امیدآفرینی و محرومیت زدایی ره آورد تاثیر شادابی اجتماعی بر خلاقیت و نوآوری اجتماعی
محورهای موضوعی : مطالعات توسعه اجتماعی ایران
زهرا ذاکری نسب
1
,
احسان رحمانی خلیلی
2
*
1 - گروه جامعه شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه جامعه شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: امید آفرینی, شادابی اجتماعی, نوآوری اجتماعی, خلاقیت, محرومیت زدایی, دانشجویان,
چکیده مقاله :
امیدآفرینی و شادابی اجتماعی دو عنصر کلیدی در توسعه و پیشرفت جوامع هستند، امیدآفرینی به فرآیندی اشاره دارد که در آن افراد و گروه‌ها باور دارند که می‌توانند آینده‌ای بهتر برای خود و جامعه‌شان رقم بزنند. این باور، زمینه‌ساز خلاقیت و نوآوری اجتماعی می‌شود و به این صورت به تقویت توسعه پایدار کمک کند و به ایجاد جامعه‌ای منجر شود که در آن همه افراد احساس می‌کنند که می‌توانند به پیشرفت و رفاه مشترک و محرومیت زدایی کمک کنند و از آن بهره‌مند شوند. تا امروز در بسیاری از پژوهش ها خلاقیت و نوآوری را دلیلی برای نشاط اجتماعی می دانستند اما هدف از پژوهش حاضر بررسی و سنجش تاثیر شادابی اجتماعی بر خلاقیت و نوآوری دانشجویان است. با توجه به نوع جمع آوری اطلاعات، پژوهش حاضر یک پژوهش پیمایشی و جامعه آماری آن دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی می باشد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه و روش نمونه گیری تصادفی ساده است. محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران میباشد که از تعداد کل 54728 نفر دانشجو، 386 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که متغیر شادابی اجتماعی 25 درصد بر نوآوری اجتماعی و 44 درصد بر خلاقیت تاثیر دارد. همچنین متغیر خلاقیت 47 درصد بر نوآوری اجتماعی تاثیر دارد.
Optimism and social vitality are two key elements in the development and progress of societies, optimism refers to a process in which individuals and groups believe that they can create a better future for themselves and their society. This belief becomes the basis for social creativity and innovation, and in this way helps to strengthen sustainable development and lead to the creation of a society where all people feel that they can contribute to and benefit from progress and common prosperity and elimination of deprivation. Until now, in many researches, creativity and innovation were considered as a reason for social vitality, but the purpose of the present research is to investigate and measure the impact of social vitality on students' creativity and innovation. Data collection tool is a questionnaire and simple random sampling method. The sample size is calculated from the Cochran's formula that out of a total of 54,728 students, 386 were selected as the sample size. The results indicate that the social vitality variable has a 25% effect on social innovation and a 44% effect on creativity. Also, the creativity variable has a 47% effect on social innovation.
1. احمدخانی، ایرج. قلاوندی، حسن. مهاجران، بهناز. (1399). شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر شکل گیری دانشجوی کارآفرین، نشریه علمی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، دوره دهم، شماره یک، تابستان 99، صفحه 114- 85.
2. اسماعیلی، سمیه. شیخ الاسلامی، راضیه. (1397). فصلنامه علمي، پژوهشي ابتكار و خلاقيت در علوم انساني دوره هشتم، شماره یک، ص 203-235. تاریخ دریافت10/4/97، تبيين علّي خلاقيت: نقش سبک های دلبستگي و هيجانات مثبت و منفي
3. باقری، مسعود، نمازیان، مریم، امیری، آتنه.(1388). بررسی رابطه بین هوش معنوی با خالقیت و انگیزه پیشرفت. مورد مطالعه: دانش آموزان متوسطه ناحیه یک کرمان. کنفرانس ملی کارآفرینی و مدیریت کسب و کارهای دانش بنبان.
4. پوراکبران، الهه. (1398). بررسی نشاط اجتماعی و رابطه آن با میزان رضایت از زندگی و سلامت زنان.
