مصادیق تدلیس در جراحی‌ها و اعمال افزایش‌دهنده‌ی زیبایی
محورهای موضوعی : جامع الفقهیهمرتضی رحیمی 1 * , راضیه محب پور 2
1 - دانشیار علوم قرآن و فقه، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2 - کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف از این پژوهش بیان تدلیس یا تدلیس نبودن جراحی‌های زیبایی می‌باشد؛ ازپژوهش حاضر که با روش توصیفی و تحلیلی انجام شده برمی‌آید که انواع جراحی‌های زیبایی امروزی اگر به قصد ایجاد، یا افزایش زیبایی انجام شوند و در آن‌ها تدلیس مورد نظر نباشد، عیب و تدلیس نیستند. حرام بودن تدلیس به خاطر ضرر زدن به دیگران است، لذا در موارد زیر تدلیس روی نداده است: 1. موردی که زن متأهل است. 2. فرضی که زن قصد ازدواج ندارد. 3. فرضی که طرفین عقد، به وقوع جراحی زیبایی آگاهی دارند. 4. فرضی که فردی که جراحی زیبایی کرده آن را به دیگری اطلاع می‌دهد. تدلیس به‌خودی خود موجب فسخ نکاح نیست، بلکه اگر عیب موجود، قابل گذشت نباشد، مثل کوری و نیز اگر در ضمن عقد شرطی صورت گیرد که به آن عمل نشود، طرف مقابل حق فسخ نکاح دارد.
The purpose of this study is to express fraud or no fraud in beauty surgery. Present study is carried out using descriptive and analytic method and it is concluded that different plastic surgeries which are done to improve the beauty of the client cannot be considered as fraud providing that no deception happens during the operation. Fraud is forbidden in Islamic viewpoint because it causes lose for others. Accordingly, the following cases are not frauds: 1. Married woman; 2. If a woman does not intend to get married; 3. When the man is aware of the surgery before the marriage; 4. In the cases that the person publicizes his/her surgery to others. This kind of fraud and hiding the truth cannot terminate marriage contract unexpectedly. In fact, if the problem cannot be forgiven (blindness, for instance) or there is a condition within marriage contract that is not fulfilled, the other side of the contract can terminate it.