخی از آنزیم‌های آنتی اکسیدانی کبد شامل آسپارتات ترانس آمیناز (AST) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) انجام شد. برای این منظور 810 عدد بچه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان با میانگین وزنی 2/2±6/50 گرم در قالب طرح تصادفی با جیره‌های مکمل شده با 0 (شاهد)، 15/0، 30/0، 45/0 و 60/0 میلی‌گرم سلنیوم آلی (مخمر غنی شده با سلنیوم) و معدنی (سلنیت سدیم) در کیلوگرم خوراک با 3 تکرار به مدت 60 روز غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش نتایج به دست آمده نشان داد که میزان فعالیت آنزیم GPx در ماهیان تغذیه شده با 60/0 میلی‌گرم سلنیوم آلی در کیلوگرم جیره به حداکثر مقدار برابر 62/0±49/5 واحد بین المللی در لیتر رسید که دارای اختلاف معنی‌داری با سایر تیمارها بود (p <0.05). افزودن منابع مختلف سلنیوم به جیره سبب ایجاد یک روند کاهشی در میزان آنزیم AST گردید، اگرچه افزودن سلنیوم آلی از سطح 45/0 میلی‌گرم در کیلوگرم به بالا سبب کاهش معنی‌دار این آنزیم شده و کمترین مقدار آن در تیمار 60/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیوم آلی (84/1±30/49 واحد بین المللی در لیتر) نسبت به سایر تیمارها به دست آمد (p <0.05). کمترین میزان MDA در تیمار 60/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیوم آلی (76/0±10/19 میکرومول در لیتر) در مقایسه با سایر تیمارها مشاهده شد (05/0p <)، اما سطح MDA در بین ماهیان تغذیه شده با سلنیوم معدنی فقط در تیمار 60/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیوم معدنی به طور معنی داری کاهش یافت و سایر تیمارها فاقد اختلاف معنی دار بودند (p>0.05). در مجموع با توجه به اهمیت سلنیوم در فعالیت آنزیم GPX و بر اساس نتایج تحقیق حاضر استفاده از سلنیوم آلی به خصوص به مقدار 60/0 میلی‌گرم در کیلوگرم خوراک در مقایسه با سلنیت سدیم دارای تاثیرات بیشتری در تقویت توانایی آنتی‌اکسیدانی بچه ماهیان قزل‌آلای رنگین‌کمان داشت.
پرونده مقاله
در این مطالعه تاثیر مقادیر مختلف اسید آمینه سنتتیک تریپتوفان در جیره بر برخی شاخص‌های رشد و کیفیت لاشه بچه ماهی قزل‌آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 120 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان (میانگین وزن اولیه 4/0±5/6 گرم) به صورت تصادفی در سه ت چکیده کامل
در این مطالعه تاثیر مقادیر مختلف اسید آمینه سنتتیک تریپتوفان در جیره بر برخی شاخص‌های رشد و کیفیت لاشه بچه ماهی قزل‌آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 120 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان (میانگین وزن اولیه 4/0±5/6 گرم) به صورت تصادفی در سه تیمار هر یک با چهار تکرار توزیع و با جیره های غذایی حاوی صفر (جیره شاهد)، 0/2 و 0/4 درصد تریپتوفان به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد افزودن تریپتوفان در سطوح 0/2 و 0/4 درصد به شکل معنی‌داری سبب افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، رشد روزانه و بقا نسبت به گروه شاهد شد (p <0.05). کمترین مقدار ضریب تبدیل غذایی (04/01±0/1) و بیشترین مقدار نسبت بازده پروتئین (02/48±0/2) در تیمار 4/0 درصد تریپتوفان به دست آمد. فراسنجه های افزایش طول و فاکتور وضعیت فاقد اختلاف معنی‌دار میان تیمارها بودند (p <0.05). بیشترین میزان پروتئین خام (21/1±62/61 درصد) در تیمار 0/4 درصد تریپتوفان مشاهده شد که با تیمارهای شاهد و 0/2 درصد تریپتوفان دارای اختلاف معنی‌دار بود (p <0.05). مقدار رطوبت میان تیمارها فاقد اختلاف معنی‌دار بود (p <0.05). در خصوص ترکیبات اسیدهای آمینه لاشه، بیشترین مقادیر متیونین (02/0±59/1 درصد)، متیونین+سیستئین (03/15±0/2 درصد)، ترئونین (01/35±0/2 درصد)، ایزولوسین (04/37±0/2 درصد)، لوسین (06/0±20/4 درصد) و والین (03/0±81/2 درصد) در تیمار 4/0 درصد تریپتوفان اندازه گیری شد (p <0.05). به طور کلی، یافته های این پژوهش نشان داد که اغلب فراسنجه های رشد قزل آلای رنگین کمان با اضافه کردن مقادیر مختلف تریپتوفان نسبت به گروه شاهد افزایش می یابد، هر چند لاشه بچه ماهیان در تیمار 0/4 درصد از غنای اسیدهای آمینه و پروتئین خام بالاتری برخوردار بود.
پرونده مقاله
این آزمایش با هدف مطالعه اثرات سه جیره غذایی مختلف بر برخی شاخص‌های رشد و بقا لارو سفید ماهی اروپایی تا مرحله انگشت قدی انجام شد. تعداد 150 عدد بچه ماهی تازه تخم گشایی شده (طول اولیه 01/0±4 میلی‌متر) به مدت 90 روز با جیره‌های غذایی شامل روتیفر (Brachionus plicati چکیده کامل
این آزمایش با هدف مطالعه اثرات سه جیره غذایی مختلف بر برخی شاخص‌های رشد و بقا لارو سفید ماهی اروپایی تا مرحله انگشت قدی انجام شد. تعداد 150 عدد بچه ماهی تازه تخم گشایی شده (طول اولیه 01/0±4 میلی‌متر) به مدت 90 روز با جیره‌های غذایی شامل روتیفر (Brachionus plicatilis)، غذای تجاری و مخلوط نسبت‌های مساوی این دو در 9 قفس شناور در ایستگاه تحقیقاتی خجیر پرورش یافتند. نتایج ماه اول پرورش نشان داد که تیمارهای غذایی مختلف باعث بروز اختلافات معنی داری بین میانگین تمامی صفات مورد مطالعه در لارو ماهیان گردید (p<0.05). بالاترین درصد افزایش وزن تر (231/0±00/48 درصد)، درصد افزایش طول (116/0±65/23 میلی‌متر)، نرخ رشد ویژه (002/0±36/5 درصد)، بازده غذا (539/0±48/63 درصد) و بقا (292/0±57/92 درصد) در تیمار غذای زنده و کمترین آنها در تیمار غذای تجاری حاصل شد (p<0.05). صفات اندازه‌گیری شده در ماه دوم پرورش نیز روندی مشابه ماه اول داشت، در حالی که ماهیان تغذیه شده با روتیفر در ماه سوم پرورش درصد بقای بالاتری داشتند. این در حالی بود که ماهیان تغذیه شده با غذای تجاری فاکتورهای رشد بالاتری در مقایسه با غذای زنده نشان دادند (p<0.05). با توجه به صفات رشد مورد آزمایش در این مطالعه تغذیه لارو ماهیان سفید اروپایی با غذای زنده روتیفر تا حداکثر ماه دوم پرورش پیشنهاد می‌گردد.
پرونده مقاله
