مدلسازی ساختاری تفسیری ابعاد «آموزش صلح» در سطح متوسطه اول
محورهای موضوعی : تعلیم و تربیتعباس نورآبادی 1 , افسانه صابر گرگانی 2 * , نرگس کشتی آرای 3 , شراره حبیبی 4
1 - خیابان خاوران خیابان نبرد جنوبی کوچه انصار یکم پلاک 34 واحد 11
2 - عضوهیئت علمی دانشکده علوم تربیتی و مشاوره مدیریت وحسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
3 - عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان). اصفهان. ایران
4 - عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن. تهران. ایران
کلید واژه: آموزش صلح, دوره آموزش صلح, سطح متوسطه, مدلسازی ساختاری تفسیری. ,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف: آموزش صلح یک رویکرد چند بعدی است که به دنبال پرورش فرهنگ صلح از طریق شیوه‌ها و روش‌های آموزشی مختلف است. اهمیت آموزش صلح در پاسخ به درگیری‌های جهانی، نابرابری‌های اجتماعی، و نیاز فوری به آشتی اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است و آن را به عنوان یک جزء حیاتی از سیستم‌های آموزشی معاصر نشان می‌دهد. هدف این پژوهش شناسایی و سطح‌بندی ابعاد «آموزش صلح» در سطح متوسطه اول است.
روش شناسی پژوهش: این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها مطالعه آمیخته- اکتشافی است. در بخش کیفی ابعاد «آموزش صلح» در سطح متوسطه اول با استفاده از مصاحبه با خبرگان و اساتید دانشگاه در حوزه برنامه‌ریزی درسی و مدیریت آموزشی شناسایی شدند. در این بخش نمونه‌گیری بصورت هدفمند بوده و تا زمان رسیدن به اشباع نظری جهت رسیدن به کفایت داده‌ها (10 مصاحبه) ادامه یافته است. در بخش کمی از طریق روش مدلسازی ساختاری تفسیری سطح‌بندی ابعاد «آموزش صلح» انجام شد.
یافتهها: بر اساس یافته‌های بخش کیفی، 294 مضمون پایه، تحلیل و در 92 مضمون سازمان‌دهنده دسته‌بندی شد و در نهایت ده بعد «آموزش صلح» استخراج شد. ابعاد «آموزش صلح» در سطح متوسطه اول شامل محتوای آموزشی، نقش دانش آموزی، زمینه، هدف دوره آموزشی، روش تدریس، ارزیابی، حمایت برنامه‌ریزان و سیاستگذاران آموزش و پرورش، آگاهی‌بخشی به والدین و معلمان صلح‌طلب، فعالیت‌های فرهنگی، هنری- اجتماعی مدارس بودند. همچنین، بر اساس نتایج مدلسازی ساختاری تفسیری، بیشترین وابستگی در ابعاد ارزیابی و معلمان صلح طلب بود. ابعاد زمینه مدرسه و نقش دانش‌آموزی از کمترین وابستگی و بیشترین اثرگذاری برخوردار بود. همچنین مشخص شد، متغیرهای آگاهی‌بخشی به والدین، ارزیابی و معلمان صلح طلب، متغیر وابسته و متغیرهای زمینه، نقش دانش‌آموزی، هدف دوره آموزشی و محتوای آموزشی متغیر مستقل بودند.
بحث و نتیجهگیری: آموزش صلح در مقطع متوسطه تحت تاثیر زمینه مدرسه و نقش دانش‌آموزی است. بر همین اساس لازم است اقداماتی در راستای بهبود زمینه مدارس و همچنین آموزش دانش‌آموزان پرداخته شود.
Introduction: Peace education is a multi-dimensional approach that seeks to foster a culture of peace through various educational methods and practices. The importance of peace education in response to global conflicts, social inequities, and the urgent need for social reconciliation noted, showing it as a vital component of contemporary education systems. The purpose of this research is to identify and level the dimensions of "peace education" at the first secondary level.
Research Methodology: In terms of purpose, this study is practical and in terms of data collection, it is a mixed-exploratory study. In the qualitative part, the dimensions of "peace education" at the first secondary level were identified using interviews with experts and university professors in the field of curriculum planning and educational management. In this section, the sampling was purposeful and continued until theoretical saturation was reached to achieve data sufficiency (10 interviews). In the quantitative part, the leveling of the dimensions of "peace education" done through the interpretative structural modeling method.
Findings: Based on the findings of the qualitative section, 294 basic themes analyzed and categorized into 92 organizing themes, and finally ten dimensions of "peace education" extracted. The dimensions of "peace education" at the first secondary level include educational content, student's role, context, purpose of the educational course, teaching method, evaluation, support of education planners and policy makers, awareness raising to parents and teachers who want peace, cultural, artistic and social activities of schools. Also, based on the results of interpretative structural modeling, the most dependence was in the dimensions of assessment and pacifist teachers. The dimensions of the school context and student's role had the least dependence and the most influence. It was also determined that the variables of informing parents, evaluation and pacifist teachers, dependent variable and context variables, student role, educational course objective and educational content were independent variables.
