اثربخشی بسته آموزشی رفتاردرمانی دیالکتیک مبتنی بر تجربه زیسته نوجوانان کمال‌گرا بر خودکارآمدی نوجوانان
محورهای موضوعی : تکتونواستراتیگرافی
علیرضا رنجکش
1
,
کاظم برزگر بفروئی
2
*
,
علی نظری
3
,
محمد حسین فلاح
4
1 - دانشجوی دکترای تخصصی مشاوره، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی ، یزد، ایران
2 - دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشکده روان‌شناسی و تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
3 - استاد، گروه طراحی، دانشکده هنر و معماری، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی ، یزد، ایران.
4 - دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشکده روان‌شناسی و تربیتی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی ، یزد، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بسته آموزشی درمان دیالکتیک مبتنی بر تجربه زیسته نوجوانان کمال‌گرا بر خودکارآمدی نوجوانان شهرفلاورجان (اصفهان) انجام گرفت.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پسران نوجوان در مقطع متوسطه اول شهر فلاورجان(اصفهان) در سال 1400 انجام گرفت. به این ترتیب 4۰ پسر نوجوان به شکل نمونه گیری خوشه‌ای با توجه به ملاکهای ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل گمارده شدند(هر گروه 20 نفر). شرکت‌کننده‌ها قبل و بعد از مداخله به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی(موریس،2002) پاسخ دادند. شرکت‌کننده‌های گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای تحت آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک مبتنی بر تجربه زیسته نوجوانان کمال‌گرا قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و سطح استنباطی (تحلیل کواریانس یک راهه) و با استفاده از نرم افزار spss22تحلیل شد.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در متغیر خودکارآمدی و مولفه‌های تحصیلی، اجتماعی و هیجانی خود افزایش معنادار در مرحله پس آزمون داشته اند(p0/05).
نتیجه گیری: بنابر یافته‌های پژوهش، می توان برای بهبود خودکارآمدی و مولفه‌های آن در پسران نوجوان، از بسته آموزشی رفتاردرمانی دیالکتیک مبتنی بر تجربه زیسته نوجوانان کمال‌گرا استفاده کرد. نتایج این پژوهش قابلیت این را دارد که مورد استفاده مشاوران و روانشناسان قرار گیرد.
Aim: The aim of this study was to investigate the effectiveness of dialectical behavior therapy training package based on experience of perfectionist adolescents on adolescent self-efficacy in Falavarjan (Isfahan).
Method: The research method was quasi-experimental with pre-test-post-test and a control group. The statistical population of the study included all adolescent boys in the first secondary school of Falavarjan (Isfahan) in 2020. Thus, 40 adolescent boys were selected using cluster sampling method according to the inclusion and exclusion criteria and were randomly assigned to the experimental and control groups (20 individuals in each group). Participants responded to research tools including a self-efficacy questionnaire (Morris, 2002) before and after the intervention. The participants in the experimental group underwent the dialectical behavior therapy training based on the experience of perfectionist adolescents for 90-minute 8 sessions, while the control group did not receive any intervention. Data were analyzed at two levels: descriptive (mean and standard deviation), and inferential (one-way analysis of covariance) using SPSS22 software.
Results: The results of data analysis indicated that the experimental group had a significant increase in self-efficacy and academic, social and emotional components in the post-test stage compared to the control group (p<0.05).
Conclusion: According to the research findings, the dialectical behavior therapy training package based on the experience of perfectionist adolescents can be used in order to improve self-efficacy and its components in adolescent boys. The results of this research can be used by counselors and psychologists.