رابعه در گذار از پل مجاز

محورهای موضوعی : اسطوره

قدمعلی سراّمی ¹ (دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان)
مهری تلخابی ² (مربی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاداسلامی واحد خدابنده)

تاریخ دریافت : 1394/03/04 تاریخ پذیرش : 1394/03/04 تاریخ انتشار : 1389/01/01

کلید واژه: رابعه عدویه, حب الهی, از خود بیگانگی, نارسیسیسم, مازوخیسم,

چکیده مقاله :

هدف مقالة پیش رو، آن است که نشان دهد چرا در قلمرو عرفان، همواره این‌گونه یاد شده است که نخست بار، زنی از عشق و محبت الهی دم زده است. در این مقاله، با نگاهی ساختارشکنانه، نخست، تردد روانی رابعه در دو قلمرو عشق وعرفان کاویده و آسیب‌گاههای نگرة عرفانی رابعه با تأمل بر خصیصه‌های وابستگی، مازوخیستی و از خود بیگانگی او گزارده می‌شود. سپس در بخشی با عنوان رابعه به مثابة زن نارسیسیست، چرایی گرایش او به عرفان از منظری نوین تحلیل می‌گردد. نتیجة به دست آمده از این مقاله آن است که گرایش به عرفان، گاه می‌تواند پیامد نوعی واپس‌خوردگی در قلمرو زیست جهان دنیوی فرد باشد.

چکیده انگلیسی:

      Rābiah al-Adawiyya al-Qaysiyya or Rābiah al-Basrī (717-801), the first Muslim female Sufi saint, had a profound influence on later Sufis. She was the first to set forth the doctrine of Divine Love. In her unorthodox approach, she explores the narcissistic symptoms and the Divine Love. The present article tries to show that, as in her case, tendency towards mysticism can be a result of alienation from worldly affairs.