بررسی نقش شخصیت سیاسی احمدشاه قاجار در سقوط قاجاریه
محورهای موضوعی : فصلنامه تاریخ
1 - دانشجو دکتری تاریخ ایران دوره اسلامی دانشگاه شهید چمران اهواز
کلید واژه: احمدشاه, اضطراب, قاجار, رضاخان, روانشناسی سیاسی,
چکیده مقاله :
روان شناسی سیاسی احمدشاه قاجار که در زمان او سلسله قاجاریه منقرض و با تأسیس حکومت پهلوی دوره ی جدیدی در ایران آغاز شد، برای فهم تحولات سیاسی این دوره بسیار کارساز می باشد. مقاله حاضر درصدد است تا با روش توصیفی-تحلیلی و به کمک نظریه کارن هورنای به این سوال پاسخ دهد که شخصیت سیاسی احمدشاه چه نقشی در سقوط حکومت قاجار داشت؟ یافته‌های این بررسی نشان می دهد که احمدشاه قاجار از همان دوران کودکی و نوجوانی به دلایلی مختلف داخلی و خارجی شخصیتش تحت تاثیر ترس و ناامیدی قرار گرفت و بر آینده سیاسی خود، حکومت قاجار و جامعه ایران بسیار تاثیر گذاشت. این شخصیت آمیخته به ترس، خود را در ترس از سرگذشت پدر و اجداد خود، ترس از قدرتهای خارجی، ترس از مخالفان داخلی و ترس از شایعات و تبلیغات نشان داده بود. این ترس باعث ناامیدی وی نسبت به زمامداری خود گردید و در نهایت با ترک کشو و عدم بازگشتش به سقوط قاجاریه کمک کرد.
The political psychology of Ahmad Shah Qajar, in whose time the Qajar dynasty was extinct and a new period began in Iran with the establishment of the Pahlavi government, is very useful for understanding the political developments of this period. This article tries to answer the question of what role did the political personality of Ahmad Shah play in the fall of the Qajar government with the descriptive-analytical method and with the help of Karen Horne's theory? The findings of this study show that Ahmad Shah Qajar was a character mixed with fear and despair, which manifested itself in fear of the history of his father and ancestors, fear of foreign powers, fear of internal opponents, and fear of rumors and propaganda. This fear, which was formed in his personality since his childhood due to internal and external sad factors, caused him fear and despair towards his leadership and was also given to him so that he could not take decisive measures with courage and resourcefulness to deal with Sardar Sepe and other domestic and foreign opponents, and finally, by leaving Keshu and not returning, he contributed to the downfall of Qajar.