Conclusion: Peace education at the secondary level is influenced by the school context and the role of students. Accordingly, it is essential to take measures to improve the school environment and enhance student education.
1. Agarwal, A. (2011). Educating toward a culture of peace.
2. Anim, E. S. (2022). Perceptions and Effective Implementation of Peace Education in Senior High Schools in the Central Region of Ghana. Universal Journal of Social Sciences and Humanities, 16-33.
3. Aristizábal, L. A., & Ávila, A. I. (2024). Actions That Build Peace from the Voices of Teachers Affected by the Armed Conflict in Colombia. Social Sciences, 13(11), 597.
4. Bajaj, M., & Hantzopoulos, M. (2016). Introduction: Theory, research, and praxis of peace education. Peace education: International perspectives, 1-16.
5. Brantmeier, E. J., & Lin, J. (2008). Introduction: Toward forging a positive, transformative paradigm for peace education. Transforming education for peace, xiii-svii.
6. Buchori, S., Kartadinata, S., Yusuf, S., Fakhri, N., & Adiputra, S. (2021). Developing a framework peace education for primary school teachers in Indonesia. International Journal of Learning, Teaching and Educational Research, 20(8), 227-239.
7. Calp, Ş. (2020). Peaceful and happy schools: how to build positive learning environments?. International Electronic Journal of Elementary Education, 12(4), 311-320.
8. Cremin, H et al. (2018). Transrational Peacebuilding Education to Reduce Epistemic Violence. Peace Review, 30, 295 - 302. https://doi.org/10.1080/10402659.2018.1495808
9. Enaigbe, P A, Igbinoghene, N (2016). Challenges of Managing and Planning Peace Education and Peace Culture in Nigeria. African Research Review, 10, 83-92. https://doi.org/10.4314/AFRREV.V10I4.6
10. Fung, A. L., Gerstein, L. H., Chan, Y., & Engebretson, J. (2015). Relationship of aggression to anxiety, depression, anger, and empathy in Hong Kong. Journal of Child and Family Studies, 24, 821-831.
11. Kester, K. (2022). Developing peace education programs: Beyond ethnocentrism and violence. Peace Prints.
12. Khairuddin, A Z et al. (2019). Challenges of Offering Peace Education among Educational Leaders: A Case Study of Malaysian Public Primary School. American Journal of Qualitative Research. https://doi.org/10.29333/AJQR/5811
13. Kilag, O. K. T., Heyrosa-Malbas, M., Villar, S. P., & Arong, S. L. (2023). Maria Montessori's Pedagogy and its Potential to Promote Peace Education in the Philippines. International Journal of Scientific Multidisciplinary Research, 1(6), 591-606.
14. Lehtomäki, E., & Rajala, A. (2020). Global education research in Finland. The Bloomsbury Handbook of Global Education and Learning; Bourn, D., Ed, 105-120.
15. Mulalic, A. (2023). Students’ Awareness and Participation in the Education for Peace in Bosnia and Herzegovina. Intellectual Discourse, 31(2).
16. Navarro-Castro, L., & Nario-Galace, J. (2010). Peace education: A pathway to a culture of peace.
17. Norton-Taylor, R. (2015). Global armed conflicts becoming more deadly, major study finds. The Guardian, Wednesday, 20.
18. Nsikak-Abasi, U., & Nneji, L. (2010). The curriculum as a panacea for peace to usher in the post economic meltdown era. Nigeria Journal of Curriculum Studies, 17(3), 146-157.
19. Nwafor, O. M. (2007). Educational Innovation, production, product and process.
20. Richmond, O. P. (2007). Critical research agendas for peace: The missing link in the study of international relations. Alternatives, 32(2), 247-274.
21. Salomon, G (2011). Four Major Challenges Facing Peace Education in Regions of Intractable Conflict. Peace and Conflict: Journal of Peace Psychology, 17, 46-59. https://doi.org/10.1080/10781919.2010.495001
22. Savir, U. (2008). Peace first: a new model to end war. Berrett-Koehler Publishers.
23. Setiadi, R., Kartadinata, S., & Nakaya, A. (2017). A peace pedagogy model for the development of peace culture in an education setting. The open psychology journal, 10(1).
24. Singh, K (2015). Concerns of School in Nurturing Peace Education. Journal on Educational Technology, 5, 9-13. https://doi.org/10.5958/2249-5223.2015.00002.9
25. Velez, G. (2021). Learning peace: Adolescent Colombians’ interpretations of and responses to peace education curriculum. Peace and Conflict: Journal of Peace Psychology, 27(2), 146.