تحلیل فرهنگ استراتژیک روسیه و ایران در برقراری روابط استراتژیک2000-2018
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللیعلی رضا رستم آقایی 1 , عبدالعلی قوام 2 , احمد نقیب زاده 3 , کیهان برزگر 4
1 - دانشجوی دکتری تخصصی روابط بینالملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد روابط بین الملل، دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران: نویسنده مسئول
3 - استاد گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران
4 - دانشیار روابط بینالملل، دانشکده حقوق، الهیات وعلوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: روسیه, ایران, فرهنگ استراتژیک, روابط راهبردی,
چکیده مقاله :
مفهوم فرهنگ استراتژیک ریشه های سازه انگاری دارد، از طرف دیگر ضربه ای به "تئوری انتخاب منطقی" وارد می کند. سوالی که در این پژوهش مطرح می شود این است که تا چه میران امکان برقرای روابط استراتژیک میان دو کشور وجود دارد، این پژوهش با استفاده از رویکرد سازه گرایانه، برای درک عناصر سازنده فرهنگ استراتژیک روسیه و ایران، به بررسی پتانسیل روابط راهبردی میان تهران و مسکو می پردازد. این مقاله استدلال می کند که با توجه به ویژگی های فرهنگ استراتژیک روسیه که مبتنی بر قدرت سخت است، نه تنها پتانسیل اندکی برای برقراری روابط راهبردی میان دو کشور وجود دارد بلکه دو کشور در بسیاری از حوزه ها مانند آسیای مرکزی قفقاز دریای کاسپین و حوزه انرژی با هم رقابت دارند. در این پژوهش از منابع الکترونیک و نوشتاری استفاده شده است پژوهش حاضرماهیت توصیفی دارد و اطلاعات به روش کتابخانه ای گردآوری شده است.
The concept of strategic culture has its roots in constructivism; on the other hand, it strikes a blow at "rational choice theory". The question raised in this study is to what extent it is possible to establish strategic relations between the two countries? This study uses a constructivist approach to understand the building blocks of the strategic culture of Russia and Iran, to examine the potential of strategic relations between Tehran and Moscow. This article argues that given the characteristics of Russia's strategic culture, which is based on hard power, not only is there little potential for strategic relations between the two countries, but the two countries compete in many areas, such as the Central Asia, the Caspian Sea, and the energy sector. In this research, electronic and written sources are used. The present research is descriptive in nature and the information has been collected by library method.
_||_