5. جعفري، پریوش؛ طالب زاده، فاطمه. (1389 ). ارائه مدلی براي نشاط و شادي در مدارس ابتدایی شهر تهران. فصلنامه رهبري و مدیریت آموزشی 4(4):9-32.
6. خورشیدي، عباس. (1381 ). رفتار والدین و تربیت فرزندان. تهران: نشر یسطرون.
7. رحمانی خلیلی، احسان و همکاران. (1392). بررسی مسائل اجتماعی ایران، دورۀ4 ،شمارۀ1 ،پاییز و زمستان ، بررسی تاثیرات جمعی سرمایه اجتماعی، شادابی اجتماعی و حمایت اجتماعی بر سلامت اجتماعی
8. زارعی متین، حسن، احمدي زهرانی و زلفا حق گویان.(1388). نقش دانشگاه در ایجاد عوامل مؤثر بر شادي، مجله فرهنگ در دانشگاه اسلامی، سال سیزدهم، شماره 2 ،تابستان.
9. سیف، علی اکبر.(1370). روان شناسی پرورشی، تهران، آگاه.
10. شولتس، دوآن. (1385). روان‌شناسی کمال( ترجمه: گ. خوش‌دل)، تهران: نشر پیکان.
11. عنبری، موسی. (۱۳۹۱). بررسی زمینه ها و راهکارهای نشاط اجتماعی در ایران، تهران، شورای عالی انقلاب فرهنگی.
12. فقیه آرام، بتول. (1397). رابطه هوش های چندگانه با ویژگی شخصیتی کارآفرینی و خلاقیت دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 7(4 ،)179-196.
13. فضل الهی، سیف الله. جهانگیر اصفهانی، نرگس. حق گویان، زلفا. (1389 ). سنجش میزان و عوامل مؤثر بر شادي دانشجویان پردیس قم دانشگاه تهران، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، سال سوم، شماره چهارم، زمستان 1389، ص 89 -108.
14. کرمی، آزادالله و علی آبادی، خدیجه. (1391). نقش خلاقیت در پیش بینی تفکر انتقادی و شادکامی. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، دوره دوم، شماره2.
15. کشتکار هرانکی، مهران. مبینی دهکردی، علی. (1393). فصلنامه برنامهریزي رفاه و توسعه اجتماعی، سال هفتم، شماره 26 ، فراترکیب مدل هاي نوآوري اجتماعی.
16. گلابی فاطمه و نازیلا اخشی. (۱۳۹۴). مشارکت اجتماعی و نشاط اجتماعی، جامعه شناسی کاربردی، سال ۲۶، شماره ۳
17. Fredrickson, B. L. (2001). Positive emotions broaden and build. University of North Carolina, USA.
18. Fredrickson, B. L. (2006). Cultivating positive emotions to optimize health and well-being. Prevention and Treatment, 3(1), from http://gateway.tx.ovid.com/gw2/ovidweb.cgi.
19. Howaldt, Jürgen; Schwarz, Michael (2010). “Social innovation: concepts, research fields and international trends”. 1st ed. Aachen: IMA/ZLW, accessed online through http://www.sfsdortmund
20. Hisrich, R.D; Peters, M. & Shepherd A. (2002). Entrepreneurship. 6th Ed. Boston: Mc Graw-Hill. 19.
21. Mahboobi, T & Toreh, N (2008). Pathology of creativity and innovation of university. Islamic University Journal, 12(1): 75-125.
22. Rollin, Joanie; Valérie, Vincent (2007). “Acteurs et processus d’innovation sociale au Québec”. Québec: Réseau québécois en innovation sociale, consulted on-line: http://www.uquebec.ca/ptc/rqis/sites/www.uquebec.ca.ptc.rqis/files
23. Van Dam K, Schipper M (2010). Runhaar P. Developing a competency –based frame work for teacher's entrepreneurial behavior. Teaching and Teacher Education. 26(4): 965-71.