مقایسه کارایی معیارهای ارزیابی عملکرد مبتنی بر تئوری فرامدرن پرتفوی در رتبهبندی پرتفویهای انتخابی بر اساس مدل ماتریس شبکه
محورهای موضوعی : دانش سرمایه‌گذاری
حمیدرضا وکیلی فرد
1
(دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران)
شهرام بابالویان
2
(دانشجوی دکترای مدیریت مالی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران، (نویسنده مسئول))
مهردخت مظفری
3
(دانشجوی دکترای مدیریت مالی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران)
کلید واژه: مدل ماتریس شبکه, نسبت چشم انداز, نسبت امگا, معیارهای فرامدرن پرتفوی, ارزیابی عملکرد پرتفوی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر رتبه بندی پرتفوی های انتخابی بر اساس مدل ماتریس شبکه با استفاده از معیارهای فرامدرن پرتفوی و بررسی میزان کارایی این معیارها به منظور شناسایی کارآمدترین معیار برای بازار سرمایه ایران است. بدین منظور معیارهای نسبت چشم انداز، سورتینو و امگا بر روی پرتفوی ها محاسبه و رتبه بندی های مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. از آنجا که آزمون های کولوگروف اسمیرنوف و شاپیرو- ویلک نرمال بودن توزیع پرتفوی های مدل شبکه را تایید نمی کند، با کمک آزمون های ناپارمتری اسپیرمن و فریدمن مشخص گردید که بین رتبه بندی های انجام شده همبستگی معناداری دیده نمی شود و رتبه بندی حاصل از معیارهای مذکور، تفاوت معناداری با هم ندارند. لذا جهت بررسی میزان کارایی معیارها، عملکرد پرتفوی های انتخابی براساس مدل شبکه، در یک دوره 5 ساله (از سال 87 تا91) ارزیابی شده و در یک دوره 2 سال (از سال 92 تا 93) نتایج این ارزیابی، بررسی گردید. بدین منظور ابتدا ضریب هبمستگی اسپیرمن بین رتبه بندی های اولیه و نتایج واقعی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با ایجاد دو پرتفوی ابتکاری، میزان کارایی رتبه بندی ها در تشخیص کلی رتبه واقعی و نیز رتبه های برتر مورد سنجش قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد معیار نسبت چشم انداز، بهترین کارایی را برای رتبه بندی پرتفوی ها نسبت به معیارهای سورتینو و امگا دارد.
This research aims to rank grid matrix model with performance evaluation by measures based on post modern portfolio and study the efficiency of these measures. Different types of portfolio resulting from grid matrix model are ranked by sortino ratio, omega ratio and prospect ratio. Since Kolmogrove - Smirnov and Shapiro–Wilk tests don’t confirm the normality of monthly returns, so Non-Parametric tests – Spearman and Friedman Tests - applied. According to the results of these tests, not only no significant difference was found between rankings, but also was not endorsed a significant correlation between them. Therefore to study the efficiency of performance evaluation measures, portfolios performance evaluated over a period of 5 years and over a period of 2 years, the results of this evaluation investigated. For this purpose, Pearson Correlation Coefficient between evaluated and real ranks calculated and the two types of innovative portfolios made to show the efficiency of measures in general recognition of real ranks and top rated. As the result, prospect ratio shows best efficiency for ranking resulted portfolios from grid matrix model in Tehran Stock Exchange.
* پورزمانی، زهرا، جهانشاد، آزیتا و قنادی، نادیا (1391). « مقایسه ارزیابی عملکرد صندوقهای سرمایه گذاری مشترک مبتنی بر نسبتهای شارپ، پتانسیل مطلوب و بازده واقعی»، مجله مهندسی مالی و مدیریت اوراق بهادار، شماره 12.
* تهرانی، رضا و عراقی، مجتبی (1389)، « ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایه‌گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر مبنای نظریه مدرن و فرامدرن پرتفوی»، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم اقتصادی.
* خدائی وله زاقرد، محمد و فولادوندنیا، الهام (1389)، «ارزیابی عملکرد مدیریت پرتفوی با تاکید بر چارچوب ریسک نامطلوب در شرکتهای سرمایه‌گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران»، مطالعات مالی، شماره 5
* راعی، رضا و تلنگی، احمد (1383)، «مدیریت سرمایه‌گذاری پیشرفته»، انتشارات سمت.
* رهنمای رودپشتی، فریدون و صالحی، اله کرم (1389). مکاتب و تئوریهای مالی و حسابداری. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، چاپ اول. تهران.
* رهنمای رودپشتی، فریدون و میرغفاری، سیدرضا (1390). «ارزیابی عملکرد پرتفوی در بورس اوراق بهادار تهران: کاربرد ارزش در معرض خطر (Var)». مجله مهندسی مالی و مدیریت اوراق بهادار، شماره 8.
* سعیدی، علی (1389)، « ارزیابی عملکرد صندوقهای سرمایه‌گذاری سهام در ایران»، فصلنامه بورس اوراق بهادار تهران، شماره 19.
* سعیدی، علی و واحدی نرگس (1392)، «مقایسه ریسک و بازده صندوقها و شرکتهای سرمایه‌گذاری در بورس اوراق بهادار تهران»، فصلنامه بورس اوراق بهادار، شماره 22.
* قاسمیان، محسن، امیرحسینی، زهرا و جمالی، اختر (1393)، « بررسی شاخصهای ارزیابی عملکرد در رتبهبندی صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک »، مطالعات کمی در مدیریت، سال پنجم، شماره1.
* محمدی، علی (1390)، « کاربرد تصمیم گیری چند معیاره خاکستری در ارزیابی عملکرد شرکتها»، مدیریت صنعتی، دوره2، شماره4.
* مظفری، مریم (1389)، «بررسی ارتباط بین سرمایه فکری و ارزش بازار و عملکرد مالی شرکتهای غیرمالی بورسی»، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی یزد.
* -Alenius, A., (2008), “Downside Risk Measures in Evaluation of Portfolio Performance”, Bachelor’s thesis of Lappeenranta University of Technology School of Business Finance.
* Bacon, Carl R. (2012), Practical Risk-Adjusted Performance Measurement, John Wiley & Sons.
* Cogneau, Philippe and Hubner, Georges (2009). The 101 Ways to Measure Portfolio Performance, Technical Report, University of Liege, January.
* Farve .B, Alexandre, (2003), "The Omega Measure: hedge fund portfolio optimization", MBF master thesis, University of Lausanne.
* Maurice G Kendall, M.A., Sc.D. (1970), Rank Correlation Methods,16.
* Rahnama R. Fraydoon and Mousavi A. Majid (2011), "Comparison of Portfolio Formed by Use of Grid Strategy Model Based on New and Trnsitional Variables Performance with Sharpe and Treynor Measures", J. Fin. Acco. Eco. Stu. (IJFAES). Vol1. No.2.
* Rom, Brian M., and Kathleen Fergusen W., (1993), “Post-Modern Portfolio Theory Comes of Age”, Journal of Investing, Vol. 3, No. 3.
* Rom, Brian M., “Using Downside Risk to Improve Performance Measurement”, Investment Technologies, taken from: www.investtech.com.
* Sortino, Frank A. and Lee N. Price (1994). "Performance Measurement In a Downside Risk Framework", Journal of Investing, v3(3), 59-64.
* Turan G Bali , Yigit Atilgan , KOzgur Demirtas (2013),” Investing in Hedge Funds” , Elsevier ; 143.